โรงเรียนของผมเป็นโรงเรียนประจำ แถบๆภาคอีสาน สายวิทย์-คณิตทั้งหมด ที่นักเรียนจะต้องพักในหอใน และบางคนก็ไป-กลับ ถ้าใครเคยดูหนังเรื่องเด็กหอ หอพักจะเป็นแบบนั้นเลยครับ  ปัจจุบันเป็นโรงเรียนวิทยาศาสตร์ภูมิภาค ที่เคร่งในการเรียนมากเพื่อพัฒนานักเรียนให้ทัดเทียมกับโรงเรียนแม่แบบ  

เรื่องแรก….ความฝัน

เรื่องเกิดขึ้นตอนผมอยู่ม.1  ปกติผมเป็นคนที่ไม่ค่อยจะเชื่อเรื่องแบบนี้อยู่แล้ว มีอยู่คืนนึง ในความฝันผมฝันว่าตอนนั้นกำลังจะมืด มีแสงสลัวๆ ผมเดินขึ้นไปบนอาคารชั้น4 มีทางเชื่อม (ในความเป็นจริงทางเชื่อมมันจะอยู่ชั้น 2 ) ผมเจอผู้ชายคนนึง หน้าตาหล่อเหลา สวมเสื้อสีดำกางเกงยีน เค้าบอกว่าเจ็บขา ช่วยเค้าด้วย ผมเลยเข้าไปพยุง แล้วพาเค้าเดินลงมาข้างล่าง 

พอลงมาถึงชั้นสอง เห็นห้องนึงเปิดไฟสว่างมากเลยเดินไปดู เจอครูกับเพื่อนๆนั่งอยู่เต็มห้องเลย คือรอบๆจะมืดหมด มีห้องนี้สว่างห้องเดียว  พอครูเจอผม ครูก็บอกว่า “เธอๆ รีบๆเข้ามา” ผมก็เลยจะพาผู้ชายคนนี้เข้าห้องไปด้วย  

แต่ผู้ชายคนนี้เค้าดึงผมไม่ให้เข้าไปในห้อง ดึงแบบแรงมาก ผมก็เกาะขอบประตูไว้ ครูกับเพื่อนก็เลยเดินมาช่วยกันดึงผมเข้าห้อง ยื้อกันนานพอสมควร ในที่สุดผมก็หลุดจากผู้ชายคนนั้น  พอผมหลุดจากมือเค้าผมก็สะดุ้งตื่น  ตอนตื่นนี่เหนื่อยมากๆเหงื่อท่วมตัว

ตามคติความเชื่อของชาวอีสาน ถ้าฝันแบบนี้ เขาบอกว่าผีจะพาไปอยู่ด้วย คนที่ดวงตกหรือจิตอ่อนจะชอบฝันแบบนี้  ในฝันถ้าคืนนั้นผมไม่เดินไปเจอครู แล้วผู้ชายคนนั้นดึงแขนผมออกจากห้องไปได้ ผมไม่อยากจะคิดเลยว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับผม เค้าจะพาผมไปไหนก็ไม่รู้  เพราะตอนที่เค้าดึงแขนผม สีหน้าเค้าน่ากลัวมากๆ ต่างจากตอนที่ผมเห็นเค้าครั้งแรก 

เรื่องที่สอง…….เพื่อนเจอ

เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นตอนผมอยู่ม.3  ผมกับเพื่อนอีก 2 คนนั่งเล่นกันอยู่ โดยมีรุ่นพี่อยู่ด้วย  ตอนนั้นก็นั่งคุยกันเรื่อยเปื่อย จนประมาณสี่ทุ่ม ระหว่างที่คุยกัน มีเพื่อนคนนึงมันซึมๆนั่งก้มหน้าตลอดเวลาเลย ผมก็เริ่มรู้สึกว่าผิดปกติแล้ว เพราะผมสนิทกับมันและจะอ่านสีหน้ามันออก แต่คนอื่นๆคงไม่ได้สังเกตมันเท่าไหร่  

พอคุยไปเรื่อยๆสักพักมันเริ่มก้มหน้าร้องไห้ ร้องไห้แบบสะอื้น พวกผมนี่พากันวิ่งเลย แบบเหมือนมันโดนผีเข้าอะ ใครถามมันก็ไม่ตอบ มันร้องไห้สะอื้นเลย ผมเลยไปตามครูหอมาดู พอครูมาผมก็พากันมารวมตัว  มันก็วิ่งเข้ามาด้วย มันเริ่มสงบสติได้ มันเล่าให้ฟังว่า ตอนที่ผมนั่งคุยกันอยู่ มองไปที่ประตูหลังหอ ข้างล่างประตูมันไม่ติดพื้น (มันจะช่องสูงประมาณเกือบ10ซม.) มันเห็นขาคนเดิน เท้าใหญ่ๆมากขาดำๆ และที่สำคัญคือมีโซ่ล่ามที่ขาด้วย เดินวนไปวนมาหลายรอบ

โรงเรียนของผมได้รับการบริจาคที่ดิน  เด็กนักเรียนที่นี่จะเคยได้ยินตำนานของโรงเรียนทุกคน เขาบอกว่าโรงเรียนผมเคยเป็นที่ขังนักโทษเก่า มีลานประหารตรงที่ตั้งพระพุทธรูป และศพไม่มีญาติเขาจะเอาไปฝังที่ตรงเสาธงในปัจจุบัน  มีคนที่มีเซ้นส์ก็บอกว่าเคยเห็นบ่อยๆ  แต่ที่น่าแปลกใจคือพวกเขามักจะเห็นแบบๆเดียวกัน ตรงกัน จนบางครั้งมันก็ทำให้ผมเริ่มสับสนเกี่ยวกับเรื่องวิญญาณ  จากคนที่ไม่กลัว ตอนนี้เริ่ม 50/50

เรื่องที่สาม…….เจอกับตัวครั้งแรก

ผมพึ่งจะขึ้นม.4 ได้ไม่กี่วัน มีทั้งเพื่อนเก่าและเพื่อนใหม่  ตอนแรกผมจะนอนที่ฝั่ง A ซึ่งส่วนมากจะเป็นเด็กเก่า ฝั่งนี้ค่อนข้างจะเสียงดัง ผมเป็นคนที่นอนเร็วมาก สองทุ่มกว่านี่หลับแล้ว ก็เลยย้ายมานอนฝั่ง B   ฝั่ง B จะมีแต่เด็กใหม่ซึ่งจะไม่เสียงดังเลย เลยย้ายที่นอนมาที่นี่ ล็อค 2 เพราะคนน้อยมาก ปกติล็อคนึงจะมีคนนอนประมาณ 12 คน  แต่ล็อคนี้มีคนนอนแค่ 4 คน ผมเห็นคนน้อยดีเลยย้ายมานอน  

ตอนย้ายที่นอนมาก็เจอเพื่อนๆนั่งอยู่บนเตียง เลยถามว่า “นายๆ เราขอนอนเตียงตรงนี้ได้ไหม เราอยากย้ายฝั่ง ฝั่งนั้นเสียงดัง”  เพื่อนๆเจ้าของล็อคก็พากันมองหน้ากัน แล้วมีเพื่อนคนนึงพูดขึ้นว่า “เธอจะนอนจริงๆหรอ”  

ผมก็แปลกใจว่าทำไมถามแบบนั้น เลยมองรอบๆ  ในล็อคนี้จะมีเตียงที่เป็นเตียงสองชั้นอยู่ 5 เตียง เพื่อนเลือกนอนคนละเตียงเลย มี 4 คน เลยจะเหลือเตียงนึง ซึ่งเตียงนี้จะอยู่ห่างจากเพื่อนมาก แบบโดดเดี่ยวเลย  ผมก็เลยวางที่นอนลงเตียงนี้ แล้วก็ถามเพื่อนว่า “ทำไมอ่า”   เพื่อนบอกว่า “ไม่มีอะไร”  แต่ผมไม่เชื่อผมเลยตื้อๆ เค้นถามจนได้  ได้คำตอบว่า…  

มีเพื่อนเคยนอนเตียงนี้ ตรงนี้ แล้วได้ยินเสียงแปลกๆบ่อยครั้ง เหมือนเสียงเคาะเตียงบ้าง เสียงตัดเล็บบนหัวเตียงบ้าง  ในความรู้สึกตอนนั้นผมก็ไม่เชื่อนะ  อารมณ์แบบว่าอยู่ที่นี่มา 3 ปีไม่เห็นเคยเจอตัวเป็นๆเลย  เพื่อนอาจจะไม่อยากให้เรามานอนด้วยรึป่าว  ผมเลยบอกว่า 

“ไม่เป็นไรหรอก เราไม่กลัว”

ผมก็จัดของจัดที่นอน แล้วไปอาบน้ำ  พออาบน้ำเสร็จก็กลับมานอนที่เตียง ตอนนั้นรายการผีพึ่งเริ่มออนแอร์ ผมเลยชวนเพื่อนอีกคนนึงไปดูโทรทัศน์ข้างล่าง  พอดูจบเวลาประมาณเที่ยงคืนครึ่ง ผมก็ขึ้นมานอน แต่คืนนั้นนอนไม่หลับ ก็เลยนอนคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย จนเวลาประมาณตีหนึ่ง  ทุกคนหลับหมด ทุกอย่างเงียบมากๆ  หอพักผมปูกระเบื้อง ล็อค 1 กับ 2 นี่เป็นที่ให้เด็กนอน ล็อค3จะเป็นที่เก็บตู้เสื้อผ้า  ติดกับล็อค 3 ก็จะเป็นห้องน้ำแบบรวม

ซักพัก ผมได้ยินเสียง “แก๊ก แก๊ก แก๊ก” ดังจากจากที่ล็อคเก็บตู้ เหมือนคนเล่นหมากเก็บ เวลาที่หมากเก็บกระทบกับกระเบื้อง  ผมนอนเตียงข้างบน เลยชะโงกหน้าไปดู เสียงก็หาย ไม่มีอะไรเลย  ก็กลับมานอนต่อ  ซักพัก เสียงก็มาอีก “แก๊ก แก๊ แก๊ก” ก็ไม่ดูอีก แบบเริ่มหงุดหงิด เสียงก็หาย พอกลับมานอนอีก เสียงก็มาอีก แต่คราวนี้มันเหมือนมันเข้ามาใกล้ๆ  มันไม่เหมือนเสียงที่เราเคยได้ยิน แต่เสียงนี้มันก้องอยู่ในหัว กังวานมาก  ฟังดีๆมันเหมือนมาก  

ผมนึกไปตอนม.3 ที่เพื่อนเล่ามามันเห็นเท้าคนมีโซ่ล่าม เดินอยู่ตรงประตู  ผมว่ามันเปะเลย  เสียง “แก๊ก แก๊ก แก๊ก” ที่ผมได้ยิน มันเหมือนเสียงโซ่กระทบกับกระเบื้อง เสียงมันเป็นจังหวะคนเดินด้วย ผมจะร้องไห้เลย หลับตาปี๋  พยายามจับผ้าห่มมาคลุมโปง เสียงมันดังขึ้นๆ เหมือนวนอยู่นรอบเตียงผม  เอามืออุดหูก็ยังได้ยิน เหมือนมันก้องอยู่ในหัว  

ผมนอนทนอยู่แบบนั้นจนหลับไป  พอวันต่อมา ผมนี่เกือบจะย้ายข้าวของกลับฝั่งเดิมเลย ผมเลยเล่าให้เพื่อนฟัง มีเพื่อนในล็อคคนนึงเขามีเซ้นส์ เขาบอกว่าเขาก็เคยเห็นบ่อยๆ  หรือที่ผมเคยพูดว่า “ไม่เป็นไรหรอก เราไม่กลัว” เขาเลยมาทำให้ผมได้เห็น   

แต่ผมก็ทนนอนอยู่ที่เดิมนะ แต่ขยับตำแหน่งเตียงไปใกล้ๆเพื่อน แล้วก็ไม่กล้าไปไหนคนเดียว ไม่กล้านอนดึก แบบถ้าใครไม่ได้เจอกับตัวนี่ไม่เข้าใจถึงความรู้สึกจริงๆ  ผมยังจำได้ทุกวันนี้เลยเหตุการณ์ในคืนนั้น

เรื่องที่สี่……..ดวงไฟประหลาด

ตอนนั้นผมอยู่ม.5 หอพักผมเป็นหอที่ติดกับทุ่งนา แบบติดเลยนะ คือใครตกหอพักนี่จะตกไปอยู่ในทุ่งนาเลย ไม่มีรั่วด้วย เด็กก็ชอบโดดเรียนประจำ สมัยก่อนหอผมเป็นหอหญิง ตอนนี้เปลี่ยนเป็นหอชายแล้ว  ตามประสาคนขี้เหงา ผมก็ชอบไปนั่งเล่นโทรศัพท์ตรงระเบียงบันไดหนีไฟ  สูดอากาศธรรมชาติยาม 5 ทุ่มแบบเต็มปอด นั่งเล่น hi5 โพสนั่นโพสนี่  

หอผมไม่ใช่หอสุดท้าย จะมีหอข้างๆเป็นหอชายอีกหอหนึ่ง ตอนที่ผมนั่งเล่นก็มีคนหอข้างๆมาคุยโทรศัพท์นะ สามคนสี่คน  แบบถ้ากระโดดข้ามไปได้ก็ห่างกันแค่หกเมตร ประมาณนั้น  ผมก็นั่งเล่นไปเรื่อยๆ  ความรู้สึกตอนนั้นไม่คิดกลัวอะไร เพราะผมจะเป็นพวกที่ลืมง่าย

นั่งเล่นไป มองดาวไป  จู่ๆก็มีโคมลอยจุดไฟ ลอยมาเรื่อยๆ แต่ลอยต่ำมาก สีส้มๆแดงๆ ดวงกลมๆ ลอยสูงประมาณปลายต้นตาล  ซึ่งข้างหลังโรงเรียนจะมีต้นตาลอยู่ 5 ต้น  ล้วนเป็นต้นตาลที่มีตำนานทั้งนั้น  

พอโคมลอยลอยมาๆถึงต้นตาล มันก็หยุดลอยอยู่ตรงนั้น ค่อยๆเลื่อนต่ำลงๆ มาถึงใบต้นตาล  สูงจากพื้นประมาณ 5 เมตร  ผมก็เลยคิดว่า ใครมาปล่อยโคมช่วงนี้ ซึ่งมันเป็นช่วงที่ไม่น่าจะมีเทศกาลอะไรนี่หว่า หรือว่าจุดเสริมดวง ไม่กลัวมันตกแล้วไฟไหม้หรือไง

ผมก็นั่งเล่นโทรศัพท์ต่อ ประมาณสิบนาที ก็มองไปอีก โคมก็อยู่ที่เดิม ลอยอยู่แบบนั้น  เอ๊ะ!! หรือว่ามันค้างกิ่งต้นตาล  ทำไมไหม้ช้าจัง ไม่ดับซักที  ผมก็จ้องมองว่ามันติดอะไรรึป่าว พอมองดูดีดี เหมือนมันเป็นดวงไฟ กลมๆ เหมือนไม่ใช่โคมอะ  

ผมก็เริ่มรู้สึกใจไม่ดี แต่ก็ใจสู้ คิดว่าแบบเอาไงเอากัน ลองดูดิ วันนี้ก็อยากเห็นตัวเป็นๆเหมือนกัน ผีไม่มีจริงหรอก  ก็เลยจ้องอยู่อย่างนั้น  รู้สึกเหมือนมันลอยเข้ามาใกล้เรื่อยๆ  ลอยมาตามทุ่งนา ใกล้เรื่อยๆ  คนที่คุยโทรศัพท์หอข้างๆเค้าก็ไปไหนหมดไม่รู้ คงจะเข้าไปนอนหมดแล้ว  ผมยิ่งใจเสีย สติเริ่มแตก 

พอมันลอยเข้ามาใกล้ขึ้น เริ่มเห็นอะไรชัดขึ้น  เริ่มเห็นคิ้ว เห็นตา เห็นปาก  แบบมันเป็นหน้าคนเลย เป็นผู้หญิงแก่ๆ ผมขาวๆ เหมือนเค้าจ้องตาแล้วก็สะเยอะยิ้มให้ผมอะ  แต่มองไม่ชัดเท่าไหร่เพราะแสงดวงไฟมันจ้ามาก  ผมนี่สติแตกเลย  รีบวิ่ง จะเข้าประตู ประตูก็ล็อค ผมก็ทุบอยู่นานจนมีคนมาเปิด  เลยรีบวิ่งไปที่เตียง  ตั้งสติซักพัก ผมเลยชวนเพื่อนออกไปดู ในตอนนั้นผมคิดว่าเป็นกระสือ  แต่พอออกไปดูดวงไฟก็หายไปแล้ว

ซึ่งตอนที่ผมอยู่ม.ต้น ก็มีคนเคยเจอแบบนี้บ่อย ทั้งรุ่นพี่ ครูหอพัก ลุงยาม ครูที่เข้าเวรดึกๆ  ครูหอบอกว่าตอนที่แกมาเฝ้าหอตอนปิดเทอม แกก็เคยเจอ เพราะหอพักไม่มีรั้ว เลยมองเห็นทุ่งนา แบบเจอเป็นดวงไฟลอยตามทุ่งนาแบบนี้แหละ  

รุ่นพี่ก็เคยเล่าให้ฟัง แกเล่าให้ผมฟังตั้งแต่ตอนที่ผมอย่ม.1  แกนั่งตรงที่ผมนั่งแหละ แล้วแกก็เห็นดวงไฟเหมือนกัน ลอยตรงใกล้ๆกับต้นตาล ลอยเข้าไปหลังต้นตาลแล้วก็หายไปเลย  หลายคนเล่าให้ฟังบ่อย แต่ผมก็ยังไม่เคยเชื่อ จนได้มาเจอกับตัวเอง  

พี่ชายผมก็เคยเรียนที่โรงเรียนนี้ ตั้งนานมากๆแล้ว  ตอนที่แกอยู่ม.1 ตอนนั้นมีข่าวแบบมีผู้หญิงตั้งท้อง ไปผูกคอตายที่กิ่งต้นตาลต้นที่3 อันนี้ไม่ใช่ตำนานแต่เป็นเรื่องจริง เพราะพี่ผมยังเรียนที่นั่น  แต่ตอนที่เขาเอาศพออก เขาก็เอาออกเลย แบบไม่ได้ทำพิธี  การที่คนตายท้องกลม จะต้องทำพิธีที่แตกต่างออกไป  แล้วพอผ่านมาหลายปี มีคนเห็นผู้หญิงคนนี้บ่อย ตรงต้นตาล เฮี้ยนมาก  ญาติๆเลยมาทำพิธีให้ แล้วก็ตัดต้นตาลต้นนั้น พร้อมทั้งเผารากเผาโคน  ปัจจุบัน จะมีต้นตาลต้นที่อยู่ตรงกลางแหว่ง แล้วตรงโคนมันก็โดนเผา

เรื่องที่ผมเล่ามาทั้งหมดนี้ ไม่ได้มีเจตนาที่จะทำให้ชื่อเสียงโรงเรียนเสื่อมเสีย หรือขัดกับหลักของโรงเรียนวิทย์ แต่เป็นเพียงการแชร์ประสบการณ์ความเชื่อที่ได้พบเจอกับตนเอง  ถึงผีจะมีหรือไม่มี แต่เรื่องทั้งหมดที่ผมเล่ามานี้ ผมอยากจะให้ทุกคนใช้เป็นบทเรียนเกี่ยวกับการมีสติ สมาธิ แล้วจะเกิดปัญญา  ถ้าเรามีสติและตั้งอยู่ในความไม่ประมาท ไม่ว่าสิ่งใดก็จะไม่สามารถทำอะไรเราได้

ตอนนี้ผมจบจากโรงเรียนที่นั้นมาหลายปีแล้ว  ได้ยินข่าวว่าอะไรหลายๆอย่างพัฒนาไปเยอะ ทั้งด้านการเรียนและสถานที่ แต่ก่อนพวกผมได้ใช้ตู้ไม้ของรร. ที่ใช้แบบรุ่นสู่รุ่น  ตอนนี้ได้เปลี่ยนเป็นล็อคเกอร์เหล็ก  เห็นน้องๆ คุณครูหลายท่านอัพรูปลงเฟสบุ๊ค  เห็นสร้างหอพักใหม่ ซึ่งแตกต่างจากเดิมมาก ไม่น่ากลัวเหมือนแต่ก่อน 

เครดิต : สมาชิกพันทิปหมายเลข 2220445