มาลัยสามชาย

เรื่องนี้เป็นเรื่องเล่าจากสามีภรรยาคู่หนึ่งที่มาถ่ายทอดให้ผมได้ฟัง หลังจากที่เข้ามาจากต่างจังหวัด เพื่อหางานทำแถวชานเมืองกรุงเทพ

ย้อนกลับไปเมื่อ 10 ปีก่อน สามีภรรยาจากจังหวัดนครพนม ตัดสินใจลงมาเสี่ยงดวงหางานทำหลังจากแต่งงานผูกข้อไม้ข้อมือได้เพียงไม่นาน ภรรยาสาวชื่อว่าปอย ส่วนสามีหนุ่มชื่อแคน ทั้งสองรักใคร่กันดีแต่ยังไม่มีลูก

ทั้งสองเดินหาบ้านเช่ากับญาติ จนได้มาเจอบ้านเช่าติดป้ายให้เช่าหลังหนึ่งสองชั้นอยู่เกือบสุดซอย ปอยกับแคนเดินเข้าไปดูแล้ว เห็นว่าบ้านสะอาดเหมือนกับมีคนอยู่หรือพึ่งจะย้ายออกไป ทั้งสองรู้สึกถูกชะตาบ้านหลังนี้มากจึงตกลงกับเจ้าของว่าเช่าอยู่เลยก็แล้วกัน

หลังจากขนของเข้ามาอยู่แล้ว คืนนั้นเองแคนเดินลงมาเข้าห้องน้ำกลางดึก จู่ๆหูก็ได้ยินเสียงบางอย่างอยู่ในครัว คิดในใจ “คืนแรกขโมยก็เข้าบ้านเลยหรือ?” ว่าจะเป็นปอยก็คงไม่ใช่เพราะเธอนอนหลับอยู่ จึงตัดสินใจเดินไปดูในครัว

แคนเห็นเพียงขาเรียวยาวเล็กๆ เดินออกประตูหลังบ้านไป นั่นมันขาผู้หญิงนุ่งซิ่นแน่นอน จึงรีบเดินตามไป ปรากฏมีแต่ความว่างเปล่า ก็คิดว่าตัวเองคงตาฝาดไป

พอแคนขึ้นมาบนห้องชั้นสอง ก็พบว่าปอยนอนพิงข้างฝารออยู่ แทนถามว่าปอยเป็นอะไร? ปอยบอกฝันว่าเจอผู้หญิงคนหนึ่งยืนรอคนรักอยู่หน้าบ้านหน้าตาเธอเศร้าโศกมาก สักพักคนรักของเธอก็มา คาดว่าเป็นสามี ท่าทางเมามายขาดสติขอเงินเธอ เธอบอกไม่มี จะเอาไปซื้อของเข้าบ้าน แต่สามีไม่พอใจจิกผมเธอตบจนกระเด็น ไม่พอแค่นั้น ยังตามมาค้นตัวจนได้เงินที่เธอเก็บไว้ แล้วเดินจากไป ทิ้งเธอนอนร้องไห้อย่างนั้น

แคนกอดปลอบใจปอย บอกคงเหนื่อย เดินทางและขนของมากเลยฝันร้ายไป แต่ปอยบอก “ไม่น่าใช่นะแคนมันเหมือนจริงมากเลย” ทั้งสองคนก็นอนหลับต่อไปจนเช้า

แคนบอกปอยว่า ให้ปอยรออยู่บ้าน แคนจะออกไปหางานทำเอง ซึ่งหลังจากสามีออกไปแล้ว ปอยรู้สึกได้ว่าในบ้านหลังนี้ ปอยไม่ได้อยู่คนเดียว

ขณะที่ปอยกำลังล้างถ้วยในครัว จู่ๆก็ได้ยินเสียงคนเดินตรงชั้นสองในห้องนอน พอเดินขึ้นบันไดไปดูกลับเป็นเสียงผู้หญิงร้องไห้ ปอยตกใจแต่ด้วยนิสัยผู้หญิงคืออยากรู้ จึงตัดสินใจเดินขึ้นไปกลั้นใจเปิดประตู แต่ก็ไม่พบกับสิ่งใดมีเพียงฟูกกับมุ้งหมอนเท่านั้น

พอปอยเดินลงมาก็พบว่าจานชามที่ล้างค้างไว้ ตอนนี้ถูกล้างเก็บเรียบร้อยแล้ว สร้างความแปลกใจให้ปอยเป็นอย่างมาก

พอตกเย็นแคนกลับมา บอกว่าเหนื่อยมากยังหางานไม่ได้เลย วุฒิการศึกษาน้อยไม่มีคนรับ แต่ตอนนี้ได้กลับมาเจอหน้าเมียก็หายเหนื่อยแล้ว 

แคนกอดเมียไว้แต่สายตามองออกไปนอกหน้าต่าง เจอผู้หญิงสาวคนหนึ่งยืนร้องไห้มองอยู่ แคนคลายอ้อมกอดจากปอยแล้วถามว่ามีใครมาไหม? เห็นผู้หญิงยืนนอกหน้าต่าง ปอยบอกว่า ไม่มีนะ แต่วันนี้แปลกๆ เหมือนมีคนอยู่ในบ้านด้วยเลย คืนนั้นก็ผ่านไปด้วยดี

แต่ในตอนเช้าแคนเล่าให้ปอยฟังบ้างว่า ฝันเห็นผู้หญิงในบ้านเหมือนกัน ถูกสามีตบตีด้วยเรื่องมีเมียน้อย เขาเอาผู้หญิงอีกคนเข้ามาในบ้าน แต่เธอไม่ยอม เลยถูกซ้อมจนตาแตกหัวเป็นแผล คราวนี้ทั้งสองคนก็เดาได้ว่า เธอคงเป็นคนที่เคยอยู่ในบ้านหลังนี้แน่ หรืออาจตายในบ้านหลังนี้ก็เป็นได้

วันนี้ปอยขอแคนออกไปหางานด้วยกัน กว่าจะกลับมาก็ฟ้ามืดแล้ว สิ่งที่ทั้งคู่เจอตอนเข้าบ้านคือ ขนมใส่ไส้วางอยู่บนโต๊ะสองห่อ ก็คิดว่าเจ้าของบ้านคงเอามาให้ แต่ก็ไม่เข้าใจเอามาให้ทำไม?

ด้วยความอ่อนเพลีย ทั้งสองเลยหลับไปตรงชั้นล่างกัน ในขณะที่กำลังเคลิ้มหลับแคนสัมผัสได้ว่ามีคนเดินเข้ามาหยุดตรงหน้าเขาแล้วพูดว่า “แม้แต่สามีภรรยาที่รักกันดียังไม่ใยดีขนมที่ฉันทำ เหมือนดังตัวฉันที่มีสามีกี่คน ถึงรักและซื่อสัตย์เพียงใด มันก็ไม่มีค่าเลย”

แคนสะดุ้งตื่นขึ้นมา ก็พบว่าปอยนอนหลับข้างตัว จึงจัดการอุ้มเธอขึ้นไปนอนข้างบน พอถึงที่นอนแล้ว ปอยลืมตาขึ้นมาด้วยสีหน้าหวั่นใจ บอกผู้หญิงในฝันอยากมีคนรักจริงอย่างแคน เธอขอเขาได้ไหม?

แคนก็ปลอบใจแล้วบอกว่า ไม่มีอะไรหรอกนอนเถอะคนดี ปอยก็บอก “ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นฉันรักเธอเสมอนะ” แคนยิ้มให้ปอยก่อนกอดกันหลับไป

รุ่งเช้าปรากฏว่าทั้งคู่ฝันเหมือนกัน ผู้หญิงในฝันคนเดียวกันแต่คราวนี้ มีเรื่องกับสามีที่ติดการพนัน เอาสร้อยทองที่แม่เธอให้มาไปเล่นต่อ สุดท้ายเธอก็ถูกตบตีเหมือนเดิม นอนร้องไห้แทบเป็นสายเลือด

พอทั้งคู่ออกมาหน้าบ้านเจอป้าคนหนึ่งเดินมา แกก็ทักว่ามาอยู่บ้านหลังนี้เหรอพวกเธอ? แคนบอก “ครับป้ามาอยู่ได้สามสี่วันแล้วครับ” แกก็ทักว่าเจอเนื้อกลอยบ้างไหม? ปอยรีบจับแขนแคนแล้วถามว่า “ใครคะป้า?” แต่ในใจคิดว่าต้องเป็นผู้หญิงในฝันแน่เลย

ป้าเลยบอกว่า “นังเนื้อกลอยมันเคยอยู่บ้านหลังนี้ แต่มันอาภัพเหลือเกินมีผัวสามคนก็ร้ายๆทั้งนั้น ทั้งขี้เหล้าเจ้าชู้ติดการพนัน มันทำขนมไทยขายเท่าไหร่ก็หาเงินไม่พอ” พอถึงคำว่าขนมไทย ทั้งคู่คิดถึงขนมใส่ไส้สองห่อเมื่อคืนหรือว่า?

แคนถามว่า “แล้วเธอไปไหนแล้วป้า?” ป้าก็ยิ้มให้แล้วบอกว่าอีกไม่นานก็จะรู้เอง แล้วป้าก็เดินจากไปได้ทั้งคคู่ได้แต่เก็บความสงสัยไว้ในใจ

คืนนั้นทั้งคู่ก็ฝันว่า ผู้หญิงที่ชื่อเนื้อกลอย ทำขนมไทยในครัวเสร็จแล้วก็ร้องไห้ เงยหน้ามองเหมือนจะบอกทั้งสองคนว่า “ฉันมันอาภัพเหลือเกิน  มีคนรักกี่คนก็ไม่จริงใจ  ฉันอยากมีความรักที่ดีเหมือนเธอ ทั้งคู่มีรักที่จริงใจ แต่กับตัวฉันที่หมองไหม้ มาลัยสามชายใครเขาจะชื่นชม” แล้วก็เดินร้องไห้ไปผูกคอตายที่ขื่อหลังบ้าน

ปอยกับแคนตื่นมองหน้าหดหู่ในใจ ทั้งคู่ไปทำบุญให้เธอแล้วไปถามเรื่องราว ในตลาดจนได้ความว่า เนื้อกลอยคือผู้หญิงในบ้านหลังนั้นจริงๆ เธอเจ็บช้ำกับความรักจากสามีสามคนจนทนไม่ไหวผูกคอตายในบ้านนั่นเอง 

พอถามถึงป้าคนที่มาถามถึงเนื้อกลอย คราวนี้ตกใจยิ่งกว่า เพราะป้าคนนั้นคือแม่ของเนื้อกลอยนั่นเอง หลังจากลูกสาวตายไม่นานก็ตรอมใจ ตายตามไปอีกคน 

แต่ปอยกับแคนใช้วิธีอยู่อย่างสันติกับเธอ มีงานมีเงินก็ทำบุญสวดมนต์ให้เนื้อกลอยเสมอ ก็อยู่ต่อได้จนเกือบสามปีถึงย้ายออกไป 

วันย้ายบ้านทั้งคู่เอามาลัยสามชายพวงใหญ่มาวางไว้หน้าบ้านแล้วพูดว่า “เนื้อกลอยถ้าเธอฟังอยู่ ดอกไม้สวยงามเสมอ  มีคุณค่าในตัวเองมีกลิ่นหอมน่าชื่นชม ถึงใครมองว่าไม่ดีแต่คุณค่า ในใจเธอ งดงามเสมอถึงร้อยเป็นมาลัยสามชายก็ตาม”

เรื่องนี้ผมแค่อยากบอกว่า ผู้หญิงทุกคนไม่ได้อยากมีสามีหลายคน เธอต้องการมีแค่รักเดียวรักดีในใจ ทุกครั้งที่มีเธอเต็มที่ซื่อสัตย์และจริงใจ อย่ามองว่าเป็นผู้หญิงที่ใจง่ายเลย..

เรื่องโดย หาญ ใจสิงห์