Tag: หลอนทางบ้าน

มีเรื่องเล่ากันมานานเกี่ยวกับโค้งผาที่มีวิวสวยสดงดงาม ที่จังหวัดชายทะเลแห่งหนึ่ง บริเวณนั้นเป็นถนนเลียบผาริมทะเล และอีกฝั่งเป็นภูเขา เวลาเช้าพระอาทิตย์ขึ้นและเย็นๆ ตอนพระอาทิตย์ตกดิน ทิวทัศน์ที่นี่จะสวยมาก ข้อเสียคือไม่มีจุดพักชมวิวหรือถ่ายรูป คนที่ผ่านไปมาเลยทำได้แค่ขับรถผ่านและลอบชมวิวอย่างระมัดระวังเพราะทางค่อนข้างแคบ ตามมารยาทแล้วก็ควรจะเป็นเช่นนั้น แล้วมันก็คงจะไม่มีปัญหาอะไรต่อมา หากไม่มีคนที่เริ่มเอาคลิปจากกล้องหน้ารถที่ขับผ่านจุดนี้ในช่วงพระอาทิตย์กำลังตกดิน มาโพสต์ลงในเฟซบุ๊กแล้วได้รับความสนใจแชร์ต่อๆ กันเป็นจำนวนมาก ทำให้คนที่ได้เห็นต่างพากันหลงใหลวิวสวยงามของที่นี่และพากันแห่มา  แรกๆ ก็ใช้เทคนิคขับชะลอเพื่อให้คนที่นั่งมาด้วยเก็บภาพ ก็ยังพอจะผ่านไปกันได้ แต่มาหลังๆ บางคันนึกว่าเป็นสถานที่ท่องเที่ยว พากันจอดรถบนถนนแล้วลงมาเดินถ่ายรูปกันครึกครื้นจนรถติดยาวเป็นกิโลๆ วันสองวันยังไม่เท่าไหร่ แต่การณ์นี้ชักจะต่อเนื่องยาวนานเป็นสัปดาห์ ชาวบ้านที่อาศัยอยู่แถบนั้นและจำเป็นต้องสัญจรไปมาผ่านถนนเส้นนั้นต่างพากันเดือดร้อน บางคนพยายามโพสต์แจ้งตามเพจหรือเว็บต่างๆ ที่เคยแนะนำให้มาที่โค้งนี้ว่าไม่ใช่จุดชมวิวหรือสถานที่เที่ยว และตอนนี้นักท่องเที่ยวนักถ่ายรูปทั้งหลายต่างแห่กันมาจนบางวันไม่สามารถใช้ถนนได้  แต่ก็เท่านั้น...

เรื่องนี้เกิดขึ้นร่วม 10 ปี ที่แล้ว ที่เกาะแห่งหนึ่งทางภาคตะวันออก คุณนุ่นได้ไปเที่ยวที่เกาะแห่งนี้กับเพื่อน 5 คน ประกอบไปด้วยผู้หญิง 4 ผู้ชาย 1 (เป็นแฟนกัน1คู่) พอไปถึงก็ชวนกันนั่งสปีดโบ๊ทไปที่เที่ยวและหาที่พักที่เกาะนั้น โดยวางแผนจะไปเที่ยวกัน 3-4 คืน แถวๆ ที่พัก ตอนกลางคืนบนเกาะเขาก็จะมีการแสดงควงกระบองไฟ มีเปิดผับ มีเทคอะไรด้วย คุณนุ่นกับเพื่อนตั้งใจจะไปเที่ยวกันและต้องเดินผ่านหาดนี้ พอเดินผ่านหาดคุณนุ่นและเพื่อนทั้ง 5 คน...

พี่ชายข้างบ้าน นามสมมติว่า พี่ภูมิ แกเป็นคนเรียนเก่งมาก และพึ่งเรียนจบคณะแพทย์ศาสตร์จากมหาวิทยาลัยชื่อดังอันดับต้นๆ ของประเทศ พอจบมาได้ 2 เดือน ก็ถูกส่งตัวไปประจำการในโรงพยาบาลแห่งหนึ่งที่จังหวัดปราจีนบุรี เป็นโรงพยาบาลประจำจังหวัดที่ค่อนข้างมีชื่อเสียงในระดับหนึ่ง  นอกจากเป็นหมอรักษาคนไข้แล้ว พี่ภูมิยังเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านแพทย์นิติเวช ที่คอยชันสูตรพลิกศพ เพื่อค้นหาสาเหตุการตาย จนฉันเคยแอบถามพี่ภูมิว่าทำไมถึงมาทำงานตำแหน่งนี้ ไม่กลัวหรอ?  แกตอบว่า "ไม่กลัวหรอก" เหมือนเราได้ทำในสิ่งที่ถูกต้อง ช่วยให้ครอบครัวของคนตายได้รู้สาเหตุการตายที่แท้จริง โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับการตายที่เป็นคดีความ และพี่ภูมิเป็นตัวแปลสำคัญในการบ่งชี้ว่าใครเป็นคนฆ่า ซึ่งช่วยให้ตำรวจสามารถจับคนร้ายเข้าคุกได้ แต่ด้วยความอยากรู้อยากเห็น บวกกับเราเป็นเพื่อนบ้านที่สนิทกัน และอายุห่างกันไม่มาก...

เชื่อว่าหลายคนคงพอทราบกันว่าพระที่บวชใหม่ตามความเชื่อของคนไทยเขาว่าจะมีบุญเยอะ  เพราะศีลสะอาด  หรือจะด้วยสาเหตุอะไรก็ไม่ทราบ และคงด้วยเหตุผลนี้มั๊ง  ที่หลายครั้งเรามักจะได้ยินว่า  มีพระที่ไปบวชใหม่แล้วเจอประสบการณ์หลอนกลับมา..! เรื่องเล่านี้หยิบยกมาจาก จากแฟนเพจท่านนึงของเพจ สยองวาไรตี้  ที่เล่าให่ฟังถึงประสบการณ์หลอนตอนที่เขาไปบวชเขียนมา ไปติดตามอ่านกันเลยดีกว่าครับ เรื่องนี้เกิดขึ้นสมัยผมบวชที่วัดแห่งนึงใจจังหวัดสงขลาครับ  ช่วงเวลาผมบวช  ผมจะเคร่งมากครับ  ฉันแค่วันละมื้อและพยายามประพฤติตนให้อยู่ในศีลธรรมตลอด  ผมวางแผนว่าจะใช้เวลาบวชอยู่ที่วัดแห่งนั้นประมาณเดือนนึงครับ ในเวลานั้นทางวัดมีกุฎิให้เลือกพักหลายหลัง  แต่ล่ะหลังก็ปลูกเหมือนเป็นกระท่อมหลังเล็กๆ อยู่ห่างๆ กัน สลับไปด้วยต้นไม้ตามแบบฉบับวัดตามต่างจังหวัด ตอนนั้นผมไปสะดุดตากับกุฎิหลังนึง  ที่ดูสงบกว่าเพื่อน  แต่ดูภายนอกมันกลับถูกปิดตายด้วยไม้ตอกตะปู  แถมยังมีผ้ายันต์ปิดไว้อีก นึกยังไงไม่ทราบ  ผมขอพระผู้ใหญ่ท่านว่าจะพักที่หลังนี้ เพราะว่าเวลานั้นคิดว่าถ้าเราคิดดีทำดี  ก็คงไม่มีสิ่งใดมาทำอะไรเราได้แน่นอน ...

เรื่องนี้ส่งมาจาก คุณฟลุ๊ค สมาชิกเฟสบุ๊คแฟนเพจ คลังหลอน เขาได้เล่าถึงประสบการณ์เมื่อครั้งยังเป็นวัยรุ่น เกี่ยวกับเครื่องรางของขลังชนิดหนึ่ง “ไอ้งั่ง” ที่ได้มาจากคุณพ่อของเขา จนนำมาสู่เรื่องราวแปลก หลอน น่าเหลือเชื่อทั้งหมด คุณฟลุ๊คเล่าให้เราฟังว่า... เมื่อครั้งที่ยังเป็นวัยรุ่น ผมชื่อฟลุ๊คอายุ 23 ปี เป็นคนจังหวัดสระเเก้ว ผมอยู่กับครอบครัวมี เเม่ น้อง หลาน เเละก็เเฟนใหม่เเม่ผม ผมจะเรียกเขาว่า “ป๊า” เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อ...

เรื่องนี้อยากให้ใช้วิจารณญาณในการอ่าน เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้น ณ บ้านหลังหนึ่ง ที่ตั้งอยู่ในจังหวัดเพชรบูรณ์ ซึ่งเจ้าของบ้านซื้อบ้านทั้งหลังมาจากอีกหมู่บ้านหนึ่ง และรื้อถอนไม้นำมาสร้างเป็นบ้านหลังใหม่เพื่ออยู่อาศัยกับครอบครัว แต่กลับได้ของแถมมาด้วย ไม่ใช่เสา ไม่ใช่ไม้ หรือหลังคาอะไร แต่เป็นสิ่งที่เราไม่สามารถมองเห็น …พูดแล้วก็ขนลุก  สิ่งที่แถมมานั้นทำเอาคนในบ้านหลอนไปตามๆกัน จนสุดท้ายพ่อเจ้าของบ้านต้องสั่งรื้อบ้านหลังนี้และถวายให้กับวัดแถวบ้าน เพราะเชื่อว่าสิ่งต่างๆที่เกิดขึ้นในบ้านหลังนี้น่าจะมาจากอาถรรพ์ของไม้จากบ้านที่ซื้อต่อมา... คุณปู่สมบูรณ์พ่อของเจ้าของบ้านเล่าให้ฟังว่า เรื่องของเรื่องก็คือเมื่อ 10 ปีก่อน ลูกชายของตนซึ่งเป็นช่างไม้ ได้ซื้อไม้มาจากตำบลบ้านโคก อำเภอเมืองเพชรบูรณ์ ซึ่งเจ้าของบ้านได้ประกาศขายบ้านทั้งหลัง บ้านหลังนี้สภาพดีมาก พอลูกชายไปเห็นก็ถูกใจ...

เรื่องนี้เป็นเรื่องที่สมาชิกส่งเข้ามาเล่าให้ฟัง ซึ่งเป็นเรื่องของคุณยายเธอ เธอเล่าว่า ... เรื่องเกิดมาประมาณ 50 ปีที่แล้ว สมัยก่อนแถวเพชรบุรี ถนนใหญ่ยังเป็นถนนลูกรัง ไม่ค่อยมีรถยนต์สสัญจรไปมาเหมือนปัจจุบัน  เวลาจะไปทำงานหรือไปธุระอะไรก็จะเดินเท้ากันไป  ยายของดิฉันเป็นแม่ครัวอยู่โรงเรียนแห่งหนึ่งแถวอำเภอชะอำ ท่านจะต้องเดินไปจ่ายตลาดทุกวันตั้งแต่ฟ้ายังไม่สว่างเพราะตลาดอยู่ไกลกว่าโรงเรียนประมาณ 5 กิโล โดยจะผ่านหมู่บ้านต่างๆ   ก่อนจะถึงตลาดมีหมู่บ้านหนึ่งมีอาแปะคนหนึ่งมาทำงานค้าขายอยู่ในชะอำ บ้านแกอยู่ด้วยกัน 3 คน พ่อ  แม่  ลูก ที่แปลกอย่างคือ อาแปะคนนี้ชอบกินเลือดหมาดำ  ทุกวันหลังจากที่แกขายของเสร็จ แกก็จะตระเวนหาหมาจรจัดที่เป็นสีดำ คือดำทั้งตัว ดำทั้งตา  พอแกได้มาแกก็จะเชือดเอาเลือดมากินสดๆ...

เรื่องราวชวนสยองขวัญปนน่าสงสารเรื่องนี้  เคยเป็นข่าวดังเมื่อหลายปีก่อน  นับถึงวันนี้ก็ผ่านไป 10 ปี พอดี  แต่ก็ยังไม่ทราบว่าท้ายสุดคดีไปถึงไหนแล้วสิ้นสุดยังไง ย้อนไปในเหตุการณ์วันนั้น  เรื่องราวเกิดขึ้นเมื่อปี 54  ได้มีเด็กชาวพม่าไทยใหญ่เสียชีวิตและศพลอยตามน้ำมา  แต่ที่น่าสยดสยองก็คือเมื่อไปพบศพกลับมีแต่ตัว  แต่ไม่มีหัว..!! ซึ่งมาทราบทีหลังว่า  ชื่อเด็กหญิง “ปลาทู” อายุ 6 ขวบ  ลูกสาวชาวพม่าที่จมหายไปในแม่น้ำปิง  ช่วงบริเวณบ้านม่วงค้อน ต.เชียงดาว อ.เชียงดาว จ.เชียงใหม่  ซึ่งสันนิษฐานว่าน่าจะตายมาแล้วประมาณ 10...

เรื่องราวจากการบอกเล่าของเพื่อนร่วมงานของดารินญาน้องผู้หญิงที่สนิทกับผม “นนท์” คือชื่อของเพื่อนน้องคนนั้น ได้เล่าประสบการณ์ตอนไปเที่ยวที่ประเทศเพื่อนบ้านที่ลาวให้ฟังว่า.. ย้อนกลับไปเมื่อ 8 ปีที่แล้ว พ.ศ.2556 นนท์ได้ไปเที่ยวที่ต่างจังหวัดกับกลุ่มเพื่อนอีกสองคน หลังจากผ่านไปสองวัน ก็มีความคิดว่าไหนๆก็ลามาเป็นอาทิตย์แล้ว ข้ามไปเที่ยวฝั่งลาวดีไหม เห็นเขาว่าสาวที่นั่นสวย ทั้งสามจึงตกลงกันว่าจะข้ามไปที่เมืองหนึ่งในประเทศลาว  หลังจากที่ทั้งสามได้เดินทางข้ามมาถึงเมืองนี้ ก็ได้พบเจอประเพณีวัฒนธรรมวิถีชีวิตของผู้คนที่นั่นยังคงงดงามและเรียบง่าย  จนถึงเวลาหาที่พัก ทั้งสามไปเจอกับโฮมสเตย์บ้านไม้แห่งหนึ่ง ดูแล้วสงบร่มรื่นมากเพราะติดภูเขาและมีบ่อน้ำอยู่ด้านหลัง… เจ้าของที่พักบอกว่าดื่มกินได้แต่อย่าเสียงดัง แต่ห้ามดึกมากเพราะมันจะรบกวนสิ่งต่างๆ พอจบคำว่าสิ่งต่างๆ นนท์คิดในใจ ทำไมไม่พูดว่าคนอื่นๆแต่ใช้คำนี้แทน แต่ก็พยายามไม่คิดอะไร สะพายกระเป๋าพากันเดินไปที่พัก เวลาพลบค่ำมองดูตะวันจะลับฟ้าผ่านทิวเขา เดินขึ้นบันไดไปบนบ้านพัก มีโต๊ะกินข้าว...

ถ้าคุณมองดูรูปถ่าย เห็นคนในรูปยิ้มขณะแอ็คท่าถ่ายรูป คุณคงมีความสุขแล้วยิ้มไปด้วยแต่ถ้าเป็นภาพตั้งหน้าศพ มีสีหน้าเฉย ๆ เกิดยิ้มให้ท่านล่ะ หลายๆท่าน อาจเคยได้ยินถึงคำร่ำลือต่อๆกัน กับตำนาน'รูปยิ้ม'อันโด่งดังทั่วประเทศที่เมืองหาดใหญ่ มาฟังเรื่องเล่าจากเจ้าของบ้านรูปยิ้ม แบบไม่ต้องฟังต่อๆๆๆจากใครกันเถอะ ผมเป็นชาวหาดใหญ่โดยกำเนิด เป็นมุสลิมหาดใหญ่ในช่วงวัยแรกรุ่น ผมค่อนข้างจะเกเร หลังจบ ม.3 จาก โรงเรียนหาดใหญ่วิทยาลัยสมบูรณ์กุลกันยา ทางบ้านจึงส่งผมไปเรียน โรงเรียนสามัญสอนศาสนาอิสลาม หรือ 'ปอเนาะ' ใกล้ๆบ้าน 1 ปีเพื่อจะดัดนิสัยเกเร และลดความซ่าของผมลงซะบ้าง(ปอเนาะ...