Home คลังหลอน “ผิดสัญญาพราย”

“ผิดสัญญาพราย”

“ผิดสัญญาพราย”
ผิดสัญญาพราย

เรื่องนี้เป็นเรื่องเกี่ยวกับการไปเกี่ยวข้องกับวิญญาณที่เป็นมิจฉาทิฐิ อมนุษย์ซึ่งไม่มีบุญกุศลคอยขัดเกลาหัวใจ เรื่องของเพื่อนเจ้าแจ็คน้องผู้ชายที่สนิทกับผม “ต้อง” คือชื่อของเขา

ย้อนกลับไปสามปีก่อนนั้น ต้องเรียนจบปวส.มาและคิดว่าไม่อยากเรียนต่อแล้วออกมาทำงานดีกว่า เดินหางานแถวชานเมืองได้สักพักก็ได้งานเป็นพนักงานบริษัทโรงงานในนิคมแห่งหนึ่ง อย่างที่ทุกคนเข้าใจว่าคนที่พึ่งเข้างานมาใหม่ๆ มักจะมีคนเก่าๆวางมาดยกตนข่มท่านอยู่เสมอ อีกทั้งหัวหน้าก็เหมือนไม่เคยจะห้ามปรามใดๆเลย

ตอนแรกก็ทนได้ แต่หลังๆมาใช้ทำงานแทนทำเรื่องผิดกฏบริษัทบ้าง จนต้องถูกพักงานทั้งที่ไม่ใช่ความผิดของต้องเลย ครั้นจะลาออกก็กลัวหางานยากอีก 

วันที่ถูกพักงานหลังเลิกงานประมาณสามทุ่มกว่า ต้อง เดินลัดเลาะมาตามตึกและอพาร์ตเม้นต์ ใจก็ครุ่นคิดทำไมต้องเป็นตัวเองที่เจอแต่เรื่องซวยๆแบบนี้ เอามือละไปตามพุ่มดอกเข็มข้างตึกที่สูงระดับเอวแล้วไปสะดุดสิ่งๆหนึ่ง 

ต้องหยุดแล้วเอามือแหวกดูหยิบขึ้นมา สิ่งที่เห็นคือ หุ่นสีดำผู้ชายเปลือยกายขนาดเท่าฝ่ามือ ตรงมือทำเป็นกรงเล็บยาวออกมามีด้ายแดงพันรอบเอว ต้องมันก็ขนลุกแล้วสบถออกมาว่าหุ่นบ้าอะไรน่ากลัวชิบ! เอาวางไว้แล้วเดินกลับหอ 

พอถึงห้องกำลังจะเปิดประตูเข้าไป น้องผู้ชายห้องตรงข้ามก็เปิดประตูออกมาถามพี่พาเพื่อนมาด้วยเหรอวันนี้? มันก็งงๆบอกพี่มาคนเดียวน้อง แล้วเปิดประตูเข้าห้องไปนั่งพักบนเตียง ฉับพลันสายตามองเห็นว่ามีเงาดำเดินผ่านตรงระเบียง มันลุกไปดูไม่เจออะไร เลยเข้าใจว่าตัวเองคิดมากเลยตาฝาดไป 

พออาบน้ำนอนเสร็จคืนนั้นก็หลับฝันไปว่ายืนอยู่ใต้หอพักตัวเอง มีผู้ชายคนนึงร่างสูงเกือบสองเมตรเดินมา ตัวสีดำสนิทตาแดงก่ำกรงเล็บมือทั้งสองข้างน่ากลัวมาก ต้องมันก็ตกใจจะเดินหนี ชายผู้นั้นเอาลิ้นยืดยาวมาตวัดรัดตัวต้องเอาไว้ ยื่นหน้ามาหาแล้วพูดเสียงแหบพร่าข้างหูมันว่า

“กูคือผีพราย มึงเห็นกูแล้ว! มึงให้กูมาอยู่ด้วยสิ”

ต้องส่ายหัวพร้อมทั้งดิ้นรนเพื่อให้หลุดแต่ไม่เป็นผล

“กูช่วยมึงได้นะทุกอย่าง มึงต้องการอะไรก็ตาม”

ต้องมันหยุดแล้วพูดว่าจริงๆใช่ไหม?

“แต่กูขอว่าวันพระมึงต้องเอาเลือดไก่สดๆ เหล้าขาวบุหรี่ยาเส้นให้กูทุกครั้งห้ามลืม!!”

ต้องบอกมันถูกคนที่ทำงานด้วยกันแกล้งอยากให้พวกนั้นได้รับผลกรรมบ้าง ผีพรายคลายลิ้นออกแล้วเดินมาจังก้าต่อหน้า เอามือมาชี้หน้าแล้วจางหายไปกับตา 

ต้องสะดุ้งตื่นมาตอนตีสี่ครึ่ง หันมองไปที่ระเบียงสิ่งที่เห็นคือ ผีพรายเกาะระเบียงมองมาที่มัน แล้วอยู่ๆมีสายโทรศัพท์เข้ามาเป็นสายของหัวหน้าบอกว่า ยกเลิกพักงานนะมาทำงานเลยวันนี้ มันก็งงแต่ไม่ได้คิดอะไรมาทำงานตามปกติ 

พอถึงโรงงานสักพักได้ยินข่าวว่ามีคนถูกรถชนเข้าโรงพยาบาลอาการสาหัส แล้วมันคือคนที่ทำให้มันถูกพักงาน คิดในใจเพราะผีพรายนั้นหรือเปล่าวะ? คงไม่ใช่มั้ง 

วันนั้น ต้อง ทำงานไปด้วยใจที่คิดสับสน คิดว่าถ้ามันเป็นเพราะอำนาจของพรายจริงๆ มันเห็นน้องผู้หญิงคนหนึ่งอยู่แผนกใกล้กันหน้าตาน่ารักถูกใจ แต่คนมาจีบเยอะมากคิดในใจถ้าเรื่องเมื่อเช้าเป็นเพราะพราย ขอให้วันนี้น้องคนนั้นมาสนใจมันด้วยเถอะ 

แล้วพอถึงตอนกินข้าวเที่ยงมันบอกว่าน้องคนนั้นเดินมายิ้มให้แถมยังขอมานั่งกินด้วยกันอีก มันก็เริ่มเชื่อแล้วว่าเป็นอำนาจของผีพราย เลิกงานกลับมาก็เดินไปดูที่พุ่มดอกเข็ม หุ่นพรายยังอยู่เหมือนเดิม ต้องเอากลับมาด้วย แล้วเดินผ่านตลาดเจอร้านขายพวงมาลัยบอกวันนี้วันพระ มันแวะซื้อเลือดไก่บุหรี่ยำพล่าต่างมาเพื่อไหว้พราย ถึงห้องก็จัดแจงแกะใส่จานวางไว้หน้าห้องน้ำและเอาหุ่นวางไว้ตรงนั้น

ต้องเผลอนอนหลับไปแต่ตื่นมากลางดึกเพราะได้ยินเสียงกุกกักดังอยู่ในห้อง มันค่อยๆหรี่ตามองดู เห็นเป็นพรายตนนั้นนั่งยองๆกินของเซ่นอย่างหิวโหย เหมือนมันจะรู้ว่าต้องแอบดู หัวมันค่อยๆหันรอบสามร้อยหกสิบองศามามองดู แล้วมีเสียงออกมา

“กูหิว! มึงทำดีมากที่รักษาสัญญา”

ต้องกลัวเอาผ้ามาคลุมโปง ไปทำงานอีกวันก็ไปเจอผู้หญิงอีกคนที่โรงงาน คนนี้สวยกว่าคนเมื่อวานอยากได้คนนี้พรายช่วยหน่อยสิ ปรากฏว่าเธอเดินมาหาบอกว่าชอบเธอเหรอ ต้องก็งงแต่ยิ้มให้แล้วถามรู้ได้ไง เธอบอกมีผู้ชายใส่ชุดดำเดินเข้ามาบอกเมื่อกี้นี้ ต้องมองไปแล้วก็คิด เห็นอยู่คนเดียวไม่มีใครนี่หว่า แล้วบอก “ครับผมชอบคุณ” 

เธอบอกเลิกงานวันนี้ไปเล่นห้องเธอไหม ต้องก็บอกฟลุ๊คว่ะไปสิรออะไร แล้วต้องก็ไปที่ห้องเธอมีอะไรกันในคืนนั้น ตื่นมาต้องเพลียมากตอนเช้าเลยขอลางานส่วนผู้หญิงไปทำงานตามปกติ แล้วต้องก็ได้รู้ว่าผู้หญิงคนที่มันนั่งกินข้าวที่โรงงานเมื่อวานอยู่ตึกเดียวกันกับคนที่มานอนด้วยเมื่อคืน เพราะมันลงมาซื้อของกินที่ร้านค้าข้างล่างแล้วเจอเธอลงมาซื้อยาเพราะไม่สบายเลยหยุดงานเช่นกัน 

ต้องถามว่าอยู่กับใคร  เธอบอกอยู่คนเดียวค่ะ เลยบอกไปส่งห้องไหมเห็นหน้าซีดๆ เธอตกลง พอไปถึงห้องต้องจับดูตัวเธอร้อนรุมๆ แต่อย่างว่ามันก็ชอบเธอมากอยู่แล้ว สุดท้ายวันนั้นทั้งสองคนก็มีอะไรกัน

พอกลับมาถึงห้องก็เข้านั่งหน้าพรายบอกว่าชอบทั้งสองคนเลย อย่าให้พวกเธอรู้ได้ไหมว่าเคยมีอะไรกับมัน (ประมาณว่าอยากเก็บไว้กินทั้งสองคน)

คืนนั้นต้องฝันว่าพรายมาหาบอกว่า “ได้แต่มึงต้องรับผลที่จะตามมาให้ได้นะ” ต้อง ไม่สนใจเพราะกิเลสตัณหาความใคร่มันบังตาแล้ว ซึ่งมันก็เที่ยวไปนอนกับผู้หญิงทีละคนสลับไปมา แปลกที่ผู้หญิงสองคนไม่เคยเห็นหรือระแคะระคายใดๆเลย

ด้วยความที่หมกหมุ่นในกามจนร่างกายซูบผอม ต้อง ก็เลยลืมไหว้ผีพรายตามสัญญาที่ให้ไว้ คืนหนึ่งฝันว่าผีพรายมาทวง

“กูขออะไรมึงไว้! ทำไมมึงไม่ทำให้กู ถ้ามึงไม่ทำให้กู กูจะกินมึงจนตาย!!”

ต้องตื่นมาเหงื่อเต็มหน้าเต็มตัว มันหลงในผู้หญิงจนลืมทุกสิ่งที่เคยเป็นและสัญญากับผีพราย

วันต่อมาเป็นวันพระแต่ต้องไปหาผู้หญิงเหมือนเดิม คิดว่าสักหน่อยค่อยไปซื้อของไหว้พรายก็ได้ แต่คนที่มันหลงในราคะแล้วตามืดมัวไปหมด 

คืนนั้นล่วงเลยไปจนถึงตีสอง ผู้หญิงก็สะกิดมันให้มีเพศสัมพันธ์กันอีก ขณะกำลังคลุกวงในกันอย่างเร่าร้อนถึงพริกถึงขิง ต้องก็ผงะออกร้องเฮ้ยเสียงดัง เมื่ออยู่ๆหน้าผู้หญิงก็กลายเป็นมืดดำตาสีแดงก่ำมีเขี้ยวงอกออกมา มันจำได้ว่าเป็นผีพราย 

ผู้หญิงที่ถูกพรายสิงลุกมานั่งยองๆชี้หน้าด่า “ในเมื่อมึงไม่รักษาสัญญา มึงเตรียมตัวได้เลย” ต้องรีบคว้าเอาเสื้อผ้าใส่วิ่งออกจากห้องมาเลย แต่หลังจากกลับมาถึงห้องต้องไปดูหุ่นพราย ปรากฎว่าหุ่นพราย หายไปจากห้องเสียแล้ว 

ต้องแปลกใจแต่ก็ไม่รู้จะทำยังไงดี พอสักพักเกิดอาการปวดท้องมาก มากจนเหมือนไส้จะขาด มันโทรบอกเพื่อนให้พาไปหาหมอ แต่พอตรวจร่างกายกลับไม่พบอะไร แต่อาการปวดท้องก็ยังไม่หาย หมอเลยให้แอดมิทอยู่โรงพยาบาลสองวัน 

หัวหน้างานที่โรงงานมาเยี่ยมพาเพื่อนมาด้วยคนนึง เหมือนคนนี้จะมีสัมผัสพิเศษเห็นว่ามีบางอย่างในท้องของต้อง แล้วจู่ๆก็บอกว่าให้ต้องไปบวชให้เร็วที่สุดก่อนเจ็ดวัน ไม่เช่นนั้นตายแน่ ต้องเลยต้องไปบวชทั้งที่ยังปวดท้องอยู่แบบนั้น 

หลวงพี่ที่อุปัชฌาย์ให้ท่านบอก เค้าอาฆาตมากนะโยมตามเป็นเงาเลย ต้องถามผีพรายใช่ไหมครับ? ท่านพยักหน้าบอกว่าพรายตนนี้มันถูกสร้างจากเถ้ากระดูกคนตายเจ็ดศพเส้นผมน้ำเหลืองน้ำหนองคนที่ตายโหง ผูกด้วยด้ายแดงที่ลงอาคมทางเขมร ผูกด้วยจิตอาฆาตพยาบาทเลยมีพลังมากเช่นนี้ไง ทำไมถึงเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับสิ่งของแบบนี้…

ต้องในคราบพระสงฆ์ไม่อาจโกหกท่านได้จึงได้เล่าความจริงทั้งหมดให้ฟัง ซึ่งโดนท่านอบรมพอสมควร พระท่านหลับตาลงแล้วบอกว่าเขาหิวมากไม่เคยได้รับบุญใดๆเลย ตอนนี้ที่เจ็บเพราเขากำลังบีบไส้ท่านอยู่  หากข้ามเจ็ดวันจะกินไส้และภายในจนตายทันที ขอให้อุทิศผลบุญทุกอย่างให้เขาด้วย

ซึ่งต้องก็ทำตามที่พระท่านบอก ทุกครั้งที่ทำวัตรเช้าวัตรเย็นก็อุทิศให้พรายตนนี้ทั้งหมด ประมาณสามวันอาการปวดท้องก็ทุเลาลง หลวงพี่เลี้ยงบอกดับต้องว่า เขายังไม่ไปไหนนะ ยังตามมองดูท่านอยู่แต่ไม่ได้หมายเอาชีวิตแล้ว ท่านเลยบอกว่าจะสักยันต์กันภัยให้หนึ่งยันต์เอาไหมแต่ต้องรักษาศีลห้านะ แล้วเขาจะทำอะไรเราไม่ได้แม้ว่าจะลาสิกขาไปแล้ว ต้องก็ตอบ “ตกลงครับ” เพราะคิดว่าเรื่องทั้งหมดเกิดขึ้นจากการอยากเอาคืนคนที่แกล้งเขา อยากมีราคะตัณหาพร่ำเพรื่อจนจิตหมกมุ่นกับกามเกินยั้งใจ 

ต้องบวชอยู่ห้าเดือนจึงสึกออกมาแล้วมาทำงานใกล้กับเจ้าแจ็คจนรู้จักกันครับ และเวลาที่นึกถึงพรายตนนี้ทีไรก็เหมือนรู้สึกว่ามันมาอยู่ใกล้ๆแต่ก็ไม่เห็น มันยังแซวผมว่าพี่เอาเรื่องเขาไปเล่าระวังเขาไปหานะ ผมบอกพี่รู้สึกว่าเขาคงไปหาพี่แน่นอนและก็มาจริงๆ

สุดท้ายนี้ผมอยากจะบอกว่าของต่ำๆอย่าเอาใกล้ตัวหรือไปยุ่งเกี่ยว ถ้าบุญพอมีก็แล้วไปแก้ไขได้แต่ถ้าดวงตกหมกไหม้ใครช่วยไม่ได้ ไม่มีความสุขแน่นอน เรื่องราวมีเท่านี้ครับ….

เครดิตเรื่องโดย : หาญ ใจสิงห์

LEAVE A REPLY

Please enter your comment!
Please enter your name here