เรื่องนี้เกิดขึ้นที่หอพักแห่งหนึ่งในจังหวัดอุดรธานี คุณแชมป์ทำงานเป็นเซลล์ ต้องออกต่างจังหวัดอยู่บ่อยครั้ง มีอยู่ครั้งหนึ่งคุณแชมป์ต้องไปทำงานที่ภาคอีสานเป็นเวลา 5 วัน ในระยะเวลา 5 วันนี้ คุณแชมป์ต้องเดินทางไปหาลูกค้าหลายจังหวัดในภาคอีสาน และปิดท้ายที่จังหวัดอุดร
4 วันแรกไม่มีอะไรเกิดขึ้น เหตุการณ์ดูปกติทุกอย่าง จนถึงวันสุดท้าย คุณแชมป์ได้เดินทางมาอุดรตอนค่ำๆ ก็เริ่มหาที่พัก ซึ่งถ้าพักในตัวเมืองราคาจะค่อนข้างแพง คุณแชมป์ก็เลยแวะไปข้าวกินก่อน แล้วก็ถามป้าที่ขายข้าวว่าแถวนี้มีห้องราคาถูกๆมั๊ย ป้าก็บอกว่า มีๆ คืนละ 500 เดินเข้าไปตรงไปเลี้ยวซ๊ายแล้วก็เจอเลย
คุณแชมป์จึงตัดสินจะไปพักที่หอนี้ พอไปถึงที่พัก บริเวณรอบนอกก็ไม่ได้หรูหราอะไร คุณภาพประมาณ 3 ดาว คุณแชมป์เดินเข้าไปจองห้องพักที่เคาท์เตอร์ด้านล่าง เสร็จแล้วก็เอาของขึ้นไปเก็บที่ห้องพัก
ห้องที่ได้ค่อนห้องกว้าง เป็นห้องพัดลม และส่วนตัวคุณแชมป์เป็นคนขี้ร้อนก็เลยเปิดหน้าต่างทุกบาน พอเก็บของเสร็จก็กะว่าจะออกไปหาซื้อขนมมาไว้กินในตอนดึกๆ
คุณแชมป์เดินออกจากห้องมาเจอน้องผู้หญิงคนนึงที่อยู่ห้องข้างๆกัน มาคุยกับคุณแชมป์ว่า “พี่คะ ห้องพี่รบกวนเบาเสียงหน่อยได้มั๊ยคะ เหมือนมีคนทำอะไรอยู่ไม่รู้อ่ะ เสียงดังมากเลย” คุณแชมป์ก็งงแล้วก็บอกน้องไปว่า “น้องครับ พี่มาคนเดียวครับ” น้องก็บอกว่า “อ้าว หรอคะ สงสัยหนูคงฟังผิดห้อง ขอโทษด้วยค่ะ” คุณแชมป์ก็คิดว่าสงสัยจะเป็นเสียงของห้องถัดไปหรือเปล่า แต่ก็ไม่ได้คิดอะไร
พอกำลังจะลงบันไดไปข้างล่าง คุณแชมป์ก็เห็นมีเด็กกำลังเล่นโยนลูกบอลกันอยู่ และลูกบอลนั้นก็ตรงลงมาตรงที่พักบันได ตรงที่คุณแชมป์ยืนอยู่ คุณแชมป์เก็บบอลแล้วก็ส่งคืนน้องเขาไป
พอคุณแชมป์เดินลงบันไดไป ก็สังเกตเห็นแม่บ้านคนหนึ่งกำลังมองคุณแชมป์แปลกๆ ในใจก็คิดว่า “มองอะไรอ่ะ หรือว่าเราไปทำอะไรไม่ถูกใจแกหรือเปล่า”
ก่อนที่จะออกไปซื้อของกิน คุณแชมป์ก็เดินไปบอกพนักงานว่า พัดลมที่ห้องเสียขึ้นมาดูให้หน่อย ก็ออกไปซื้อของกิน จนกลับมา พอเดินไปถึงหน้าห้อง ก็เห็นพนักงานคนนี้หิ้วพัดลมลงมาแล้วบอกกับคุณแชมป์ว่า
“พัดลมมันเสียผมเปลี่ยนตัวใหม่ให้แล้วนะครับ”
“อ๋อ ขอบคุณครับ”
“พี่ครับ เมื่อกี๋มีเพื่อนพี่มารอบอยู่หน้าห้องอ่ะครับ” ก่อนกลับพนักงานบอกกับคุณแชมป์
“เพื่อนผม?” คุณแชมป์ถามด้วยความสงสัย
“ครับพี่เป็นผู้ชายตัวสูงๆ ผมถามอะไรเขา เขาก็ไม่ตอบซักคำ”
“เดี๋ยวนะ ผมมาคนเดียวครับ!!”
พนักงานก็เล่าต่ออีกว่า “ก็เมื่อกี๊มีผู้ชายมารอพี่ ที่หน้าห้องอ่ะครับ ผมถามว่าเป็นเพื่อนกับเจ้าของห้องนี้หรือเปล่า เขาก็ไม่ตอบอะไรซักคำ” แต่คุณแชมป์ก็ยังยืนยันว่า “ผมมาคนเดียวจริงๆครับ ไม่ได้มีเพื่อนมาด้วย” พนักงานก็ตอบ “อ๋อ ครับๆๆ สงสัยเขาคงจะเข้าห้องผิดหรือเปล่า” แล้วก็เดินออกไป
ในใจลึกๆคุณแชมป์ก็เริ่มรู้สึกแล้วว่าต้องมีอะไรแน่ๆ จนรู้สึกหวั่นๆ นิดหน่อย แล้วคุณแชมป์ก็เปิดประตูเข้าไปในห้อง อาบน้ำอาบท่าทันที ในจังหวะที่กำลังสระผม มือของคุณแชมป์ก็สระอยู่กลางหัว จู่ๆก็เหมือนมีมือมากระตุกตรงแถวๆหลังท้ายทอย คุณแชมป์หันหลังไปดู แต่ก็ไม่เจอใคร
ตอนนั้นคุณแชมป์คิดว่าใครมาแกล้งหรือเป็นขโมยหรือเปล่า แต่พอมองดูตรงหน้าต่างปรากฏว่าตรงนั้นมันไม่มีระเบียง
คุณแชมป์รีบกลับไปล้างหัว ล้างหน้า อาบน้ำ แปรงฟันเสร็จแล้วก็เปลี่ยนเสื้อผ้า เวลา 2 ทุ่ม คุณแชมป์ก็ไปล็อคห้อง ปิดไฟ เปิดพัดลม เปิดหน้าต่าง และก็เข้านอนเลย
ซึ่งปกติแล้วคุณแชมป์จะเป็นคนนอนดึก แต่วันนั้นกลับเลือกที่จะนอนเร็ว เพราะจะได้ไม่ต้องคิดถึงเรื่องต่างๆที่เกิดขึ้นที่ห้องพักแห่งนี้
แต่คุณแชมป์ดันไม่หลับ พลิกตัวไปพลิกตัวมา พอกำลังเคลิ้มๆจะหลับ ก็ต้องสะดุ้งตื่นเมื่อได้ยินเสียงเหมือนกับมีคนดันคีย์การ์ดที่เสียบไว้เคาะกับกำแพงดัง แก็กๆๆๆ คุณแชมป์ก็คิดในใจว่า “เห้ย อะไรวะ!!”
พอลืมตาขึ้นมา ชะโงกหน้าไปดู เห็นคีย์การ์ดเสียบอยู่ที่เดิม ก็เลยนอนต่อ แต่พอนอนได้ซัก 2-3 ชั่วโมง ก็มีความรู้สึกแปลกๆ เหมือนกับว่ามีคนเดินอยู่ในห้อง เสียงฝีเท้ามันชัดเจนมาก เดินกลับไปเดินกลับมาระหว่างหน้าประตูห้องและหน้าต่างอยู่แบบนั้น ในคุณแชมป์ก็คิดว่าคงโดนแล้วแหละ ผีแน่นอน
คุณแชมป์ภาวนาในใจว่า “ถ้าทำอะไรผิดไป หรือทำอะไรให้ไม่ชอบก็ขออภัยด้วย” แล้วเสียงเดินนั้นก็เงียบไป ทำให้คุณแชมป์คิดว่าคงไม่มีอะไรแล้ว จึงทิ้งตัวลงนอนต่อ
เวลาประมาณเที่ยงคืน จู่ๆก็ฝนตกลงมาหนักมาก คุณแชมป์จึงลุกขึ้นไปปิดหน้าต่าง แล้วกำลังปิดผ้าม่านต่อ จังหวะนั้นเอง จู่ๆ คุณแชมป์ก็เห็นเป็นเงาอยู่เบื้องหน้า ลักษณะเหมือนคนผูกคอห้อยอยู่ด้านนอกหน้าต่าง ปลายเท้านั้นห้อยอยู่ตรงหน้าคุณแชมป์พอดีเป๊ะเลย
คุณแชมป์ถึงกลับ ผงะ หงายหลังลงไปนั่งที่พื้น พยายามคุมสติไม่ร้องโวยวาย แล้วก็นั่งพนมมือสวดมน พอเริ่มท่องนะโมได้ 3 จบ เงาที่อยู่ข้างนอกก็หายไป แต่ไม่ได้หายไปไหน เพราะมันย้ายเข้ามาอยู่ด้านในหน้าต่างแทน คุณแชมป์เห็นก็รีบวิ่งออกจากห้อง ลงไปที่ล็อบบี้ด้านล่างทันที จนมีลงท่านนึงมาเห็นก็เลยถามว่า “ไอ้หนู เป็นไร” แต่คุณแชมป์ไม่กล้าบอกว่าเจออะไรมา
แต่ดูเหมือนลุงก็น่าจะรู้ว่าคุณแชมป์เจออะไรมา จึงบอกกับคุณแชมป์ว่า เดี๋ยวลงไปซื้อพวกมาลัย ธูปมาให้ เพื่อเอาไปไหว้เจ้าที่ตรงนั้น และลุงก็ถามต่อว่า ไม่ได้ไหว้เจ้าที่ใช่มั๊ย คุณแชมป์ก็ตอบว่า ก็ไม่รู้ครับ ว่าต้องไหว้เจ้าที่ก่อน
ลุงแนะนำต่อว่า คราวหน้าคราวหลังถ้าจะมาพักที่นี่ต้องจุดธูปไหว้เจ้าที่ก่อน เพราะเจ้าที่ที่นี่แรงมาก คุณแชมป์ก็ถามลุงว่า ที่นี่มีคนผูกคอตายอะไรหรือเปล่าครับ ลุงก็บบอกว่า ที่นี่ไม่มีหรอกลูก แต่ว่าที่นี่เจ้าที่เขาแรงจริงๆ ใครมาพักที่นี่แล้วไม่ได้ไหว้ เป็นอันต้องเจอทุกคน แต่เขาจะมาแบบไหน ก็อยู่ที่เราทำ
คุณแชมป์ก็ถามว่า “มีเคสที่หนักกว่าผมอีกหรอ” ลุงเลยบอกว่า “มีสิ!! ลูกชายลุงเองแหละ วันนั้นลูกชายลุงเมากลับมา พูดจาโวยวาย เดินเข้ามาในห้องนอน พอปิดประตูปุ๊ป ไฟก็ดับทันที แล้วตัวลูกชายก็กระเด็นเหมือนโดนคนถีบจากด้านหลัง ลูกชายก็เห็นกลับไปด่าว่า อะไรวะ ใครวะ แล้วอยู่ดีๆ ก็มีลมพุ่งมาหาที่ตัวลูกชาย ปรากฎเป็นร่างผู้ชายตัวใหญ่ๆ ตาแดงกล่ำ”
ลุงบอกคุณแชมป์ต่อว่า “ถ้าคืนนี้ไม่อยากเจออีก ก็ไปไหว้ซะ แล้วถ้ามาคราวหลังก็ไหว้เจ้าที่ซะก่อน” พอคุณแชมป์ไหว้เสร็จ ก็กลับขึ้นไปนอน ไม่มีอะไรเกิดขึ้นตลอดทั้งคืน
ตี 5 ครึ่ง เสียยงนฬิกาปลุกดังขึ้น คุณแชมป์ตื่นขึ้นมาเก็บข้าวเก็บของออกจากห้องลงมาข้างล่าง บังเอิญเจอแม่บ้านคนเดิม ก็เลยถามป้าว่า
“ป้าครับผมถามป้าไรอย่าง ป้าจะโกรธผมมั๊ย”
“หนูจะถามอะไรป้าล่ะ”
“ถามจริงเมื่อคืนเห็นป้ามองผม ป้าสงสัยอะไรผมหรอครับ”
“ที่ป้ามองหนูแปลกๆ เพราะป้าจะถามว่า หนูกำลังทำอะไรตรงที่พักบันได”
“เก็บบอลให้เด็กไงครับ”
“ป้าไม่เห็นเด็กเลยนะ ลูกบอลก็ไม่มี”
“ป้าอย่าล้อเล่น”
“ป้าไม่ได้ล้อเล่น ไม่เชื่อถามลูกสาวป้าก็ได้ ตอนนั้นลูกสาวป้านั่งอยู่หน้าเคาท์เตอร์ มันก็ยังงงอยู่เลยว่าหนูทำอะไร”
สุดท้ายคุณแชมป์ก็เช็คเอาท์ออกจากที่พัก แล้วก็ไปเล่าให้น้องที่รู้จักฟัง น้องมันก็บอกว่า “พี่ไปพักที่นั่นได้ไงพี่ เจ้าที่ที่นั้นเขาแรงจะตาย พี่รู้มั๊ย อดีตตรงนั้นเป็นป่าช้าเก่านะ”…………..
