Home กระทู้ผีพันทิป “ปอบมีวิชา”..

“ปอบมีวิชา”..

“ปอบมีวิชา”..
ปอบมีวิชา

ผม (เจ้าของเรื่อง) ไม่ได้เขียนเรื่องผีนานแล้ว จนได้ไปเยี่ยมน้องผู้หญิงที่สนิทกันคนหนึ่ง น้องตั้งท้องได้หกเดือนแล้ว พอถามไถ่ น้องบอกไปซาวน์ดูได้ลูกสาว 

ก็คุยกันปกติแต่น้องบอกว่าเมื่อสามเดือนก่อนหน้า มีเรื่องน่ากลัวกับน้องเกิดขึ้น ซึ่งน้องบอกว่าไม่คิดว่าในยุคสมัยนี้ยังคงมีอยู่ น้องชื่อว่า “แพร” เป็นคนลำพูนแต่มาได้งานทำที่เดียวกับภรรยาผม 

เรื่องราวที่เกิดขึ้นมีอยู่ว่า เมื่อสามเดือนก่อนแฟนน้องชวนไปงานแต่งงานของเพื่อนที่รู้จักกัน แถวๆชานเมืองใกล้กรุงเทพฯ แพรเองนั้นท้องยังไม่ใหญ่มากเลยคิดว่าไปก็คงไม่เป็นไรถือว่าเปลี่ยนบรรยากาศด้วย…

โดยทั้งแพรและเอกนั้นออกเดินทางไปก่อนวันงานสามวัน ถึงบ้านเพื่อนจึงพบว่ามันเป็นบ้านสวนล้อมรอบด้วยทุ่งนาเขียวขจี ดูแล้วสบายตามาก

เวลาตอนนั้นก็บ่ายคล้อยตะวันกำลังจะลับตาไป แพรเห็นคนในบ้านมีอยู่ไม่กี่คน แต่เพื่อนเจ้าของบ้านที่จะเป็นเจ้าบ่าวบอกว่าก่อนวันงานวันนึงญาติๆถึงจะมากัน 

แพรมองไปที่นาไกลๆเห็นกระท่อมเล็กๆอยู่ เหมือนเพื่อนจะรู้ความคิดบอกว่าอย่าไปสนใจเลยและถ้ามีใครมาเรียกหรือทักถาม ถ้าไม่ใช่คนในบ้านอย่าไปตอบรับแล้วกัน….

แล้วเพื่อนก็ชวนเอกไปทำอาหารในห้องครัวหลังบ้าน ปล่อยให้แพรนั่งเล่นอยู่ที่แคร่ใต้ร่มไม้หน้าบ้านคนเดียว ก็คิดว่าจะหยิบโทรศัพท์มาเล่นพลางๆ 

พลันสายตาเห็นว่ามียายคนหนึ่งใส่เสื้อคอกระเช้า ผ้าถุงลายสีหม่นๆหลังค่อมยืนยิ้มให้อยู่ใต้ต้นคูน แพรคิดว่าน่าจะเป็นคนแถวนี้เลยยิ้มตอบไป แต่ต้องตกใจเมื่อแกเอามือมาลูบปากแล้วหัวเราะ ก่อนหันหลังเดินกลับไป 

แกไปที่กระท่อมหลังนั้น ในใจคิดว่าทำไมแกถึงทำท่าแบบนั้น ความคิดหยุดลงเมื่อเอกมาจับแขนแล้วถามว่า คิดอะไรอยู่เหรอแพร?  แพรได้แต่บอกว่าไม่มีอะไร จนเวลาผ่านไปถึงตอนกลางคืน….

แพรและเอกขึ้นไปนอนบนชั้นสองของบ้าน เตียงไม้ติดหน้าต่างลมพัดเย็นสบาย แต่เสียงลมมันเย็นยะเยือกบอกไม่ถูกจริงๆ

เอกจัดแจงปูเสื่อและที่นอนกางมุ้งก่อนที่จะเข้าไปนอนก็ถามว่านอนได้ใช่ไหม? แพรได้แต่บอกว่าได้ไม่เป็นไร…. 

หลังจากปิดไฟนอนไปได้นานเท่าไหร่ไม่รู้ แสงจันทร์ส่องผ่านหน้าต่างเข้ามาทำให้มองเห็นบรรยากาศในห้องได้ แพรสะดุ้งตื่นเพราะได้ยินเสียงหายใจลากยาวไม่ไกล จึงหันไปดูเอกยังคงนอนหลับไหลอยู่สนิท แล้วเสียงหายใจนั้นคือใคร?

แพรหันมองไปยังมุ้งข้างตัว ภาพที่เห็นคือหน้าคนใหญ่มากแนบกับมุ้งจนแทบทะลุเข้ามาอ้าปากเกือบถึงหู มันก้มรั้งมุ้งจนเกือบจะถึงท้องของเธอ แพรกรีดร้องด้วยความกลัวจนคนในบ้านตื่นมาดู 

เอกถามว่าเป็นอะไรไป แพรตัวสั่นเล่าเรื่องที่เจอให้ฟัง เพื่อนเลยบอกยายสาแกเอาอีกแล้วหรือนี่ ทั้งสองเลยถามยายสาคือใคร? เพื่อนชี้ไปที่กระท่อมหลังนั้น เดี๋ยวเช้าจะเล่าให้ฟังแล้วกัน แต่ว่าก่อนนอนสวดมนต์ด้วยนะ พลันมีเสียงผู้หญิงหัวเราะลอยมาตามลม จนทั้งสามคนเงียบไป

พอเข้านอนอีกครั้ง กำลังจะเคลิ้มหลับคราวนี้มาแบบเต็มตา แพรเห็นยายแก่คนเมื่อเย็นมานั่งพับเพียบข้างตัวอยู่ในมุ้ง พยายามเอามือจะสะกิดเอกให้ตื่นแต่เหมือนมันไม่มีแรงเลย

ยายแก่ก้มมองที่ท้องพลางแลบลิ้นออกมายาวมาก เอามือมาลูบหัวแพรเบาๆ พร้อมกับพูดเสียงเย็นๆว่า “เด็กอ่อนๆนี่มันน่ากินจริงๆนะอีหนู ฮิฮิฮิ!!”

แพรกลัวจนน้ำตาไหลจะร้องก็ร้องไม่ออก คิดในใจแกเป็นใครจะทำอะไรเธอกันแน่… วินาทีสุดท้ายคิดถึงพ่อกับแม่และใครก็ได้ให้ ช่วยเธอให้พ้นจากตรงนี้ พลันยายแก่ก็สะดุ้งแล้วค่อยๆจางหายไป

แพรลุกขึ้นมาเหงื่อออกเต็มตัวพยายามปลุกเอกแต่ก็ไม่มีทีท่าว่าจะตื่น พลันได้ยินเสียงเคาะประตูห้อง เธอลุกไปเปิดดู สิ่งที่เห็นคือชายชราคนหนึ่งใส่ชุดขาวเหมือนคนปฏิบัติธรรมยิ้มให้แล้วพูดว่า

“ฉันเป็นปู่ของเจ้าอ่ำมัน หนูเป็นอะไรไหม?”

แพรบอกมีใครไม่รู้มาหาสองครั้งแล้วค่ะ แกบอกไม่มีอะไรแล้วนอนต่อเถอะ… ซึ่งก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นจริงๆ พอเช้ามาก็เลยถามอ่ำว่าตกลงยายสาเป็นใครกันแน่ 

อ่ำบอกว่ายายสาคือคนที่รับเข้าทรง ซึ่งมีวิชาคาถาอาคมคุณไสยมนต์ดำ แต่เหมือนแกทำผิดครูอะไรบางอย่างจนกลายเป็นปอบ เพราะเคยเห็นว่าแกเคยไปแอบกินเป็ดกินไก่ชาวบ้านแถวนี้ตอนกลางคืน แต่พอจะไปจับตัวแกก็หายไปทุกที ที่สำคัญแกเคยเข้าสิงคนท้องอ่อนๆกินเด็กมาแล้ว

ด้วยความกลัวจนลืมถามเรื่องปู่ไปเลย แต่อ่ำบอกงั้นคืนนี้เดี๋ยวมานอนข้างล่างนะ นอนมุ้งใกล้ๆกันเลย….

กลางดึกคืนนั้นเอง…

ทุกคนเฝ้ารอว่าปอบยายสาจะมาอีกหรือเปล่า จนถึงตีสามก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น พลันแพรได้ยินเสียงหายใจรดต้นคออีกครั้ง พร้อมกับสัมผัสได้ว่ามีมือที่เล็บยาวกำลังลูบท้องของเธออยู่ เสียงหัวเราะเย็นยะเยือกบอกว่า “กูจะสิงร่างมึงกินลูกในท้องให้หมดขอเถอะนะ!!! พลันมีเสียงหนึ่งดังขึ้นมา “มึงจะทำอะไรเพื่อนลูกหลานกูอีสา!!”

ยายแก่มุดออกไปนอกมุ้งคลานสี่ขาเผชิญหน้ากับชายชราซึ่งคือปู่ของอ่ำนั่นเอง

“กูหิว! กูอยากกินเด็กในท้องอีหนูคนนี้”

“มึงผิดครูจนกลายเป็นปอบแล้วยังจะทำบาปอีกเหรออีสา” แล้วปู่ก็พึมพำอะไรบางอย่าง 

ยายสากระโจนเข้าใส่แก แต่ต้องกระเด็นออกไปติดฝาบ้าน แล้วปู่ก็พูดว่า

“ถ้ามึงยังไม่เลิกระรานนังหนูคนนี้กูจะตามไป  สะกดมึงฝากไว้กับแม่ธรณี!!”

แล้วปอบยายสาก็กระโจนออกหน้าต่างไปทันที แพรหันมองอีกทีปู่หายไปแล้ว

จนเช้าเลยมาถามอ่ำว่าปู่อยู่ไหนจะขอบพระคุณท่านที่มาช่วยสองคืนแล้ว อ่ำยิ้มให้แล้วบอกว่าปู่เป็นหมอธรรมแกอยู่ห้องบนชั้นสองนี่เอง พอพาทั้งสองคนขึ้นไปสิ่งที่เจอคือ ภาพขาวดำของชายชราเขียนวันชาตะมรณะและโกศวางอยู่พร้อมกัน…..

แพรนั่งลงจุดธูปไหว้ท่าน ดวงเธอยังดีที่มาเจอปู่ของอ่ำไม่อย่างนั้นคงต้องถูกปอบกินลูกแน่นอน….

หาญ ใจสิงห์

LEAVE A REPLY

Please enter your comment!
Please enter your name here