เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อประมาณ 10 ปีที่แล้ว ตอนนั้นคุณหรั่งทำอาชีพเป็นเซลล์ขายรถ แล้วมีอยู่ช่วงนึง คุณหรั่งต้องไปกลับพัทยา 3 วันติดๆ ซึ่งจะต้องผ่านโค้งนี้ตลอด
วันแรกคุณหรั่งขับรถกลับจากพัทยาตอน 2 ทุ่ม ก่อนที่จะถึงโค้งจะขับชะลอๆ มา แล้วก็มีรถคันหนึ่งวิ่งส่วนเลนขวามาปกติ แต่อยู่ดีๆ ก็เลี้ยวลงเกาะกลางซะงั้น ตอนนั้นก็มืดแล้ว น่าจะประมาณ 4 ทุ่ม มีแค่รถของคุณหรั่งกับรถที่ลงเกาะกลางไปเท่านั้น ด้วยความตกใจบวกกับความกลัว คุณหรั่งก็เลยไม่ได้ลงไปดูหรือช่วยอะไร
พอวันที่ 2 ขากลับจากพัทยาเวลาไล่เลี่ยกับเมื่อวาน ก่อนจะถึงโค้งนี้คุณหรั่งก็วิ่งเลนซ้าย ชะลอๆมา แล้วก็เห็นรถวิ่งมาเลนขวา ขับมาประมาณ 100-120 วิ่งตรงๆอยู่ดีๆรถก็แฉลบตกไปตรงเกาะกลางเหมือนเมื่อวานเป๊ะ
จนผ่านไป 3 ปี คุณหรั่งก็มีเพื่อนอยู่คนนึงที่เป็นเซลล์ขายรถด้วยกัน เพื่อนคนนี้ชื่อว่าโอ๋ วันนั้นคุณหรั่งและโอ๋ขับรถไปคนละคันเพื่อไปส่งให้ลูกค้า พอขากลับโอ๋ก็กลับมากับคุณหรั่ง โอ๋ก็บ่นกับคุณหรั่งว่า เบื่อหวะ เป็นเซลล์ก็โดนผู้จัดการบ่นทุกวัน จนขับรถมาถึงโค้งนี้ ซึ่งตรงโค้งนี้จะมีศาลเพียงตาอยู่ศาลนึง อยู่ดีๆ โอ๋ก็พูดขึ้นมาว่า ถ้า 2 ปีนี้ถ้ากูได้เป็นผู้จัดการนะ กูจะเอาเลือดมาถวาย 1 แกลลอน คุณหรั่งก็ถามว่า แล้วมึงจะเอาเลือดที่ไหน โอก็ตอบไปว่า ก็เลือดกูเนี่ยแหละ
ผ่านไปประมาณปีนึง โอ๋ก็ได้เป็นผู้จัดการ ตอนนั้นคุณหรั่งก็คิดว่า เออ ไอ้โอ๋มันโตไวเว้ย อายุ 28 เองได้เป็นผู้จัดการละ คนอื่นยังเป็นได้แค่ supervisor เอง
มีวันนึงแฟนของโอ๋โทรมาหาคุณหรั่งว่า พี่โอ๋รถคว่ำอยู่ที่ชลบุรี พอคุณหรั่งรู้เรื่องก็ไปเยี่ยมเพื่อนที่โรงพยาบาล พอไปถึงโรงพยาบาล ก็เห็นสภาพโอ๋ก็แค่เข้าเฝือกและหัวแตกนิดหน่อย โอ๋เห็นคุณหรั่งก็ยังไม่พูดอะไร แต่คุณหรั่งก็สังเกตเห็นว่า โอ๋มันดูเหมือนอยากจะคุยด้วย พอตอนออกจากโรงพยาบาล โอ๋ไม่ขึ้นรถแฟนกลับ แต่เลือกมาขึ้นรถของคุณหรั่ง แล้วก็คุยกัน
คุณหรั่งก็ถามว่า โอ๋ มึงเป็นอะไรหรือเปล่า โอ๋ก็บอกว่า กูมีเรื่องเล่าหวะ วันนั้นประมาณ 2 ทุ่ม กูขับรถมาจนเกือบถึงโค้งๆนี้ ก่อนถึงโล 2 โล ตรงนั้นไม่มีรถใครเลย มีรถกูอยู่คันเดียว กูเห็นเป็นคนเดินอยู่ข้างทางแถวยาวมาก ทั้งหมดใส่แค่ชุดสีดำและขาว และบริเวณตรงนั้นก็ไม่มีแสงไฟด้วย พอขับเข้ามาใกล้นิดนึง ตรงหัวแถวก็เริ่มจะเดินข้ามถนนเหมือนจะเปลี่ยนเลนไปอีกฝั่งนึง พอคนกลุ่มนั้นเดินข้ามมาได้ครึ่งถนน กูก็จอดรถ ก็เห็นคนแบกโรงศพอยู่ตอนนั้นกูก็ตกใจ คิดว่าคนชลบุรีแห่ศพอะไรตอนกลางคืนวะ
และกูก็เห็นเด็กผู้หญิงถือรูปเดินอยู่หน้าโรงศพ ตอนนั้นกูก็เข้าเกียร์ถอยหลังรอไว้แล้ว เผื่อมีอะไรเกิดขึ้น ซักพักเด็กหญิงคนที่ถือรูปคนนั้นก็หันมามองหน้ากูพร้อมกันหันรูปมาด้วย กูก็เห็นรูปที่เขาถือเป็นรูปของกู และก็เขียนว่าชาตะวันนี้ มรณะวันนี้ วันที่ 21 ธันวาคม 2550 แล้วกูก็ถอยรถจนตกเข้าข้างทาง คว่ำไม่รู้ตัว ตอนนั้นรถของโอ๋ตกข้างทางประมาณเดือนพฤศจิกายน และโอ๋ก็พูดอีกว่า วันเกิดกูอะถูก แต่กูไม่เชื่อหรอกว่ากูจะตาย
พอวันที่ 21 ธันวา โอ๋ก็ชวนเพื่อนๆมากินเหล้าฉลองปีใหม่กัน แต่คุณหรั่งก็พอจะรู้ว่า ทำไมโอ๋มันถึงชวน ตอนนั้นคุณหรั่งรู้เรื่องนี้อยู่กับโอ๋แค่ 2 คน พอถึงประมาณ 4 ทุ่ม โอ๋ก็มากระซิบข้างหูคุณหรั่งว่า กูไม่ตายแน่นอน คุณหรั่งก็มองนาฬิกาแล้วก็บอกโอ๋ว่า ดีละ พรุ่งนี้กูก็ต้องส่งรถต้องออกตั้งแต่ ตี 4 ตี 5 ต้องกลับไปเตรียมรถด้วย
5 ทุ่ม 40 คุณหรั่งก็ขอตัวกลับก่อนก ก่อนกลับก็ตบไหล่เพื่อนและพูดว่า มึงรอดตายแล้ว วันนั้นมึงแค่เจอผี แต่คงไม่มีไรหรอก นอนๆแยกย้าย แล้วคุณหรั่งก็ขับรถออกไป ขับรถออกไปได้ไม่ถึง 15 นาที แฟนของโอ๋โทรมาหาคุณหรั่งบอกว่า พี่หรั่ง พี่โอ๋หกล้มในห้องน้ำ คุณหรั่งก็ถามว่า เป็นไรมากมั๊ย แฟนโอ๋ก็บอกว่า เลือดไหลเต็มห้องน้ำเลย ตอนนั้นคุณหรั่งยังขับรถออกไปได้ไม่ไกล เลยรีบขับรถกลับไปดู
เพื่อนพอไปถึงก็เห็นพ่อตาของโอ๋อุ้มโอ๋ออกมา แต่เลือดก็ยังไหลไม่หยุด เหมือนว่าโอ๋ล้มในห้องน้ำแล้วหัวไปกระแทกตรงที่วางสบู่ เพราะลิ่มเลือดตรงนั้นหนามาก แล้วเลือดก็ไหลออกมานองห้องน้ำเลย ออกมาเป็นแกลลอนๆ คุณหรั่งก็คิดว่าไม่รอดแน่ๆ พอเอาโอ๋ไปส่งถึงที่โรงพยาบาลก็พบว่าโอ๋เสียแล้ว จากเหตุการณ์นี้ทำให้ คุณเสียเพื่อนไปหนึ่งคน
ที่มาเดอะช็อคคุณหรั่งเเซลล์แมน
ติดตามอ่านเรื่องเล่าผีต่อได้ที่ คลังหลอน
