ผีปอบ-ผีปะกำ

ผีปอบ-ผีปะกำ
ผีปอบ-ผีปะกำ

เรื่องมีอยู่ว่า ตัวผมเองเป็นคนที่มีสัมผัสที่ 6 สมัยตอนเป็นเด็กก็เจอผีเป็นประจำ จนเป็นเรื่องปกติ แถวบ้านผมจะมีคนเรียนของเรียนวิชาเยอะ เช่น ของที่ทำให้ข้าวเต็มยุ้งฉางตลอด คือจะมีกระปุกอันหนึ่ง(อิสานเรียกแอบ) เอาไปไว้บนยุ้งฉางกลางคืนจะได้ยินเสียงข้าวไหลเข้า ตื่นเช้ามาข้าวเปลือกก็จะเต็มยุ้งฉางเหมือนเดิม 

ตาของผมเองเคยเอามาใช้ พอตกกลางคืนจะเห็นเป็นลิงดำตัวใหญ่นั่งอยู่หน้ายุ้งฉาง ซึ่งมันก็จะมีข้อห้ามสำหรับคนที่เอามาใช้เหมือนกันแต่ไม่รู้ว่าอะไรบ้าง แต่ตาก็เอาไปคืนเจ้าของเขาแล้ว 

แต่ก่อนแถวบ้านจะนับถือ ผีฟ้า ผีปะกำ เดี๋ยวนี้มีแต่ผีฟ้า ผีปะกำยังมีที่สุรินทร์ คนคล้องช้าง แถวบ้านจะเจอบ่อยคือ หมาดำตัวใหญ่ เท่าๆลูกวัว ไม่มีหมาที่ใหนใหญ่ขนาดนั้น (สำหรับบ้านนอก) เจอจะๆหลายครั้ง 

มีวันหนึ่งผมเมาเหล้ากลับบ้านมาดึกๆ 4 ทุ่ม บ้านนอก 1 ทุ่ม คนนอนหมดแล้ว ปวดเยี่ยวมากมักง่ายไม่อยากเยี่ยวในห้องน้ำ แต่ไปเยี่ยวข้างต้นมะพร้าวแทน แล้วก็เห็นหมาดำตัวใหญ่วิ่งผ่านหน้าบ้าน มาแถวๆข้างหน้าผม ห่างจากผมประมาณ 10 เมตร มันวิ่งมาชนไม้ดังปัง แล้วก็เงียบ หลังจากนั้นก็เห็นเป็นยายแก่ๆ ลุกขึ้นยืน ทีแรกผมก็ไม่กลัวคิดว่าตาฝาด เลยขยี้ตาแล้วเดินเข้าไปใกล้ๆ 

แต่สิ่งที่เกิดขึ้นทำให้ผมก้าวขาไม่ออกเลย ยายแก่ๆยิ้มให้ผม หน้าตาไม่ใช่คนในหมู่บ้าน ผมชะงักอยู่แปบ แล้วก็วิ่งเข้าบ้านไม่ได้บอกใครแล้ว แต่ก็ยังอุตส่าออกมาอาบน้ำอีก แล้วก็เข้านอน 

คืนนั้นแม่ผมนอนอยู่นอกห้อง ก็มีกุมารทองเรียกให้เข้าไปนอนในบ้าน(ที่บ้านเลี้ยงกุมารทอง) ถ้ามีอะไรไม่ดีเข้าบ้านจะเรียกทุกครั้ง หลังจากนั้นก็เจออีก เวลาดึกๆ 5 – 6 ทุ่ม ผมชอบออกไปกินน้ำนอกบ้าน (ตุ่มดินอิสานเรียก แอ่งน้ำ) มันเย็นดี แล้วก็เจอลูกไฟลูกเท่ากำปั้น หลายๆลูกลอยขึ้นแล้วก็หาย สูงประมาณ 3 – 5 เมตร วันแรกเจอคนเดียว วันที่สองเจออีกเรียกเพื่อนไปดูด้วย แต่เพื่อนไม่กล้าดู ตอนที่ผมแอบดูคนเดียวได้ ผมยินเสียงเหมือนคนเหยียบใบไม้เข้ามาใกล้ผมเรื่อยๆ ตั้งแต่วันนั้นก็เลยไม่กล้าออกมาดึกๆอีกเลย 

กลางคืนวัวควายมันจะตื่น กระวนกระวาย เหมือนเจออะไร แต่จริงๆก็ไม่มีอะไร มันเห็นแต่เราไม่เห็น มาโดนเข้าอีกทีก็ตอนเข้ามาเรียนอยู่กรุงเทพ ทวดของผมเป็นคนคล้องช้าง ปูท่านถือผีปะกำ ผมไม่เคยเห็นปูหรอก แต่ลูกหลานทุกคนเขาจะกัน กันหมด (การกัน คือ การปิดทวารทั้ง 9 เพื่อกันสิ่งไม่ดีทั้งหลายเข้า) แต่ตอนนั้นผมไม่รู้เรื่องอะไรพวกนี้หรอก 

ทวดผมเองที่เข้าจะกินผม เวลาปอบเข้า จะเข้าทางขา อาการคือ ขาจะชาขึ้นมาจากปลายเท้า ถ้าของแรงจะถึงหน้าเลย ถ้าเทพลงจะปวดหัว ปวดไหล่ ผีปะกำถ้าเราผิดครู จะเป็นปอบที่แรงมาก (อิสานเรียกห่าก้อม) สามารถกินดิบคนได้เลย คือ การกินเป็นๆทั้งๆที่พูดคุยหรือเดินอยู่ อยู่ๆล้มตายเฉยๆ 

ตอนผมโดนก็ตอนนอน แต่ยังไม่หลับพึ่งจะวางหัวลงโดนเลย ชาถึงคอเลย ก็โดนเข้าอยู่ 3 วัน ถึงโทรไปบอกแม่ แม่ถึงไปหาพระตอนตี 4 ของวันที่ 4 ที่โดนปอบผีปะกำเข้า หลวงพ่อบอกให้กลับบ้านไปไล่ผีออกถ้าไม่กลับวันนั้นจะตาย ก็เลยได้กลับมาไล่ปอบออก แล้วก็ปิดทวารทั้ง 9 ไม่ให้มันเข้าอีก มาโดนอีกทีตอนเข้าบวชเป็นพระ โดนทั้งๆที่อยู่ในผ้าเหลือง 

ตอนนั้นผมจำวัดอยู่ในศาลากับหลวงพี่ 1 องค์ เณร 1 องค์ แบ่งห้องกันนอน อยู่ๆก็ได้ยินเสียงคนเปิดประตูเข้าศาลา ประตูเปิดจริงแต่ไม่มีคน แล้วก็ได้ยินเสียงคนลากเก้าอี้ในศาลาวัด ผมก็เลยว่าไป “มึงเป็นใครมึงมาทำอะไร” แค่นั้นแหละ ฝาบาตรก็สั่น (บาตรตั้งบนขาตั้งพื้นศาลาวัดยกสูงเป็นปูน) มันเป็นไปไม่ได้เลยที่มันจะสั่นเพราะว่าพื้นสะเทือน หลังจากนั้นผมก็เจ็บท้องเจ็บมากจนทนไม่ไหว ก็เลยโทรไปหาพ่อพ่อผมรีบขับรถมารับที่วัดกลับบ้านทันที แล้วก็โทรไปหาหลวงพ่ อีกวัดหนึ่ง 

แม่ได้ฝากผมให้เป็นลูกหลวงพ่อ หลวงพ่ออยู่ที่วัด ถ้ำสระพงษ์ อ.ขุขันธ์ จ.ศรีสะเกษ ผมเป็นคนศรีสะเกษ อยู่ อ. เมือง แต่บ้านแม่อยู่ อ.ศรีรัตนะ (เรื่องทั้งหมดเกิดที่ อ.ศรีรัตนะ) แล้วหลวงพ่อก็บอกว่าถ้าโดนของเดี๋ยวอีกซัก 30 นาทีจะอ้วกออก 

หลวงพ่อท่านสวดมนต์อยู่ที่วัด ผมอยู่ที่บ้าน 30 นาทีผ่านไป ผมก็อ้วกออกมาเป็นสีดำ เหม็นเน่ามาก เวลานอนตอนกลางคืนก็จะมีเสียงคนเรียกใกล้ๆหู แต่ผมไม่ได้ขาลรับ ผมก็ไปถอดของที่วัดของหลวงพ่อออกจนหมด แล้วตอนกลับมาลาสิกขาที่วัดที่บ้าน อ.ศรีรัตนะ เวลากลางคืนก็เจอดีจนได้ 

ผมเห็นเป็นดวงไฟกลมๆเท่ากำปั้นหลายๆดวงลอยขึ้นแล้วก็หายไป สูงประมาณ 3-5 เมตร แล้วจะมีเสียงร้องเหมือนไก่ คือปอบมันจะร้องกุ๊กๆ ๆ เหมือนไก่ ถ้าไปได้ยินเวลากลางคืนแสดงว่าคุณกำลังเจอของดีเข้าให้แล้ว เพราะไม่มีไก่ที่ไหนมาร้องเวลากลางคืนแน่นอน 

คืนนั้นผมมีพระเต็มคอ เรียกเณรมานอนเป็นเพื่อน เพราะกลัว ปลุกเณรขึ้นมาดูด้วย เณรเห็นแล้วคลุมโปงเลย จนคืนนั้นผมไม่ได้นอนทั้งคืน

ฝากเป็นอุทาหร เวลาได้ยินเสียงอะไรกลางคืนอย่าได้ไปทักเด็ดขาด 

มีอีกหมู่บ้านหนึ่ง บ้านปราสาทเยอ อ.ไพรบึง จ.ศรีสะเกษ แค่ 6 โมงเย็นก็เข้านอนแล้วหมู่บ้านนี้มีคนที่ลิ้นเลียได้ถึงหู(ปอบใหญ่) เคยมาหมู่บ้านผมเห็นเด็กเล็กๆเขาก็แซวเล่นๆว่าอ้วนน่าตับหวาบจังเลย กลางคืนมาเด็กนอนร้องให้ทั้งคืน จนต้องเขาคนแก่มีวิชามาเป่าหัวให้ถึงหยุดร้องให้ หมู่บ้านนี้สุดยอดแล้ว ใครไม่เชื่อ เชิญลองของ รับรองไม่ผิดหวัง

Previous articleถอนของ…ของจริง
Next articleยุติการเผยแพร่