Tag: เล่าเรื่องผี

ข้าพเจ้าจะขอเล่าเหตุการณ์อีกเรื่องหนึ่งที่เคยโดนผีหลอกตอนกลางวัน เรื่องมีอยู่ว่า เมื่อประมาณปี พ.ศ. 2546 ข้าพเจ้าและญาติพี่น้องประมาณ 20 คนได้ไปเที่ยวที่หมู่บ้านแหลมนาว จังหวัดระนอง ซึ่งเป็นหมู่บ้านชาวประมง ห่างไกลความเจริญไม่มีไฟฟ้าและน้ำประปาใช้  ลักษณะพื้นที่ของหมู่บ้านจะอาศัยปลูกบ้านกันอยู่ริมทะเล มองไปคล้ายกับหมู่บ้านที่เกาะปันหยี ของจังหวัดพังงา โดยบนฝั่งไม่มีพื้นราบ จะมีภูเขาสูงเป็นกำแพงกันคลื่นกันลมที่จะพัดมาจากทะเลอันดามัน การเดินทางไปได้ทางเดียวคือเช่าเรือนั่งไปประมาณ 45 นาที เมื่อไปถึงเราก็นอนพักค้างคืนที่นั่น  ชาวบ้านเล่าว่า คนในหมู่บ้านแหลมนาวและหมู่บ้านใกล้เคียงในจังหวัดระนอง ทั้งที่นับถือศาสนาอิสลามและศาสานาพุทธให้ความเคารพกับบุคคลหนึ่งที่เสียชีวิตไปแล้วเมื่อประมาณ เกือบ 100 ปีก่อน...

เรื่องนี้ถูกเล่าในรายการ ก๊อก ก๊อก ก๊อก โดยคุณพัดหมอผี เกี่ยวความเชื่อความเชื่อหนึ่งที่สืบทอดกันมาตั้งแต่รุ่นปู่รุ่นย่าและตกทอดมาถึงคุณพัด และทุกวันนี้ก็ยังมีอยู่ เอาละ มาเข้าเรื่องกันเลยดีกว่า คุณพัดได้เล่าว่า… เคยได้ยินเรื่อง “เชือกผูกคอไหม” ความเชื่อนี้มีมาตั้งแต่สมัยโบราณ คนสมัยก่อนเชื่อกันว่า เมื่อมีคนที่ตายด้วยการผูกคอตาย เขาจะสามารถนำเชือกที่ใช้ผูกคอของคนตาย มาทำพิธีขอหวยได้ ความเชื่อนี้มีมาตั้งแต่รุ่นปู่รุ่นย่าของผม ซึ่งผมก็เคยเข้าไปร่วมในพิธีด้วย จนตกทอดมาถึงรุ่นของผม ซึ่งผมได้เรียนรู้มันจากตำราเขียนมือที่เขียนด้วยลายมือของคุณปู่เอง ท่านมอบไว้ให้ผม เรื่องมันมีอยู่ว่า วันนั้นได้มีลูกศิษย์ของผมเข้ามาคุยด้วย… “อาจารย์ ทำหวยเป็นไหม”  “เป็นสิ มีตำราอยู่...

อทินฺนาทานา เวรมณี สิกฺขาปทํสมาทิยามิ การลักทรัพย์ทั่วไปถือว่าบาปแล้ว แต่การลักทรัพย์ขของสงฆ์นั้นบาปยิ่งกว่า เรื่องสุดขนลุกจากช่อง พาเที่ยวเลี้ยวไปหลอน ซึ่งพี่หนึ่ง อ.หมอ ได้ฟังมาจากพี่ท่านหนึ่ง ถึงประสบการณ์เมื่อครั้งที่เธอ กลับไปทอดกฐินที่วัดบ้านเกิด ซึ่งรู้อยู่แล้วมันไม่ไม่ถูกไม่ควร แต่เธอก็ยังทำสิ่งนั้น และผลจากกระทำนี่เองที่ทำให้ชีวิตเธอต้องพังไม่มีชิ้นดี…เรื่องมีอยู่ว่า เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นในจังหวัดจังหวัดหนึ่งทางภาคอีสานตอนใต้ เมื่อประมาณ 15-16 ปีที่ผ่านมา สมัยนั้นพี่ปราณีทำงานอยู่ในนิคมอุตสาหกรรมนวนคร ช่วงนั้นเป็นช่วงที่เศรษฐกิจกำลังบูมมาก โรงงานมีพนักงานอยู่ประมาณ 6-7 พันคนเป็นโรงงานที่มีขนาดใหญ่ พี่ปราณีเลยมีความคิดว่าจะทำกฐินไปทอดที่วัดที่บ้านเกิดโดยที่พี่ปราณีรับหน้าที่เป็นเจ้าภาพ  ตอนนั้นพี่ปราณีมีตำแหน่งเป็นรองประธานสหภาพของโรงงาน...

เรื่องที่เราจะเล่าดังต่อไปนี้มันเริ่มจากเราและเพื่อนสนิทอีกสองคนได้เข้าร่วมโครงการฝึกงานต่างประเทศ ที่อเมริกา และเกิดเหตุการณ์ลึกลับที่เราและเพื่อนๆยังหาคำตอบไม่ได้ เรื่องๆมีอยู่ว่า เราและเพื่อนสนิทอีก 2 คน ชื่อ เหมียว และ ป่าน ได้ตัดสินใจสมัครเข้าร่วมโครงการฝึกงานต่างประเทศ ไปทำงานที่อเมริกาช่วงปิดเทอม และเราได้ไปที่รัฐลุยเซียนา ที่พักที่นั่นที่เรากับเพื่อนๆอยู่ เป็นที่พักที่พวกเราหาเอง เพราะทางโครงการไม่ได้บังคับว่าจะต้องอยู่ที่พักกับเอเจ่น เราเลยจองที่พักออนไลน์ก่อนเดินทาง ผ่านทางเว็บ และเราสามคนก็ได้ที่พักที่ถูกมากๆ ตกสัปดาห์ละ $70 ต่อคนต่อสัปดาห์  เราแชร์กันสามคน อยู่ห้องเดียวกัน มีห้องครัวเล็กๆ...

ดิฉันน่าจะรู้ว่าสิ่งที่เห็นนั้นมันผิดปกติมาก แต่น่าแปลกที่ตอนแรกดิฉันไม่ได้สะกิดใจแม้แต่น้อย วันนั้นเป็นวันแรกที่ดิฉันเข้าไปอยู่ในหอพัก คือว่าดิฉันได้งานทำแถวรังสิต แน่ละ…เมื่อบ้านอยู่ไกลก็จำเป็นต้องหาหอพักอยู่  มีคนแนะนำหอแห่งนี้ให้ ดิฉันก็เลยไปติดต่อด้วยตัวเอง ทางเจ้าหน้าที่ของหอบอกว่ามีห้องเหลืออยู่ห้องเดียว คือห้องหมายเลข 814 อยู่ที่ชั้น 8 มีตู้มีเตียงครบเรียบร้อยทุกอย่าง ถือกระเป๋าใบเดียวก็เดินเข้าไปอยู่ได้เลย รุ่งขึ้น ดิฉันให้พี่ขับรถมาส่งเพราะต้องขนหมอน ผ้าห่มและกระเป๋าเสื้อผ้า รวมทั้งของใช้ในห้องน้ำมาด้วย ตอนนั้นเป็นเวลาเช้าตรู่ ยังไม่แปดโมงเลยค่ะ พี่ชายต้องรีบไปทำงาน ของแค่นี้ดิฉันขนขึ้นห้องคนเดียวได้ เรื่องกุญแจน่ะรึคะ เรียบร้อยตั้งแต่เซ็นสัญญาเช่าห้องเมื่อวานนี้แล้ว อากาศยามเช้าสดชื่นจริงๆ แสงแดดอ่อนๆ...

ย่าบาหยันคือผีบรรพบุรุษที่คอยคุ้มครองชาวบ้านในหมู่บ้านมาตั้งแต่โบราณ ซึ่งจะสืบทอดมาจากคนในเครือญาติเดียวกัน และจะต้องเป็นเพศหญิงเท่านั้น หากเป็นผู้ถูกเลือกแต่ไม่ยอมรับ พี่ก็จะบังคับโดยการทำให้เจ็บป่วยหรือมีอันเป็นไป จนต้องยอมรับในที่สุด  อีกหนึ่งความเชื่อที่หน้าสนใจของคนไทย ถึงถูกนำเสนอผ่านทางช่องยูทูป DODI ดูดิ ได้กล่าวถึงเรื่องผีที่เล่าในหนังร่างทรง นั่นก็คือ “ย่าบาหยัน” นั่นเองครับ ย่าบาหยันมีอยู่จริงหรือไม่ แล้วถ้ามีอยู่จริง ย่าบาหยันเป็นใครมาจากไหน มีเรื่องราวหรือตำนานใดบ้างที่เชื่อมโยง ย่าบาหยัน ได้ เรามาลองอ่านกันในบทความนี้แหละครับ  ย่าบาหยันที่ปรากฏอยู่ในหนังเรื่องร่างทรงนั้น คือผีบรรพบุรุษที่คอยคุ้มครองชาวบ้านในหมู่บ้าน มาตั้งแต่โบราณ เป็นผีฝ่ายดีที่มีความลึกลับมากๆ ไม่มีใครรู้ว่าย่าบาหยันเป็นใครมาจากไหน...

วัดบ้านนอกวัดหนึ่งแถวอุตรดิตถ์ มีพระอยู่วัดประจำเพียงรูปเดียว นานทีจะมีพระมาจำพรรษาสักรูป อย่างผมเป็นต้น ผมบวชที่วัดอื่น (เพราะหลวงพี่รูปเดียวพรรษายังไม่ถึงสิบปีและ ยังไม่ได้เป็นเจ้าอาวาส) แล้วก็มาจำพรรษาที่นี่ เหตุเพราะเป็นวัดที่อยู่ท้ายหมู่บ้านที่พ่อเคยเกิด และเติบโต อีกทั้งปู่ย่าก็ยังอยู่ที่นี่ เมื่อบวชที่กรุงเทพฯแล้ว จึงมาอยู่ที่วัดนี้ พระรูปเดียวของวัดชื่อหลวงพี่สุก บวชได้หกพรรษา เจ้าอาวาสคนก่อนมรณภาพไปตามสังขาร สภาพวัดก็ทรุดโทรมไปตามกาลเวลา ไม่เคย มีผ้าป่ามาทอดนานแล้ว อุโบสถก็เก่า ไม่ต้องพูดถึงศาลาการเปรียญที่สภาพราวกับศาลาที่พัก ผู้โดยสารเก่าๆ แม้แต่กุฏิ ที่หลวงพี่สุกอยู่ก็เอียงไปข้าง ผมบวชอย่างตั้งใจหาความสงบจริงๆ ขนหนังสือธรรมะมาเกือบร้อยเล่ม...

ในบรรดาเรื่องผีที่เล่าสู่กันฟังอยู่ทุกวันนี้  ส่วนใหญ่มักเป็นเรื่องที่พบเห็นแล้วเล่าลือต่อๆกันมา  และมักไม่ค่อยมีหลักฐานอ้างอิงว่าจริงเท็จประการใด แต่กับเรื่องราวของ "วัลลี ยากุ" ผีสาวแม่ลูกอ่อนสุดเฮี้ยนแห่งจ.สมุทรสาคร นั้น..  ถือเป็นเรื่องราวสุดหลอนที่มีหลักฐานชัดเจน  ถึงขนาดที่ว่าภายในวัดทำเป็นศาลให้คนไปกราบไหว้เลยทีเดียว เรื่องราวของ  "วัลลี ยากุ" เป็นเรื่องเล่าชวนสยองขวัญ ที่ชาวบ้านแถวๆ วัดกำพร้า ต.บางหญ้าแพรก อ.เมือง จ.สมุทรสาคร ในช่วงนึงต่างร่ำลือกันว่าคือเรื่องจริง  และหลายคนก็เคยมีประสบการณ์จริงจากการพบเห็นด้วยตนเองมาแล้วด้วย  เรื่องนี้จึงมีความน่าสนใจเป็นอย่างยิ่ง..! "วัลลี ยากุ"  หญิงสาวผู้น่าสงสารวัย 19 ปี...

อิง นักศึกษาปี 2 นั่งอยู่หน้าโน้ตบุ๊กตัวเก่งเสิร์จหาที่เที่ยว ใกล้จะปีใหม่แล้วแต่เธอยังไม่รู้จะไปเคาท์ดาวน์ที่ไหนดี เพื่อนๆในก๊วนก็กลับบ้านกันหมด เซ็งจังเลย พอเดินไปซื้อของกินรอบดึกเธอก็เจอกับผู้ชายคนหนึ่งใส่เสื้อผ้าสีดำสนิทนั่งอยู่ห่างจากหมาที่รอตากแอร์หน้าประตูนิดหน่อย จะว่าเป็นขอทานก็ดูดีและหนุ่มเกินไป แต่แล้วบุรุษปริศนาก็เป็นฝ่ายทักเธอขึ้น  “อิง คุณกำลังหาที่เคาท์ดาวน์อยู่ใช่ไหม? ลงมานั่งคุยกับผมหน่อยสิ”  อิงตกใจ ผู้ชายคนนี้รู้จักชื่อเธอได้ยังไง เธอไม่เคยเห็นหน้าเขามาก่อนในชีวิต เธอไม่นั่งแต่ยืนค้ำหัวคุยกับเขา  “คุณรู้จักชื่อฉันได้ยังไง?”  “นั่นไม่สำคัญ คืนข้ามปีที่จะถึงอีกไม่กี่วันนี้ผมจะชวนคุณไปเดินข้ามศพผีตายโหงในป่าช้า นั่นจะทำให้คุณโชคดีตลอดปี”  “ไอ้บ้า! คนสติดีที่ไหนเขาข้ามศพคนตายกัน”  “ยังไม่สนใจตอนนี้ก็ไม่เป็นไร เอากระดาษแผ่นนี้ไป มันจะบอกรายละเอียดว่าในวันที่ 31 ธันวาคม ผมจะอยู่ที่ไหน แล้วคุณต้องทำอะไรบ้าง”  อิงปัดกระดาษแผ่นนั้นตกพื้นอย่างไม่ใยดีแล้วเดินหนี พอขึ้นห้องหลังจัดการขนมมื้อดึกเสร็จ...

ย้อนไปเมื่อวันที่ 17 พฤษภาคม 2510 หนังสือพิมพ์สื่อใหญ่ได้พาดหัวข่าว โศกนาฏกรรมรักของคู่รักคู่หนึ่ง ที่โชคชะตากำหนดให้เกิดมาอยู่ในเพศเดียวกัน เพียงชั่วข้ามคืนเหตุการณ์นี้ได้เลือนหายไปความทรงจำของคนไทย ก่อนที่ถูกนำกลับมาย้ำเตือนอีกครั้งในอีก 22 ปีต่อมา ในรูปแบบของบทเพลง ในบทเพลง "สีดา"  บทเพลงนี้ ได้กล่าวถึงความรักที่มีต่อกันอย่างลึกซึ้งระหว่างชาย 2 คน แต่สุดท้ายกลับต้องจบลงด้วยการกระทำอัตวินิตบาตกรรมของคนทั้งคู่ เป็นเหตุการณ์ที่สร้างความซาบซึ้ง และทำให้ "แจ้ - ดนุพล แก้วกาญจน์"...