เรื่องนี้ผ่านการบอกเล่าจากรุ่นน้องที่รู้จักอีกคนนึงของผมที่ชื่อว่า “นะโม” เขาเป็นเพื่อนรุ่นน้องของไอ้พันเพื่อนสนิทผม เราได้รู้จักกันตอนที่ไปกินเลี้ยงส่งให้พัน เพราะพันจะไปอยู่ที่เกาหลีอย่างถาวร
นะโมถามผมว่าพี่เชื่อเรื่องการอธิษฐานไหม ผมมองหน้าเขาแล้วพยักหน้าให้ เขาถามต่อว่าแล้วถ้าอธิษฐานข้ามภพชาติจะเป็นไปได้ไหมครับพี่ ผมบอกว่าภพชาติพี่เชื่อว่ามีจริงแต่อธิษฐานข้ามชาติมาไม่น่าจะมี… งั้นพี่ฟังเรื่องของผมนะครับ…
นะโมเล่าว่าตอนเรียนจบมาใหม่ๆก่อนจะมาเป็นลูกน้องเจ้าพัน ก็เหมือนวัยรุ่นทั่วไปหางานทำแถวบ้านที่อยุธยาก็ไม่ถูกใจเลยสักที่
วันหนึ่งเดินหางานจนเมื่อยเลยไปพักร้อนที่วัดแห่งหนึ่ง มองไปที่ท่าน้ำเห็นมีผู้หญิงสาวนั่งอยู่คนเดียว สายตาเธอเหม่อลอยมองไปที่ผืนน้ำ
ด้วยว่ารู้สึกอยากคุยด้วยหรืออย่างไรไม่อาจรู้ได้ นะโมเข้าไปนั่งฝั่งตรงข้ามเธอ เหมือนเธอจะรู้ตัวหันมามองหน้าด้วยแววตาเศร้าหมอง นะโมเลยถามว่าเป็นอะไรหรือเปล่าครับ มีอะไรให้ผมช่วยไหม… แปลกที่ถามเพียงแค่นั้นเธอกลับน้ำตาร่วงหล่นลงมา
นะโมตกใจถามว่าไหวมั้ย เธอเลยบอกว่าชื่อ “พิมพ์ดาว” ทะเลาะกันกับแฟนขอแยกกันอยู่สักพัก ในใจมันก็เสียดายที่ว่าเธอดันมีแฟนซะแล้วว่าจะจีบเสียหน่อย
เธอเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้นะโมฟัง สรุปได้ว่าชีวิตคู่ของเธอมันระหองระแหงมานานรอวันที่เส้นฟางมันจะขาดเท่านั้นเอง
นะโมสงสารเธอได้แต่ปลอบใจว่าอย่าคิดอะไรมากเลยคนเราเกิดมาถ้าคู่กันยังไงก็ไม่แคล้วกันถ้าไม่ใช่ไม่ต้องฝืน สักพักทั้งสองก็แยกกันแต่ก่อนจากกันก็นัดกันว่าจะมาเจอมาคุยกันที่นี่อีกครั้ง
หลังจากวันนั้นความสัมพันธ์ของทั้งสองคนก็สนิทมากขึ้น มันเริ่มเห็นรอยยิ้มและเสียงหัวเราะบนใบหน้าของเธอ นั่นยิ่งทำให้นะโมแอบคิดไปไกลตกหลุมรักพิมพ์ดาวเข้าไปเสียแล้ว แต่ว่าทั้งสองแค่คุยกันเท่านั้นแม้แต่จะจับมือหยอกกันก็ไม่มี
อยู่มาวันนึงเธอบอกว่ามีเรื่องสำคัญจะบอก ตอนนี้เธอกำลังจะบอกเลิกกับแฟนแล้วเพราะเขาไม่เคยดูแล ไม่มีเวลาให้ เจ้าชู้หลายใจ แล้วเธอก็บอกว่าถ้าเลิกกับแฟนแล้วเรามาคบกันไหม…
นะโมบอกว่าผมไม่รู้จะดีใจหรือเสียใจดีพี่ ใจนึงผมก็ไม่อยากให้เขาเลิกกัน อีกใจผมก็อยากได้เขาเป็นแฟน แต่แล้วมีสายโทรเข้ามาหาเธอ พอเธอรับสายแล้วก็ทรุดลงร้องไห้ทันที นะโมเข้าไปจับมือเธอไว้
เธอบอกว่าแฟนเธอประสบอุบัติเหตุรถชนเสียชีวิตแล้วเมื่อครึ่งชั่วโมงที่ผ่านมา นะโมทำอะไรไม่ถูกเลยบอกเธอว่ารีบไปเถอะ เธอจากไปพร้อมคราบน้ำตา
เวลาล่วงเลยไปเป็นเดือนสองเดือน เธอไม่เคยกลับมาที่นี่อีกเลย นะโมได้แต่เฝ้ารอ จนวันหนึ่งเธอกลับมาอีกครั้ง นะโมดีใจมากถามว่าไปอยู่ไหนมา เธอตอบว่าไปอยู่วัดมา ทำใจไม่ได้เพราะรักเขามาก ถึงแม้ว่าเขาจะทำร้ายเธอให้เจ็บช้ำใจสักเท่าไหร่ เธอก็ยังรักยังรอเขาอยู่เสมอ ตอนที่บอกว่าจะเลิกกับเขานั่นเพียงเพราะว่าเธอน้อยใจเขาเท่านั้น
แต่การไปอยู่วัดทำให้เธอได้รู้ความจริงจากพระอาจารย์รูปหนึ่งว่า ที่เธอต้องเจ็บช้ำใจเพราะชาติที่แล้วเธอเคยปฏิเสธความรักของชายคนนึงเพื่อที่จะไปรักกับผู้ชายอีกคน คนที่เธอไม่รักก็คือแฟนเธอในชาตินี้ ด้วยความไม่สมหวังในรักที่มีต่อเธอจึงทำให้เขาคิดฆ่าตัวตาย
แต่ก่อนจะตายเขาจุดธูปอธิษฐานว่าขอให้ชาติหน้าเขาได้มาเกิดเป็นคู่กับเธอแล้วเธอจะต้องเจ็บใจเหมือนอย่างที่เขาเจอ ส่วนผู้ชายคนที่เธอมารักด้วยกันนั้นน่าจะเป็นคนที่เธอคิดถึงรู้สึกดีด้วยมากที่สุดตอนนี้ ซึ่งเธอบอกว่าน่าจะเป็นนะโม
นะโมบอกไม่น่าเชื่อว่าเรื่องราวแบบนี้มีจริง เธอเชื่อหรือ? พิมพ์ดาวพยักหน้าบอกหลายสิ่งที่ท่านถามมามันตรงหมดเลย แต่แล้วเธอก็ถามมันว่าถ้าเราเคยเป็นคู่กันชาตินี้อยากมาอยู่เป็นคู่ไหม นะโมมองหน้าเธอแล้วกอดแทนคำตอบ
เธอยิ้มแล้วบอกว่าดีใจที่ไม่ว่าจะกี่ชาติเธอก็ยังเหมือนเดิม เธอบอกว่าครั้งต่อไปจะมาเอาคำตอบว่าจะเป็นแฟนกันไหม
แต่คืนนั้นนะโมกลับบ้านไปฝันว่ามีผู้ชายคนนึงเดินมาชี้หน้าแล้วยิ้มอย่างเย้ยหยันแล้วก็พูดว่า “กูไม่มีความสุข! พวกมึงก็อย่ามีความสุขเลย มึงต้องได้รับความเจ็บปวดเหมือนที่ทำกับกู!”
นะโมสะดุ้งตื่นหันมองออกไปนอกหน้าต่างสิ่งที่มันเห็นคือผู้ชายคนที่อยู่ในฝันยืนนอกรั้วบ้านหัวเราะอย่างสะใจแล้วร่างก็ค่อยๆเลือนหายไปกับตา ใจมันว้าวุ่นสับสนไปหมด นะโมมาที่วัดทุกวันๆ แต่ไม่พบเธอมาสักที คิดว่าเธอคงไม่มาอีกแล้วได้แต่เสียใจลึกๆ
จนวันนึงเขาผ่านไปถนนเส้นนึงแวะซื้อของได้ยินแม่ค้าคุยกันจับใจความว่า เมื่อสามวันก่อนมีผู้หญิงคนนึงขับรถมาประสบอุบัติเหตุตรงโค้งใกล้ๆนี้ แล้วที่น่าตกใจคือเมื่อสามเดือนก่อนหน้ามีผู้ชายคนนึงมาตายก่อนเธอ แต่ผู้ชายคนนั้นเขาว่ากันว่าเป็นแฟนผู้หญิงคนที่พึ่งตาย มันบังเอิญไปไหม
นะโมคิดว่าจริงด้วยทำไมมันบังเอิญจัง จึงไปที่วัดตอนราวๆห้าโมงเย็นปรากฎว่าวันนี้เธอมา แต่ในสภาพที่หน้าตาเศร้าหมองตามตัวมีรอยฟกช้ำเสื้อผ้าขาด นะโมถามว่าเป็นอะไรทำไมถึงเป็นแบบนี้ เธอร้องไห้แล้วบอกว่าเธอจะมาลาแล้วนะคงไม่ได้เจอกันอีกแล้ว แฟนเธอมาทำร้ายเธออีก นะโมมันตกใจบอกว่าก็แฟนเธอตายแล้วนี่นาจะมาทำร้ายเธอได้อย่างไร…
เธอบอกว่าเขามาเอาเธอไปอยู่ด้วยตรงที่ที่เขาตายนั่นไง นะโมสั่นไปหมดบอกว่าเธอตายแล้วหรอพิมพ์ดาว เธอพยักหน้าให้แล้วก็แขนหักขาหักลงไปนอนกับพื้นพูดคำสุดท้ายว่า “ลาก่อนนะคะ”
นะโมทรุดลงกอดเข่าร้องไห้ มีเสียงผู้ชายหัวเราะมาตามสายลมแล้วพูดว่า “สาแก่ใจกูแล้ว! นี่คือความทรมานที่มึงต้องเจอ!”
หลังจากวันนั้นนะโมก็ไปบวชอยู่สามพรรษาตั้งจิตอธิษฐานขออโหสิกรรมให้สัญญารักนั้นจบลงแต่เพียงชาตินี้ แล้วคุณเชื่อไหมครับว่าการอธิษฐานข้ามภพชาติมันมีจริง เรื่องราวมีเท่านี้ครับ…..
เรื่องโดย : หาญ ใจสิงห์