ห้องไม่ให้เช่า แล้วเข้าไปได้ไง บังกะโลเฮี้ยน จังหวัดชลบุรี

บังกะโลเฮี้ยน
บังกะโลเฮี้ยน

แชร์ประสบการณ์เจอผี เมื่อตรุษจีน ปี 2557 ช่วงนั้นที่ทำงานของมิ้ง ได้ประกาศให้พนักงานหยุด เพื่อนที่ทำงานเลยนัดกันจะไปเที่ยว แต่ขอใกล้ๆ เราเลยนัดกันไปเที่ยวที่ชลบุรี ก็ได้ขับรถไปชลบุรีกัน 6 คน มีผู้หญิง 4คน ตุ๊ด 2คน ถึงชลบุรีก็ประมาณเที่ยง

เราก็ไปเที่ยวกันเรื่อยเปื่อย จิบเบียริมหาด กินอาหารทะเล นั่งร้านกาแฟ และกิจกรรมอื่น ๆ กันเต็มที่ แล้วก็ไปต่อที่ร้านอาหารริมทะเลนั่งคุย นั่งเม้ากัน ติดลมกันยาวจนร้านปิดก็เวลาประมาณ เที่ยงคืนกว่าได้

เพื่อนเราคนนึงบอกว่า “เห้ยนอนนี่มั้ย ขี้เกียจขับรถ” เพื่อนคนอื่นๆก็บอก เอาสิ ดีเหมือนกัน ขับมืดๆอันตราย ส่วนตัวมิ้งก็คิดว่า มันดึกแล้ว อีกอย่างเราเหนื่อยด้วย จะได้นอนให้เต็มอิ่ม เช้าค่อยกลับ

เราจึงแวะเซเว่นไปซื้อ สบู่ แปรง ยาสีฟัน ต่อมาเพื่อนคนนึงบอกอยากได้เป็นบังกะโลที่เป็นหลังๆ เผื่อจะได้เสียงดังกันได้เต็มที่ ก็ไปขับหาที่พักกัน ก็ไปเจอที่นึง อยู่ใกล้ทะเลด้วย พอเข้าไปถามราคา เห็นว่าราคาไม่แพงมาก เราก็เลยจองทั้งหมด2 ห้อง เป็นห้อง 4คน1หลัง กับ 2คน1หลัง

ก็คุยกับพนักงาน แล้วพี่พนักงานก็ให้กุญแจมา ตอนนั้นเพื่อนเราหายไป2คน สมมุติว่าชื่อน้ำ กับ เจน ละกัน เป็น ผู้หญิงคนทั้ง 2 คน เราก็นึกว่ามันเดินไปซื้อลูกชิ้นอะไรกินหรือป่าว รอจน10นาที จนเพื่อนอีก 2 คนขอเอาของไปเก็บในห้องก่อน เรากับเพื่อนอีกคนก็เดินตามหาเจนกับน้ำ ไปหาที่รถก็ไม่เจอ โทรไปหาก็ไม่รับ

สักพักไอ้เพื่อน 2คนนั้นที่เอาของไปเก็บที่ห้อง ก็วิ่งกลับมามันบอกเจอเจน แล้ว แล้วเจนก็ตามมา หน้าตาตกใจมาก เราก็ถามเจนว่าเป็นไร แล้วไอ้น้ำอ่ะ เจน บอกอยู่ในบ้าน เรากับเพื่อนก็เดินไปตามหาน้ำ ก็พบน้ำระหว่างทาง สภาพน้ำตอนนั้น ร้องไห้ มอมแมม เสื้อเลอะดิน แล้วก็ฉี่ราด พี่พนักงานก็ตกใจเข้ามาถามน้องเป็นไรหรือป่าว

น้ำก็ร้องไห้ จากนั้น เจนบอกกลับเหอะ กุกลัว เราก็ถามเกิดอะไรขึ้น  เจนมันก็ทำท่าจะร้องไห้ ในใจ เราคิดว่าไม่ดีแล้ว ต้องเกิดอะไรแน่ๆ เราก็ไปคุยกับพนักงาน และได้บอกพนักงานว่าไม่พักแล้ว พนักงานเค้าก็ไม่ว่าอะไร แล้วก็คืนเงินพวกเรา

จากนั้นพอสงบสติอารมณ์ได้ ระหว่างทางขับกลับบ้าน ก็ถามเจนกับน้ำว่า แกหายไปไหนมา ใครทำอะไรแกรึป่าว

เจนกับน้ำเล่าว่า ตอนที่พวกเราคุยกับพนักงาน มีพนักงานคนนึงเขาบอกว่าให้ตามมา จึงเดินตามพนักงานคนนั้นไป

โดย น้ำ เรียก เจน บอกว่า ป่ะ พี่เค้าจะพาไปห้อง พอถึงหน้าบ้านพักแล้ว ก็เห็นประตูบ้านพักหลังนั้นมันเปิดอยู่ จึงบอกพี่เค้าว่า พี่…เปิดประตูห้องไว้แบบนี้ยุงไม่เข้าไปหรอ แล้วจะนอนได้หรอ  พนักงานที่พามา เค้าก็ไม่ตอบ แล้วก็ยืนอยู่หน้าห้อง

พอเข้าไปในห้อง เจน ก็เปิดไฟ พอหันกลับมาอีกที พี่พนักงานก็หายไปแล้วก็ไม่รู้ แล้วอยู่ ๆ เจนได้ยินเสียง น้ำ ร้องว่า “อ้าววว เห้ยย”

เจน มันก็เดินไปดู น้ำ ก็ชี้ไปที่ต้นไม้ เจน ก็มองไปทางที่น้ำชี้ ก็เห็นพี่พนักงานคนนั้นยืนอยู่นิ่งๆ แล้วมองมา แล้วมุมนั้นมันมืดมาก น้ำก็บอกเจนให้ปิดม่านเหอะกุกลัว ในใจเจนคิดว่า เค้าโกรธที่ไปถามเค้าเรื่องเปิดห้องทิ้งไว้

พอปิดม่าน เจนก็คุยกับน้ำ ด้วยความที่เจนมันก็ปากไม่ค่อยดีเท่าไร มันก็บ่นเชิงด่า ประมาณว่า มึงทำรีสอร์ทแต่ไม่มีปัญญาจ้างพนักงงานไงวะ ไม่ดูแล แม่มปล่อยให้ห้องโทรมแบบนี้ แล้วก็บ่นไปเรื่อย จากนั้น น้ำก็เข้าไปในห้องน้ำ เพื่อล้างหน้า

เจนที่อยู่ข้างนอก  มันเอะใจ เรื่องพนักงานคนตะกี้ ก็เลยเปิดม่านไปอีกที ปรากฏว่าเห็นพนักงานคนเดิมคนนั้นยืนอยู่ แต่คราวนี้เค้าไม่ได้อยู่ใต้ตรงต้นไม้แล้ว คราวนี้เค้ามา อยู่ใกล้กว่าเดิม ห่างจากหน้าต่างประมาณ4-5เมตร แล้วมองมาที่เจน สิ่งที่ทำให้เจนตกใจมากคือ คราวนี้ตาเค้าลึกมาก แดง เหมือนจะถลนออกมา หน้าเค้าซีด บริเวณหน้าผาก มีขีดแดงเหมือนเลือด แล้วทำหน้าดุมาก พอเจนคิดว่าไม่ไช่คนแน่ๆ ก็ตกใจเลยวิ่งหนีกลับมาหาเรา จังหวะตอนวิ่งก็ได้ยินเสียงกรี๊ดดังมากจากในบ้าน

สิ่งที่น้ำเล่าคือ ตอนนั้นกำลังล้างหน้าอยู่หน้ากระจกห้องน้ำ พอมองขึ้นไปที่กระจกก็เห็นผู้หญิงคนนึง ก็นึกว่าเป็นเจน น้ำจึงพูดไปว่า “ว่าไงมิง”

แต่ก็ไม่มีเสียงตอบ พอน้ำล้างโฟมออก ร้ำก็มามองที่กระจกอีกที ปรากฏว่าเห็น ผู้หญิงแก่ ผมขาว ใส่ชุดที่เป็นผ้ายืดสีเนื้อ (ที่คนแก่เค้าชอบใส่ ผ้ายืดที่คอกว้างๆหน่อย เราเรียกไม่ถูก) อยู่หลังน้ำในกระจก น้ำก็เลยกรี๊ดแล้ววิ่งออกไป 

จังหวะนั้นไฟดับ น้ำก็ตกใจเปิดประตูไม่ออก ยายแก่ก็ค่อยๆเดินออกมาจากห้องน้ำ แล้วหันมาสะแหยะยิ้มให้ จังหวะนั้นน้ำเห็นหน้าต่าง จึงวิ่งไปดึงกลอนลงแล้วปีนออกมา ตอนที่ปีนออกมาดันพลาดล้มลงมากับพื้น พอตั้งหลักได้ก็วิ่งออกมาเจอเรา

พอน้ำออกมา เราก็ได้มาคุยกับพนักงาน พนักงานเค้าก็บอกว่า น้องเข้าไปที่นั่นได้ไง เราก็ถาม ทำไมคะพี่ มันมีอะไร พนักงานบอกว่า บ้านหลังนั้นเค้าไม่เปิดให้เข้าพักนานแล้วนะ แล้วใครพาน้องไป คือพนักงานตอนนี้  เวลาหลังเที่ยงคืนจะไม่มีไครเข้าเวรแล้ว มีแต่พี่คนเดียวนะ

พวกเราก็เหวอกันเลย ก็ถามประวัติความเป็นมา พนักงานก็บอกว่า พึ่งมาทำได้ ไม่ถึงเดือน เลยไม่ค่อยรู้อะไร แต่ที่แปลกก็คือห้องยังสภาพพอโอเค ไฟ แอร์ ทุกอย่างใช้ได้ แต่ทำไมไม่เปิดให้พัก

จากนั้นพอเราได้ตังคืนแล้ว ก็พากันขับกลับ กทม. แล้วก็แยกย้ายกัน โดยเจน กับน้ำ แล้วก็เพื่อนอีกคนมาค้างบ้านเรา เพราะยังไม่หายกลัว

จากนั้นเราก็โทรให้แม่มาเปิดประตูให้ พอถึงบ้านประมาณตี 4 ก็เจอแม่กับพ่อ  พ่อเห็นเราก็ทำหน้าไม่ค่อยพอใจ แล้วพูดว่าทำไมเที่ยวอะไรกันดึกขนาดนี้  จากนั้นแม่ก็เดินมาถามว่า ไม่พาแม่เพื่อนลงมาด้วยหรอ เราก็ตกใจ แล้วบอกว่า ไม่มีนะแม่

แม่บอกว่า เห็นอยู่บนรถเรา คนแก่ผมขาว แล้วพ่อกับแม่กับเรา ก็พากันออกไปดูที่รถ พอเดินไปถึงก็พบว่าไม่มีไครจริง ๆ  แต่แม่ก็ยืนยันมาเห็นจริงๆ

พอวันต่อมา พวกเราก็รวมตัวกันไปทำบุญกัน อุทิศส่วนบุญกุศล เรื่องทั้งหมดก็มีเท่านี้จ้า

ขอบคุณที่มาพันทิป

Previous articleแม่ผมเป็นปอบ
Next articleยุติการเผยแพร่