สวัสดีครับ ผมเป็นนักศึกษาในมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งย่านตัวเมืองในจังหวัดนครราชสีมา กฎของมหาลัยคือถ้าเข้าปี1จะให้นักศึกษาพักอยู่หอใน วันแรกที่ผมเข้าไปนอนเลยก็คือวันแรกที่เขาให้กุญแจห้องมาครับห้อง2433
ผมอยู่กับเพื่อนที่สาขาอีกคนหนึ่งครับ วันนั้นนักศึกษาทุกคนต้องมารายงานตัวเข้าหอรับกุญแจ ก็เลยขึ้นห้องไปตรวจครับ ผมอยู่ชั้น4 เปิดประตูห้องเข้าไปก็เจอดีเลยครับ ห้องแคบมาก คิดในใจว่า “ตูจะอยู่ได้ไหมน้อ”
ห้องเป็นรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้า ถ้าจะให้อธิบายก็ตีช่องแบ่งเป็น 4 ช่องแบ่งเป็นโซนใครโซนมัน ประตูหน้าห้องตรงกับประตูหลังห้องพอดี มีเตียง4เตียงหัวเตียงชนกัน แบ่งเป็นโซนซ้ายโซนขวา ปลายเตียงมีตู้เสื้อผ้า ข้างหัวนอนมีโต๊ะพร้อมลิ้นชัก
ผมกับเพื่อนเข้าไปในห้องก็ตรวจว่ามีของอะไรชำรุดหรือป่าว ลองเปิดพัดลม เปิดน้ำเปิดไฟก็โอเค แต่ที่ผิดสังเกตก็คือเตียงฝั่งระเบียง 2 เตียงมีคนเอาของมาแล้ว แต่ไม่รู้ว่าใครเพราะดูเหมือนของทั้งหมดถูกยัดไว้ในตู้ เลยเดากันว่าน่าจะเป็นรุ่นพี่ ผมกับเพื่อนเลยแยกย้ายไปตรวจตู้โต๊ะเตียงของตัวเอง
ผมได้อยู่เตียงที่ 4 ฝั่งประตูหน้า เตียงโอเคนอนได้ โต๊ะโอเค แต่พอเปิดตู้เสื้อผ้าก็ตะลึงนิดหน่อย เพราะว่ามีของอยู่เต็มตู้ ตอนแรกก็รื้อๆมาดูแล้วก็เอาไปใส่ไว้ในกล่องข้างๆตู้ (มีกล่องเหมือนกล่องทีวีทิ้งไว้) แต่เนื่องจากวันต่อไปมีกิจกรรมเช้า ผมกับเพื่อนเลยคุยกันว่าวันนี้จะนอนหอเลย แล้วก็กลับบ้านไปขนของนู่นนี่นั่นสำหรับนอน 1 วัน
ผมก็ขนมาจนประมาณ 2 ทุ่มก็ถึงหอ ชีวิตช่วงแรกผ่านไปไม่มีอะไร จนมีพี่คนนึงเข้ามาอยู่ นอนหัวชนหัวนอนผม ก็คุยกันเรื่อยเปื่อยครับไม่มีอะไรมาก และพี่อีกคนก็มาอยู่ ชีวิตก็สงบสุขดี จนวันหนึ่งผมอยู่ห้องคนเดียวพี่คนบนหัวนอนผมพูดขึ้นมาว่า
“นอนเตียงนี้ระวังหน่อยนะ เจ้าของเก่ามันไม่อยู่แล้ว”
ในใจผมนี่เอาแล้วววววววววว คืนนี้ตูนอนไม่หลับแน่ๆ แต่ก็หลับเพราะง่วงไม่ได้เก็บเอามาคิด และเป็นคนไม่ค่อยกลัวเรื่องพวกนี้ครับ เนื่องจากผ่านหนังสยองขวัญมามาก
ก่อนนอนก็หันไปมองกล่องที่อยู่ข้างตู้ แล้วเสียวว๊าบบบบบ อ่อลืมบอกไปตั้งแต่ที่ย้ายเข้ามาผมไม่เคยไหว้พระก่อนนอนเลย
หลายวันต่อมาครับเจอดีเลย วันนั้นอยู่คนเดียวก็เลยลงไปซื้อขนมใต้หอตอนเย็น ปกติทุกวันขึ้นลงหอผมจะใช้ลิฟต์ ตอนลงก็ลงลิฟต์ วันนี้ไม่รู้อะไรดลบันดาลใจ ตอนขึ้นอยากเดินขึ้นบันไดก็เลยเดินเล่นโทรศัพท์ไป
พอไปถึงหน้าห้องก็บิดลูกบิดประตู แต่ตอนบิดนึกขึ้นได้ว่าตอนลงไปล็อคประตูไว้ แต่พอขึ้นมามันกลับไม่ได้ล็อค สมองกับร่างกายไม่สามัคคีกันแล้วครับตอนนั้น ในใจก็ไม่กล้าเปิด ใจนึงก็คิดว่าน่าจะเป็นเพื่อนหรือไม่ก็พี่ อีกใจนึงก็ไม่กล้าเปิดเพราะถ้าเปิดประตูห้องก็จะเห็นเตียงเราเลย แต่จิตเป็นบ่าว กายเป็นนายแล้วตอนนั้น
มือดันประตูอัตโนมัติ แต่ประตูห้องมันฝืดๆกว่าเดิมผิดปกติ พอเปิดเข้าไปเจอผู้ชายคนนึงนอนอยู่ที่เตียงผม ผมเลยเอาวะ เอามือซ้ายคลำหาสวิทไฟที่ผนัง พอเจอผมก็เปิดแต่ผู้ชายคนนั้นไม่หายไปครับ แล้วเขาก็ลุกขึ้นมาจากเตียง หน้าตาสะอาดสะอ้านคิ้วเข้ม ดูแล้วน่าจะอายุเท่าผม ผมนี่ตกใจมากครับยืนตัวแข็งมาก ทำอะไรไม่ถูก แล้วเขาก็พูดว่า
“มาหาใครครับ?”
แล้วก็เขาก็ทำหน้างงๆ ผมก็เลยเอ๋อ-ครับ งงมากตอนนั้น เลยถอยออกมาจากห้องปิดประตูแล้วมองป้ายห้อง 2333 พอเห็นแบบนั้นผมใส่เกียร์หมาวิ่งหนีเลยครับ มาผิดชั้น!!
เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นบ่อยมากครับ ถ้าวันไหนเดินเล่นโทรศัพท์ขึ้นลงหอ ไม่ว่าจะเป็นบันไดหรือลิฟต์ ไปชั้น 5 บ้าง ไปชั้น 6 บ้าง
จนเวลาเดินเข้าห้องผมต้องมองป้ายห้องก่อนเข้า อยู่ไปเรื่อยๆผมก็ยังไม่เอาของในกล่องไปทิ้งครับ แต่จะเข้าเรื่องแล้วครับ วันนั้นแน่ใจแล้วว่าไม่ผิดชั้นไม่ผิดห้องแน่ เปิดประตูเข้าไปเจอผู้ชายคนนึงกำลังทำท่าค้นของในกล่องอยู่ เป็นผู้ชายอวบๆ พี่รูมเมทในห้องผมก็บอกว่าเนี่ยเจ้าของเตียงก่อนเอ็ง ผมงงมาก (คิดในใจไหนตายแล้ว)
จนมารู้ว่าพี่แกไม่อยู่แล้ว แกซิ่วไปเรียนที่อื่น เอ้อออออออออ ปริศนาไขออกแล้ว พี่เจ้าของเก่าก็มาขนกล่องกลับ
แต่ก่อนกลับแกก็มาที่ห้องมาหารองเท้าคัทชู แต่แกหาไม่เจอ แกก็เลยยืนคุยกับพี่รูมเมทในห้อง ยืนคุยกันอยู่ดีๆ พี่เจ้าของกล่องก็หันมาบอกว่า นอนเตียงนี้ก็ระวังด้วยนะน้อง “เตียงนี้อะใครนอนก็อยู่ไม่ได้”
ผมนี่คิวคุงเลยครับคิดในใจ “ปริศนาเอย จงซับซ้อนยิ่งขึ้น” เป็นอีกคืนที่มีเรื่องให้คิดก่อนนอน แต่ก็โล่งที่ไม่นอนทับที่ใครตาย
จนผ่านมาเกือบ 2 เดือนกว่า คำที่พี่แกให้ไว้ก็ดูเหมือนจะเป็นจริง “เตียงนี้อยู่ไม่ได้จริงๆ”
วันนั้นอยู่ห้องคนเดียว พอจะนอนก็ไปอาบน้ำ อยู่ในห้องน้ำอาบได้ซักพักผมได้ยินเสียงคนลากเก้าอี้อยู่ในห้อง
“ครืดดดดดดดดดกึกๆ ครืดดดดดดดดดด”
ก็เลยคิดว่าคงมีใครซักคนกลับมา แต่ความโคนันคุงก็เอะใจว่า ปกติรูมเมททุกคนในห้องจะปิดประตูห้องเสียงดังเสมอ ถ้ามีคนมาต้องได้ยินเสียงประตูห้องก่อน แต่นี่ไม่ได้ยินเสียงใครปิดประตู ก็เลยรีบอาบน้ำเช็ดตัว ระหว่างนั้นก็ไม่ได้ยินเสียงใครลากอะไรในห้องแล้ว พอเสร็จแล้วก็ทำใจเปิดประตูออกไป
ผิดแค่หวยจริงๆครับ ไม่มีใครอยู่ในห้อง แต่เก้าอี้ยังวางอยู่ที่เดิม ผมก็เลยเดินไปที่เก้าอี้ แต่ก็ไม่มีอะไรผิดปกติ เปิดลิ้นชักที่โต๊ะก็ไม่มีอะไร (เปิดทำไม?) เดินเปิดตู้ทุกคนดูทุกตู้เลยครับ ไม่สนแล้วว่าจะเจออะไร สรุปไม่มีใครครับ ก็เลยสรุปเอาเองว่าน่าจะเป็นเสียงข้างห้อง …แต่มันไม่จบแค่นี้…
พอเช็ดผมแห้งแล้วก็ปิดไฟนอน แต่นอนได้ซักพักเสียงเดิมกลับมาครับ “ครืดดดดดดดดดกึกๆ ครืดดดดดดดดดด”
มาแค่ครั้งเดียวคราวนี้รู้เลยครับว่าเสียงมาจากข้างบน ซึ่งข้างบนเป็นเพดานฝ้าครับ ผมนี่ไม่ลืมสูตรหนังผีครับก็เลยลุกไปเปิดไฟก่อน แล้วก็ไปยืนอยู่บนเตียงครับ ยืนติดกำแพงหันหน้าไปทางเตียงเพื่อน เลยยื่นมือไปลองไปเปิดฝ้า แต่ชะโงกหัวไปดูไม่ถึงครับ
ขณะกำลังยืนอยู่ในท่า ซุนโกคูถือลูกบอลเกงกิ เสียงปริศนาก็เปิดเผยตัวขึ้นอยู่ทางซ้ายมือ พอหันหัวไปดูเท่านั้นแหละครับ เต็มสองตาเลย พัดลมที่ติดอยู่บนหัวนอนเสีย ผมนี่หัวใจจะวายตาย
สรุปคืนนั้นผมปิดพัดลมนอนครับ กลัวพังหล่นใส่หัว แล้วก็เลยเป็นคืนที่เร่าร้อนแทบจะนอนไม่ได้เลยทีเดียวเพราะผมเป็นคนขี้ร้อน
วันต่อมาก็ไปทำเรื่องเปลี่ยนพัดลม จนได้พัดลมตัวใหม่มาครับ แต่ฉันเหมือนคนโชคร้าย ที่โดนสาปไว้ ให้พบแต่ผิดหวัง
พัดลมตัวที่เปลี่ยนยังไม่ถึง 2 วันก็เสีย ก็เลยต้องไปทำเรื่องเปลี่ยนอีก จนตัวสุดท้ายคือตัวที่ 4 เหมือนคำสาบของเตียงแห่งนี้จริงๆ
จนผมเริ่มไม่ค่อยได้นอนหอ กลับไปนอนบ้าน ด้วยสาเหตุที่ว่า อยู่หอไม่ค่อยมีเงินใช้ อยู่บ้านขอแม่ใช้ดีกว่า แต่ก็มีบ้างที่เล่นเกมจนดึกแล้วแอบหนีอาจารย์ออกจากห้องเรียนไปนอนหอในที่รัก (เป็นตัวอย่างที่ไม่ดีไม่ควรทำ)
จนปัจจุบันผมซิ่วแล้ว ไม่รู้ว่านี่ก็อาถรรพ์หรือป่าวเพราะไอ้พี่นั่นก็ซิ่ว ปัจจุบันนี้เพื่อนรูมเมทสาขาผมมันนอนอยู่ที่เตียงผม (เพราะว่าเตียงตัวเองเป็นโต๊ะเครื่องแป้งไงล่ะ) ไม่รู้ว่าเจออะไรบ้าง แต่ขอภาวนาให้ไม่เจออะไรด้วยเทอญ
ขอบคุณที่มาพันทิป
