อิง นักศึกษาปี 2 นั่งอยู่หน้าโน้ตบุ๊กตัวเก่งเสิร์จหาที่เที่ยว ใกล้จะปีใหม่แล้วแต่เธอยังไม่รู้จะไปเคาท์ดาวน์ที่ไหนดี เพื่อนๆในก๊วนก็กลับบ้านกันหมด เซ็งจังเลย พอเดินไปซื้อของกินรอบดึกเธอก็เจอกับผู้ชายคนหนึ่งใส่เสื้อผ้าสีดำสนิทนั่งอยู่ห่างจากหมาที่รอตากแอร์หน้าประตูนิดหน่อย จะว่าเป็นขอทานก็ดูดีและหนุ่มเกินไป แต่แล้วบุรุษปริศนาก็เป็นฝ่ายทักเธอขึ้น
“อิง คุณกำลังหาที่เคาท์ดาวน์อยู่ใช่ไหม? ลงมานั่งคุยกับผมหน่อยสิ”
อิงตกใจ ผู้ชายคนนี้รู้จักชื่อเธอได้ยังไง เธอไม่เคยเห็นหน้าเขามาก่อนในชีวิต เธอไม่นั่งแต่ยืนค้ำหัวคุยกับเขา
“คุณรู้จักชื่อฉันได้ยังไง?”
“นั่นไม่สำคัญ คืนข้ามปีที่จะถึงอีกไม่กี่วันนี้ผมจะชวนคุณไปเดินข้ามศพผีตายโหงในป่าช้า นั่นจะทำให้คุณโชคดีตลอดปี”
“ไอ้บ้า! คนสติดีที่ไหนเขาข้ามศพคนตายกัน”
“ยังไม่สนใจตอนนี้ก็ไม่เป็นไร เอากระดาษแผ่นนี้ไป มันจะบอกรายละเอียดว่าในวันที่ 31 ธันวาคม ผมจะอยู่ที่ไหน แล้วคุณต้องทำอะไรบ้าง”
อิงปัดกระดาษแผ่นนั้นตกพื้นอย่างไม่ใยดีแล้วเดินหนี
พอขึ้นห้องหลังจัดการขนมมื้อดึกเสร็จ อิงก็เปิดกระเป๋าเช็คว่าตังค์เหลือกี่บาท กระดาษใบเล็กๆร่วงลงมา เมื่อเปิดอ่านก็เจอรายละเอียดที่ชายปริศนาชวนเธอไปเดินข้ามศพในวันสิ้นปี มีสถานที่ซึ่งเป็นป่าช้าเก่า บอกเส้นทางการเดินทางอย่างละเอียด เธอจะฉีกมันทิ้งแต่แล้วก็ตัดสินใจเก็บไว้ใต้ลิ้นชัก
“เขาเอามันมาใส่ในกระเป๋าสตางค์เธอได้ยังไง เขาเป็นนักมายากลหรือพ่อมดหมอผีงั้นเหรอ?”
วันที่ 31 ธันวาคมมาถึง อิงมีนัดกับเพื่อนที่เพิ่งเลิกกับแฟนไปเคาท์ดาวน์ที่ห้างสรรพสินค้าใจกลางเมือง แต่แล้วตอน 17.00 น. เพื่อนดันโทรมาบอกว่าท้องร่วงเข้าโรงพยาบาลด่วน ระหว่างที่คิดว่าจะไปเคาท์ดาวน์คนเดียวดีหรือไม่กระดาษแผ่นนั้นก็ร่วงออกจากกระเป๋าสตางค์
“อะไรกัน ก็เราเก็บใส่ลิ้นชักแล้วนี่”
อิงทั้งตื่นเต้น หวาดกลัวและอยากรู้อยากเห็น เธออ่านมันอีกครั้ง แม้จะเป็นป่าช้าเก่าแต่ก็เคยถูกล้างไปแล้ว แถมยังใกล้จุดที่คนฉลองปีใหม่กัน ถ้าเกิดอะไรขึ้นเธอคงตะโกนหรือวิ่งเอาตัวรอดได้สบาย
เธอไปถึงป่าช้าเวลา 23.30 น. ที่นั่นชายปริศนายืนรออยู่
“นึกแล้วว่าคุณต้องมา”
“คุณชื่ออะไร?”
“คุณไม่จำเป็นต้องรู้จักชื่อผม”
“โอเค ไม่รู้ก็ได้ แต่ถ้าคุณไม่บอกฉันว่าพิธีกรรมบ้าๆนี่ทำแล้วได้อะไรฉันจะกลับละ”
“นี่เป็นพิธีไสยศาสตร์อย่างหนึ่งที่ไม่ค่อยแพร่หลาย หากเดินข้ามศพผีตายโหงในคืนข้ามปี เคราะห์ร้าย ความทุกข์ พลังงานลบ จะถูกถ่ายเทไปยังศพแทน แล้วปีนั้นคุณจะเจอแต่โชคดีและมีความสุข”
“ทำไมต้องเป็นฉัน?”
“โชคชะตาไม่ต้องการคำอธิบายหรอกนะ”
อิงมองดูศพที่นอนอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ ศพนั้นส่งกลิ่นเหม็นตั้งแต่แรกเดินเข้ามา ผิวหนังสีดำคล้ำทั่วร่างเต็มไปด้วยหนอน ลูกตาหายไปคงถูกหนอนเจาะกินก่อนอวัยวะอื่น ชายคนนี้ไปหาศพมาจากไหน หรือเขาฆาตกรรมคนแล้วเอามาอำพราง?!
พอใกล้ถึงเที่ยงคืนชายคนนั้นบอกให้เธอเดินข้ามศพไปเสีย เธอพูดในใจขอโทษวิญญาณเจ้าของร่างที่ถูกเธอล่วงเกิน
“ไม่ต้องขอโทษหรอกเสียเวลา ข้ามให้เวลาไล่เลี่ยกับตอนเข้าปีใหม่ก็แล้วกัน” อีกแล้ว ทำไมถึงรู้ว่าฉันคิดอะไรอยู่ เมื่อได้ยินเสียงคนเริ่มนับถอยหลังเธอก็เตรียมตัว
5… 4… 3… 2… 1… 0!!! สวัสดีปีใหม่! Happy New Year!
หญิงสาวก้าวข้ามศพพร้อมบีบจมูกกลั้นหายใจ เธอเดินถลาต่อไปอีกหลายก้าวเพื่อสูดอากาศบริสุทธิ์ ก่อนจะหันหลังกลับมา “พิธีกรรมเสร็จหรือยัง ฉันต้องทำอะ..” แต่ชายคนนั้นหายไปเสียแล้ว เหลือแต่ศพที่ยังนอนเน่าอยู่ที่เดิมอย่างสยดสยอง ไม่ได้การ ถ้าตำรวจหรือใครมาเจอเข้าอาจคิดว่าฉันเกี่ยวข้องกับศพนี้ ว่าแล้วเธอก็รีบตรงดิ่งกลับห้องพลางถามตัวเองว่าเธอทำบ้าอะไรลงไป
พอเปิดเทอมสองหลังช่วงปีใหม่ อิงก็ได้รับข่าวดีว่าอาจารย์ประจำสาขาที่เธอเกลียดขี้หน้าย้ายไปสอนที่มหาวิทยาลัยอื่น จากนั้นไม่นานหนุ่มคณะวิศวะที่เธอแอบตกหลุมรักก็มาสารภาพรักกับเธอ เท่านั้นยังไม่พอ เธอไปประกวดแข่งพูดสุนทรพจน์สู้กับคณะเดียวกันแต่จากมหาวิทยาลัยอื่น ปรากฏว่าตัวเต็งกลับถอนตัวกะทันหันทำให้เธอได้รางวัลชนะเลิศมาครอง เพื่อนที่เธอเคยเขม่นก็กลับมาเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน พอจบเทอมเกรดทุกวิชาเธอได้ A ทั้งหมด โอ้ ทำไมทุกอย่างมันดูดีราวกับความฝันอย่างนี้นะ
แต่ขณะเดียวกันพอเดือนธันวาคมเวียนมาถึงอีกครั้งหนึ่ง อิงก็เริ่มรู้สึกว่ามีอะไรแปลกๆเกิดขึ้น เธอเหมือนจะเห็นชายปริศนาคนนั้นอยู่ในทุกที่ที่เธออยู่ แต่พอหันไปมองก็กลับไม่เห็นอะไร
คืนหนึ่งเธอไปซื้อโจ๊กร้านโปรด คนขายเงยหน้าขึ้นกลายเป็นชายปริศนา เธอตกใจจนทำถุงโจ๊กตกพื้นแตก แต่พอกะพริบตาคนขายก็กลับมาเป็นอาแปะเหมือนเดิม เธอเริ่มเก็บตัวในห้องไม่ออกไปไหน เธอไม่รู้ว่ามันจะเกิดอะไร แต่มันต้องเกิดในคืนข้ามปีแน่ๆ และเธอจะขังตัวเองอยู่ในนี้จนมันผ่านพ้นไป
วันที่ 31 ธันวาคม เวลา 23.00 น. ภายนอกเต็มไปด้วยเสียงเฮฮาและเพลงดังสนั่น ปีใหม่จะมาเยือนอีกครั้ง อิงกระสับกระส่ายเหงื่อออกท่วมตัวทั้งที่อากาศเย็น ในกระเพาะน้ำย่อยสำแดงฤทธิ์ของมันรุนแรงผิดปกติ ด้วยความหิวไส้แทบขาดเธอตัดสินใจลงไปร้านสะดวกซื้อ แล้วเธอก็ได้เผชิญหน้ากับชายปริศนาซึ่งนั่งอยู่ที่เดิม เธอพยายามจะวิ่งหนีกลับขึ้นหอพัก แต่แล้วเขาก็มาปรากฏตัวตรงหน้า
“จะหนีไปไหน ปีนี้ไม่ไปเคาท์ดาวน์ด้วยกันเหรอ?”
“ไอ้หมอผี ถ้าแกกล้าทำอะไรฉัน ฉันตะโกนให้คนช่วยจริงๆด้วย”
“ถ้าคุณทำได้นะ”
เมื่อเขาพูดจบก็เหมือนมีพลังปริศนาบังคับร่างเธอให้เดินไปเองแถมตะโกนไม่ออกด้วย ปลายทางของทั้งคู่คือป่าช้าร้างที่เดิม! ณ จุดๆนั้นไม่มีศพนอนอยู่เหมือนปีก่อน
“คุณพาฉันกลับมาทำอะไร? อย่าทำอะไรฉันเลยนะคุณหมอผี ถ้าอยากได้เงินก็เอาไปหมดเลย”
“จำได้ไหมคุณได้รับโชคดีตลอดปีจากการเดินข้ามศพผีตายโหงแล้ว ก็ต้องมีการแลกเปลี่ยน”
“ฉันต้องทำยังไง?”
“ผมช่วยคุณในทุกๆเรื่องที่ผ่านมา คุณก็ต้องช่วยให้ผมได้ไปเกิดใหม่เสียที”
“คุณช่วยฉัน? ฉันงงไปหมดแล้ว”
“จำศพเมื่อปีที่แล้วได้ไหม นั่นคือศพของผมเอง ผมถูกคู่อริฆ่าทิ้งแล้วเอาศพมาทำพิธีสะกดวิญญาณไว้ในป่าช้าแห่งนี้ วิธีเดียวที่ผมจะไปเกิดใหม่ได้ก็คือต้องมีใครสักคนมาตายแทนที่ผม และคนคนนั้นก็คือคุณ!”
อิงควบคุมร่างกายไม่ได้ เธอค่อยๆเดินตัวสั่นไปยังจุดที่ปีที่แล้วศพนอนอยู่แล้วนอนหงายลงไปแทน เธอร้องไห้น้ำตาไหลพรากนึกถึงโชคดีต่างๆที่เคยได้รับมา ไม่มีอะไรฟรีบนโลกใบนี้ แม้แต่ผีก็ยังไม่ช่วยคนเปล่าๆ
พอใกล้ถึงเที่ยงคืนลมก็พัดแรงขึ้นเรื่อยๆจนต้นไม้สั่นไหวราวกับโดนช้างเชือกใหญ่พุ่งชนไม่หยุด เธอได้แต่ภาวนาไม่ให้การเคาท์ดาวน์มาถึง แต่มันไม่เป็นผล
5… 4… 3… 2… 1… 0!!! สวัสดีปีใหม่! Happy New Year!
ในจังหวะเดียวกับที่นับ 0 กิ่งไม้ขนาดใหญ่ที่ห้อยเป็นแนวดิ่งก็พุ่งลงมาด้วยพลังแห่งผี ปลายกิ่งไม้นั้นแทงลงไปตรงกลางอกอิง ก่อนจะหมุนเกลียวราวกับสว่านเจาะแล้วแทงลึกลงไปถึงพื้นฝังลงไปในดิน เลือดค่อยๆทะลักออกมาจากหน้าอกหญิงสาว เธอตะเกียกตะกายพยายามจะดึงกิ่งไม้ยักษ์ออกแต่ไม่เป็นผล เลือดยังคงไม่หยุดไหลพร้อมๆกับวิญญาณของเธอที่กำลังหลุดออกจากร่างทีละนิด
“ผมขอโทษที่ต้องทำแบบนี้ ถ้าคุณอยากไปเกิดใหม่ ปีหน้าคุณก็ต้องหาคนมาตายแทนที่คุณ”
เธอนึกถึงสมัยประถม มีหนูตัวหนึ่งมาติดกาวดักหนูในห้องครัว เธอเอาเข็มแทงลงไปกลางลำตัวมัน ดูมันร้องจี๊ดๆเจ็บปวดด้วยความสะใจ ก่อนที่มันจะตายไปด้วยความทรมาน เวลานี้เธอก็ไม่ต่างกับหนูตัวนั้น
11 เดือนต่อมา ข้าวหอมนักศึกษาสาวกำลังเดินเตร็ดเตร่อยู่ริมถนน ปีนี้เพื่อนๆที่นัดกันไว้ว่าจะไปเคาท์ดาวน์ด้วยกันก็หนีไปเที่ยวดอยโน้นภูนี้เต็มไปหมด พอเธอจะไปด้วยพ่อแม่ก็ดันห้ามเสียนี่ เธอคิด ไม่เห็นเป็นไรเลย เคาท์ดาวน์คนเดียวเปรี้ยวจะตาย มีคนในงานอยู่เป็นเพื่อนตั้งเยอะ ข้าวหอมเดินไปหยุดอยู่หน้าร้านสะดวกซื้อ มีหญิงสาวชุดดำวัยไล่เลี่ยกับเธอนั่งอยู่ข้างหมาที่นอนตากแอร์อยู่หน้าประตู หล่อนเงยหน้าขึ้นจ้องเธอแล้วพูดด้วยเสียงน่าขนลุก
“ข้าวหอม เคาท์ดาวน์ปีนี้สนใจจะเดินข้ามศพผีตายโหงไหม?”
