เมื่อวันจันทร์ที่ 30 ก.ค. 61 ผมกลับบ้านตามเวลาปกติ ราวสี่โมงเย็นรถติดหนักมาก ในพื้นที่ตัวเมือง ชั่วโมงนึง ผมขยับได้ราว 1-2 กิโลเมตร เมื่อพอจะขยับได้ ก็พยายาม เร่งคันเร่ง แทบจะจี้ท้ายคันหน้า เป็นแบบนี้ตลอดทั้งถนน
ผมเห็นแล้วข้างหน้าถนนเริ่มโล่ง เพียงหลุดจากจุดตรงนี้ ถนนสามเลน เลนซ้ายสุดจอดรถเมลล์ เลนกลางก็พยายามชิดซ้าย เพื่อเลี้ยวเข้าซอย สรุปเหลือแต่ขวาสุด ที่หากขับช้านิดเดียวจะโดน
บีบแตร สรรเสริญบรรพบุรุษกันทีเดียว
ข้างหน้าผม มีสัญญาณจราจร ไฟเขียว กำลังเปลี่ยนเป็นเป็นแดงในอีก 5 4 3 2 1 ผมอยู่ เลนกลาง จอดก่อนทางม้าลาย โดยเกาะกลางเป็นแบริเออร์ปูนกั้นมีช่องคนข้าม ตรงทางม้าลายซ้ายมือ มีรถเมลล์มาจอดล้ำหน้าผมไปทับทางม้าลาย ขวาโล่งๆมีรถไหลไปออกันอยู่หน้า สัญญาณจราจรคงจะเตรียมพุ่งกันเต็มที่
อีก 10 วินาที กำลังจะไฟเขียว ผมขยับเกียร์เป็น D เริ่มปล่อยรถไหล วินาทีนั้น ป้าคนหนึ่งวิ่งตัดหน้าผม ผมเบรคตัวโก่ง บีบแตรลั่นถนน
ผู้หญิงคะเนอายุราว 40 ปลาย มัดผมลวกๆ ผิวดำแดง สูงราว 160 ทะมัดทะแมง คล้องกระเป๋าสีชมพูตุ่ยๆที่ไหล่ขวา เสื้อแขนยาวพับถึงศอก ลายดอกสีน้ำเงินเข้มสลับเหลือง ทำหน้าตาทะหยิ้มทึง
คาดว่าป้าแก น่าจะลงจากรถเมลล์แล้ววิ่งตัดด้านหน้าโดยไม่มองอะไรเลย เหมือนแกจะแอบด่าผมในใจ มนุษย์ป้าของแท้ แต่ไวเท่าความคิด แกวิ่งปราดออกไปจะข้ามถนน ตูมมม รถมาจากทางขวา ชนป้าแกสนั่นลอยไปตกหน้ารถเมลล์ที่กำลังเคลื่อนตัวออก
รถเมลล์หยุดกึก รถทางขวามือหยุดสนิท ผมนิ่ง และ มีเสียงกรี๊ด วี๊ดออกมาในทันที ผมขยับรถขึ้นไปด้านหน้า หันไปทางซ้าย เห็นป้าแกมุดอยู่ใต้กันชนรถเมลล์
ผมจอดรถ ลงกำลังจะกด 1669 แต่พอดีตรงไฟแดงมีป้อมตำรวจ ซึ่งเหมือนจะเห็นเหตุการณ์ เขากำลังวิ่งมาที่เกิดเหตุ พร้อมๆกับวอในมือ
คนขับรถเลนขวา ด้านหน้าตรงไฟเลี้ยวซ้ายแตก หน้าบู้ยับเข้าไป คนขับเป็นชายราว 40 ปี ลงมามองอย่างลนลาน ผมตัดสินใจเรียกพร้อมโบกให้เขาชิดซ้ายเข้าไป ขณะที่ตัวเองก็กลับไปขึ้นรถ เตรียมออกไป
คนขับรถเมลล์เดินลงมา ไทยมุงเริ่ม รุม ผมประเมินสถานะการณ์ ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับตัวเอง หลังจาก ชายขับรถชน จอดเข้าชิดซ้าย ผมดันตัวเองออกจากจุดนั้น มองกระจกหลัง รถเริ่มไหล เสียงหวอดังลั่นถนน ตรงจุดนั้นไม่ไกลจากโรงพยาบาล ทั้งหมดนี้ เกิดขึ้นในเวลาไม่ถึง 10 นาที
ผมขับรถออกมา ในใจยังนึกป้าอย่าเป็นอะไรไปเลย เดี๋ยวพรุ่งนี้จะทำบุญให้ ถ้าไม่เป็นอะไรก็ดีใจก็ยังนึกในแง่ดี
รุ่งขึ้น วันอังคาร ผมขับรถกลับเวลาเดิม รถติดเหมือนเดิม แต่คราวนี้ เห็นถนนด้านหน้า นึกถึงเหตุการณ์เมื่อวาน ก็มองซ้ายไปตรงพิกัดที่ป้าลอยไปหล่นตรงนั้น ก็ยังคิด คงไม่มีอะไร วันนั้นก็ขับรถไปปกติ
วันพุธ เกือบจะลืมเรื่องรถชนกันไปแล้ว ใกล้จะถึงทางม้าลาย เหมือนล้อไปเหยียบเศษอะไรซักอย่าง
เดาว่ากระจก หางตาทางซ้ายเห็นถุงผ้าสีชมพูตุ่ยๆ ผมหันไปมองอย่างไว แต่ว่างเปล่า คิดว่าตัวเองตาฝาด ดีที่ตอนนั้นรถกำลังชะลอเพราะติดไฟแดง ไม่งั้นคงได้ชนท้ายรถคันหน้า แต่ตอนนั้นใจเริ่มหวั่นๆ
วันพฤหัส วันนี้ เจ้ากรรม มีงานเข้าต้องเลิกงานเกือบสองทุ่ม ก็ขับรถกลับทางเดิม แน่นอนว่าใกล้ถึงทางม้าลาย ผมวิ่งอยู่เลนกลาง ด้วยความเร็วชนิดเต่าคลาน มองเห็นทางม้าลายทางด้านหน้า ก็คิดว่าไม่ นะ คงไม่มีอะไร
แสงไฟสีเหลืองจากโคมไฟทาง สาดตรงทางม้าลาย ตึกต่างๆที่เปิดไฟสว่างริมถนน รถมากมาย ร้านขายของข้างทาง ไม่มีอะไรให้น่ากลัว คิดแบบนั้นก็สบายใจ
แต่…นี่ไม่ใช่ความฝัน ป้าแกวิ่งผ่ากลางกระโปรงรถผมไป แล้วหันมายิ้มให้ หน้าซีกขวาแกเลือดโชก
ฟันหลุดร่วง เสื้อลายดอกสีน้ำเงินเหลือง ฉีกรุ่ย แขนขวาห้อยตั้งแต่ไหล่ ดวงตาข้างนึงกลมโตประสานตาผม
ตาอีกข้าง โปนออกจวนเจียนจะหลุด ระยะมันแค่ คืบ มีเพียงกระจกหน้ารถกั้นระหว่างป้าแกกับผม แกวิ่งผ่ารถแล้วหายไป ขวามือรถวิ่งมาเบรคกึก บีบแตรลั่นถนนลากยาว ผมหันไปมอง เวลามันเพียงแค่ 3-5 วินาที แต่มันดู ยาวนานเป็นวันๆ
ผมเปิดกระจกหันไปมองรถทางขวา เขาเปิดกระจกเช่นกัน “เห็นใช่ไหม” ผู้หญิงคนนั้น ทำหน้าตาตื่นกลัวถามผม ผมพยักหน้า แล้วเคลื่อนตัวออก เพราะไฟเขียวแล้ว คืนนั้นผมนอนไม่หลับ ได้แต่หวังว่าป้าแกคงไม่ตามมานะ
วันศุกร์ ผมกลับเวลาเดิม วันนี้ผมไม่กลับคนเดียว เปิดแอป Liluna มีคนจะไปด้วยพอดี ก็รับไปด้วย คุยกันนิดหน่อย มีชายหนุ่มคนทำงาน ไม่อยากนั่งรถเมลล์ เลยติดรถไปด้วย ทางผ่านกันพอดี ทักทายคุยนิดหน่อย แต่ผมเห็นแล้ว ทางม้าลาย ข้างหน้า ใจอยากจะเหยียบซัก 120 ให้พ้นๆไปซักที แต่มันติดไฟแดง วิ่งได้ซัก 10 ก็หรูแล้ว
“เฮ้ยๆๆๆๆ พี่ จะชนแล้ว” ผมหันไปตามที่เขาบอก
เห็นอะไร ไม่ต้องเดาเลย เขาหันมามองผม เลิกลั่ก ตัวชิดหลังติดเบาะ
“พี่ เมื่อกี้ ผู้หญิงวิ่งพุ่งเข้ามาเลย แล้วหายไปเลย พี่เห็นหรือเปล่า”
“ใช่ผีแน่ๆพี่”
ผมนิ่ง ได้แต่ “อื้ม” ผมไม่ได้เล่าอะไรให้เขาฟัง ยิ้มๆ เมื่อส่งเขาลงถึงที่หมาย แต่เขาพูดตลอดทางว่า “ผมเห็น ผมเห็น วิ่งพุ่งมาเลย เลือดเต็มหน้า โคตรหลอน” ผมก็ได้แต่บอกว่า “อื้ม ครับ”
“แต่ผมไม่เห็นนะ อาจจะมีสัมพเวสี ยังไง พรุ่งนี้ ไปทำบุญนะครับ เขามาให้เห็นแสดงว่า คุณมีบุญ” ผมตอบให้เขาสบายใจ
แน่นอน ผมก็เห็น ตอนนั้นฉี่แทบเล็ด ขนลุกตั้งแต่ตาตุ่มยันติ่งหูผ่านทะลุเส้นผม คืนนี้ รีบนอนดีกว่า เสาร์ อาทิตย์ ไม่มีเรื่องต้องผ่านทางนั้นอยู่แล้ว ไม่ได้ไปทำงาน แต่วันนี้วันจันทร์ เมื่อเช้าขามาก็ทำใจ เย็นนี้ ขออย่ากลับดึกเลย ทำบุญนึกถึงให้ไปแล้วก็อย่าออกมาเลย สาธุ….
ขอบคุณเรื่องจากบอร์ดพันทิป #เรื่องสยองขวัญ
