เรื่องเล่าจากรุ่นพี่ผู้ชายที่ผมนับถือคนหนึ่งได้ถ่ายทอดเรื่องราวนี้ให้ฟัง พี่คนนี้ชื่อว่า ศุภกิจ แต่ผมมักเรียกแกว่าป๋ากิจเพราะผมแกหงอกทั้งหัว
เมื่อสิบกว่าปีที่แล้ว พศ.2548 ป๋ากิจทำงานเป็นหัวหน้าช่างซ่อมบำรุงที่โรงงานแห่งหนึ่ง แต่มีนิสัยชอบสะสมของเก่าแปลกๆ ภายในบ้านชั้นเดียวมีแต่ของสะสมวางอยู่ทุกที่
อยู่มาวันหนึ่งโรงงานได้จัดสัมมนาที่กาญจนบุรี โดยจะพาเที่ยวไปฝั่งพม่าด้วย ที่สำคัญสามารถพาครอบครัวไปได้ด้วย ป๋ากิจดีใจมากเพราะจะได้พาภรรยากับน้องปอย ลูกสาวอายุ 4 ขวบ ไปพร้อมกัน
หลังจากสัมมนาเสร็จแล้วข้ามไปฝั่งพม่า แกก็ไปเดินเล่นตลาดคนเดินแล้วสายตาก็ไปหยุดที่ร้านขายของเก่าร้านหนึ่ง
เหมือนดังต้องมนต์สะกด แกเข้าไปมองดูของจนมาสะดุดกับหุ่นพม่าตัวหนึ่ง เปียว ภรรยาแกเดินตามมาเหมือนรู้ความคิด บอกว่าอย่าเอาเลยป๊า ดูน่ากลัวจัง แต่ป๋ากิจไม่สนใจเพราะอยากได้มาก
เจ้าของร้านเป็นชายแก่ยิ้มพร้อมกับบอก “ชอบเหรอครับเดี๋ยวจะลดราคาให้” สรุปแกซื้อมาจริงๆ พอกลับมาถึงที่บ้านพักกแก็เอามาวางไว้หลังตู้เสื้อผ้า โดยที่แกกับภรรยาออกมานั่งเล่นหน้าบ้านพัก และน้องปอยนอนหลับอยู่บนเตียง
สักพักเหมือนแกจะได้ยินเสียงคนเดินในบ้านก็คิดว่าลูกสาวตื่นแล้ว แต่ทว่าเสียงที่เดินแต่ละก้าวมันเหมือนลากขายาวๆ ป๋ากิจจึงหันไปมองหน้าภรรยาแล้วถามว่า “ได้ยินไหม?”
ภรรยาพยักหน้าให้ ป๋ากิจเลยลุกขึ้นไปเปิดประตูดู ปรากฏว่าลูกยังนอนหลับอยู่ แต่พอก้มมองลงดูพบว่าหุ่นพม่ามันมาอยู่ติดกับประตู แกก็แปลกใจเพราะจำได้ว่าวางไว้หลังตู้
ด้วยความที่เป็นคนไม่กลัวผีเลยอุ้มจะเอาหุ่นพม่าไปไว้ที่เดิม จังหวะจะเดินไปหางตาแกเหมือนเห็นว่าหุ่นปากมันขยับเหมือนยิ้ม หันไปมองไม่มีอะไรเลยคิดในใจไม่มีอะไรหรอกมั้ง
สักพักป๋ากิจและภรรยาก็ออกไปกินข้าวที่ร้านอาหารกัน พอถึงตอนจะกลับเจอป้าแม่บ้านประจำบ้านพักนั้นเดินคุยกันมาสองคน ป๋ากิจจับใจความได้ว่าบ้านหลังนั้นเขาจ้างรำพม่ามาเล่นให้ดูถึงในบ้านเชียวนะ แกก็ถามเลย “หลังไหนล่ะครับป้า?”
พอแม่บ้านชี้ไป ป๋ากิจก็ร้อง อ้าว!! ออกมา เพราะมันเป็นบ้านของแกนี่นา ก็เดินมาดู พอถึงหน้าบ้านสิ่งที่แกเห็นคือเงาคนสูงเกือบติดหลังคา แต่ทำท่าร่ายรำแปลกๆอยู่ แกจำได้ว่ารำเหมือนชาวพม่าเพราะเมื่อค่ำเพิ่งดูโชว์มา
ภรรยากับลูกสาวกอดกันด้วยความกลัว ป๋ากิจก็รีบเดินไปเปิดประตูแต่สิ่งที่พบคือความว่างเปล่า สายตาแกรีบโฟกัสไปที่หุ่นพม่าตัวนั้น มันหายไปแล้ว ตกใจคิดว่ามีขโมย แต่พอเดินเข้าไปในบ้าน แกมองเห็นประตูตู้เสื้อผ้าค่อยๆแง้มออก แล้วหุ่นพม่าก็ร่วงลงมาดังตุ๊บ
ป๋ากิจเดินไปดูท่ามกลางความสงสัยว่ามันย้ายที่ได้ยังไง หุ่นผีหรือเปล่าวะ? เพื่อความสบายใจของภรรยาและลูก แกจึงเอาหุ่นพม่าใส่ตู้เสื้อผ้าไว้แล้วไขกุญแจล็อคไว้เสียเลย
ทั้งหมดเข้านอนตอนประมาณห้าทุ่มครึ่ง เปียวนอนกอดน้องปอยหลับไปก่อนสักพัก แต่ป๋ากิจยังอ่านหนังสืออยู่ หางตาแกมีความรู้สึกว่าตู้เสื้อผ้ามันขยับ แต่พอจ้องมองอย่างตั้งใจกลับไม่มีอะไรเกิดขึ้น จนถึงเวลาเที่ยงคืนกว่าเลยล้มตัวปิดไฟหัวนอน
ความรู้สึกเหมือนกำลังจะเคลิ้มหลับ สายตามองเห็นเงาดำใหญ่ติดฝ้าเพดานกำลังรำอยู่ คิดในใจอะไรวะนั่น แล้วเงานั้นก็ลอยจากพื้นขึ้นไปติดเพดาน…
มันคือหุ่นพม่าตัวนั้น หน้ามันใหญ่มาก มันหัวเราะสั่นหัวดุกดิกๆมองลงมาที่แก ป๋ากิจทำอะไรไม่ถูก หุ่นพม่านั้นหล่นลงมาบนอกแล้วก็รำพร้อมกับหัวเราะชอบใจ แกรวบรวมกำลังจิตลุกขึ้นมาปรากฏว่าไม่มีอะไรเลย พอหันกลับไปดูหัวเตียงแทบสะดุ้ง เพราะหุ่นนั้นมันนั่งอยู่บนหัวเตียงตรงแกนอนพอดี ไม่นอนมันแล้วคืนนี้ลุกไปเปิดไฟ อ่านหนังสือจนเช้า
รุ่งเช้าป๋ากิจรีบเอาหุ่นนั้นไปคืนที่ร้าน แต่ทว่าไม่เจอเจ้าของร้าน พบเพียงชายหนุ่มที่บอกว่าเป็นลูกจ้าง พอเขาเห็นแกถือหุ่นมาก็ยิ้มแล้วบอกว่า “เอามาคืนอีกแล้วสิ เนี่ยคนที่หกแล้วนะ”
ป๋ากิจก็เลยถามว่าทำไมเป็นแบบนั้นล่ะ เขาก็ทำอ้อมแอ้มไม่อยากตอบหรืออาจจะเป็นเพราะเจ้าของร้านสั่งไว้หรือเปล่า แกตัดสินใจควักเงินใส่มือให้ จนเขายอมบอกว่า “ได้พี่ผมพูดทีเดียวนะ
หุ่นตัวนี้มันเป็นหุ่นของครูที่สอนรำพม่าแกรักมันมากหวงมาก แกสั่งไว้ว่าหากแกตายให้เอาผ้าขาวห่อกระดูกแกใส่ไว้ในตัวหุ่นนี้ บังเอิญแกรถชนตายโหงคาที่ ญาติๆก็จะไม่ใส่ตามแกสั่งแต่แกมาเข้าฝันอาละอาดจนต้องเอามาใส่ไว้จริงๆ
ทีนี้ทางบ้านขัดสนเลยเอาหุ่นนี้มาขายร้านเจ้านายผมครับพี่ นี่สำหรับพี่ยังดีนะข้ามวันอยู่ คนแรกคนสองนี่แค่สองสามชั่วโมงก็รีบเอามาคืนแล้วไม่รู้เจออะไร
ป๋ากิจคิดในใจ กูไม่อยากจะบอกว่าเมื่อคืนกูเจออะไรบ้างเหมือนกัน เป็นจังหวะที่เจ้าของร้านมากลับมาพอดี คำแรกที่เขาพูดขึ้นมาตอนที่เห็นหน้าป๋ากิจคือคำว่า
“เอาหุ่นมาคืนใช่ไหมครับ?” แล้วก็ยิ้มให้แกเบาๆ ถามจะเอาเงินคืนไหมครับ
ป๋ากิจบอกไม่เป็นไรครับแต่เขาก็ให้เทพทันใจไม้องค์เล็กมาหนึ่งองค์ ผมถามแกแน่ใจหรือป๋าไม่มีอะไรตามมา แกหัวเราะบอกไม่มีแล้วแถมยังขอเรื่องงานเรื่องโชคลาภได้บ่อยๆด้วย คราวหลังไม่เอาแล้วหุ่นแปลกๆเข็ดจนตาย เรื่องมีเท่านี้ครับ…
Cr.หาญใจสิงห์
