สวัสดีครับผมมีเรื่องจะมาเล่าให้ฟังกันครับ ตัวผมชื่อว่า “อั๋น”ครับ เรื่องที่ผมจะเล่าต่อไปนี้เป็นเรื่องของแม่ผมที่เสียไปประมาณ 4 ปีก่อนครับ ตอนนั้นผมพึ่งจะได้มาอยู่กับแม่ พ่อกับแม่ผมแยกทางกันตั้งแต่ผม 2 ขวบ แล้วมาเจอกันอีกทีผมก็โตเป็นหนุ่มแล้ว ผมได้มาช่วยแม่ทำงานกับเพื่อนอีกหนึ่งคน ตอนนั้นแม่ผมก็ปกติร่างกายแข็งแรงดี แม่เป็นคนจิตใจดีมาก ชอบทำบุญเข้าวัดปฏิบัติธรรม ชอบช่วยเหลือคนอื่น
ผมได้มาอยู่กับแม่ผมแค่ 1 เดือน หลังจากนั้นผมก็กลับบ้านมา ช่วงนั้นตอนที่อยู่กับแม่ แม่บอกผมอะไรหลายๆ อย่างเกี่ยวกับสิ่งลึกลับ ผมขอบอกนิดนึงเรื่องที่จะเล่าต่อไปนี่แล้วแต่ว่าใครจะเชื่อหรือไม่เชื่อครับ แต่สิ่งที่ผมได้เจอมามันทำไห้ผมรู้ว่าหลายสิ่งหลายอย่างไม่จีรัง เกิดแก่เจ็บตายเป็นของคู่กับมนุษย์
เข้าเรื่องเลยนะครับ ช่วงที่ผมได้กลับมาบ้าน หลังจากผมไปช่วยแม่ทำงานได้ช่วงนึง แม่ผมเล่าว่าแม่รู้อดีตว่าตนเองเป็นใคร ระลึกชาติได้ เห็นสิ่งที่คนทั่วไปมองไม่เห็น ในห้องแม่ผมจะมีพระเยอะมาก แม่ผมบอกว่าอดีตตชาติแม่เคยเป็นพญานาคมาก่อน “อันนี้มันอาจจะฟังดูเหลือเชื่อไปหน่อยแต่เป็นเรื่องจริงครับ” แม่บอกกับผมเสมอว่าบอกให้ผมทำแต่สิ่งดีๆ คนสมัยนี้ไม่ค่อยเชื่อสิ่งที่มองไม่เห็น
หลังจากที่ผมกลับมาอยู่บ้านได้ประมาน 1 เดือน แม่ก็โทรมาบอกผมว่าอาการแม่แย่มากโดยไม่รู้สาเหตุ แม่เล่าให้ฟังว่าได้มีปากเสียงกับคนข้างห้อง ตอนนั้นแม่กำลังซักผ้าอยู่ คนข้างห้องเขาฉีดยากันยุงเยอะมาก จนกลิ่นมันฟุ้งเข้ามาในห้องของแม่ ทำให้แม่ผมรู้สึกหน้ามืด จนเหมือนจะเป็นลม แม่ผมเลยออกไปบอกกับคนข้างห้องว่าค่อย ๆ ฉีดหน่อยได้ไหม ฉันแพ้ยาฉีดยุง และฉันไม่ค่อยสบายเป็นภูมิแพ้ แต่เหมือนคนข้างห้องจะไม่พอใจในสิ่งที่แม่พูด เลยรอจังหวะให้แม่ออกมานอกห้อง
พอถึงจังหวะที่แม่ออกจากห้องเพื่อจะไปทำธุระข้างนอก คนข้างห้องซึ่งดักรอแม่อยู่แล้ว พอเห็นแม่ออกมาเลยได้จังหวะใช้น้ำมันอะไรสักอย่างป้ายที่แขนของแม่ ตอนนั้นแม่ก็ไม่ได้สนใจอะไร แต่มาสะดุดใจเมื่อเห็นตาผู้ชายคนที่ป้ายน้ำมัน เขายิ้มแบบมีเลศนัยสะใจอะไรสักอย่าง
และคืนนั้นเองเรื่องแปลกก็เกิดขึ้นกับแม่ผม แม่นอนอยู่ดี ๆ ก็มีเงาดำ ๆ เดินเข้ามาหาแม่เหมือนจะมาทำร้ายแม่ แต่แม่ก็คิดว่าคงฝันร้ายไม่ได้คิดอะไร
แต่คืนที่ 2 ก็ยังคงเห็นเงาดำนั้นมาหาอีกครั้ง แต่ที่นี้เค้าเข้ามาบีบคอแม่ แม่บอกว่ามันเหมือนจะฆ่าแม่ให้ได้ แต่แม่ระลึกถึงหลวงพ่อโสธรก็เลยหลุดจากเงาดำนั้นมาได้
ตอนนั้นอาการแม่เริ่มจะไม่ดี แม่บอกผมว่ามันหนักๆตรงหลัง ปวดคอ พอผมได้ยินแม่บอกอย่างนั้น ผมเลยบอกแม่ว่าผมมีอาจารย์ที่ผมนับถืออยู่คนหนึ่งเขาเป็นร่างทรง
(ผมลืมบอกไปว่าผมก็เป็นคนมีองค์ครับ ผมได้ไปรับขันครูกับพ่อปู่ท่านมาครับ)
ผมบอกให้แม่ขึ้นรถมาหาผมที่บ้าน แล้วเดี๋ยวผมจะพาไปรักษา พอแม่มาถึง ภาพที่ผมเห็นคือแม่สภาพร่างกายโทรมมาก หมองคล้ำเหมือนกับคนไม่มีชีวิตชีวา ผมจึงรีบพาแม่ไปหาพ่อปู่ท่าน
พอไปถึงพ่อปู่ท่านได้ทักว่ามีสิ่งไม่ดีตามมานะ เขาจะเอาถึงตาย เป็นพวกพายดำสิ่งอวิชามันจะกินแม่ไห้ตายทั้งเป็น พ่อปู่บอกว่าเดี๋ยวพ่อปู่จะเอาออกให้ แต่พ่อปู่ย้ำว่าต้องมารักษา3-7วันติดต่อกันถึงจะดีขึ้น พ่อปู่บอกว่าตอนนี้มันกินข้างในไปแล้ว
ตอนที่พ่อปู่ทำพิธีแม่ผมได้มีอาการเหมือนเป็นคนละคน ตาขวางดุดันอาฆาตจ้องทุกคน แม้กระทั้งพ่อปู่ พ่อปูบอกว่า “ทางใครทางมันเถอะ จะทำร้ายเขาทำไม” และสิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น เมื่อจู่ ๆ แม่ก็พูดขึ้นมาว่า “กูจะฆ่ามันจะกินมันกูไม่ออก” เสียงนั้นมันไม่ใช่เสียงของแม่ พอพ่อปู่บอกว่า “อย่าให้ต้องใช้กำลังกันเลย” มันก็จ้องพ่อปู่ พ่อปู่ใช้มีดกริชพญานาคกดหัวเเม่ และท่องคาถาอะไรสักอย่างของพ่อปู่ จากนั้นแม่ส่งเสียงร้องดังทุรนทุรายเหมือนเจ็บปวดจะขาดใจให้ได้
สักพักพ่อปูก็ให้กินน้ำมนต์ พอหลังจากกินน้ำมนต์ สักพักแม่ก้อเริ่มค่อย ๆ ดีขึ้น จากที่เหมือนคนหมองคล้ำจะตาย ก็กลับมามีชีวิตชีวาหน้าใสเหมือนกับเป็นคนละคน ผมตกใจมาก แม่ผมเริ่มดีขึ้นเรื่อยๆ จากนั้นผมและแม่ก็ได้กราบพ่อปู่กลับครับ แต่พ่อปู่ย้ำว่าต้องมารักษาติดต่อกันจนกว่าจะหาย ผมก็รับคำพ่อปู่
พอผมพาแม่กลับมาพักที่บ้าน ผมดีใจมากที่แม่ผมอาการดีขึ้นจนเหมือนจะหายแล้ว ผมกับแม่ก็คุยกันปกติครับ หลังจากนั้นผมก็พาแม่ผมไปส่งที่พัก เพราะแฟนแม่เค้ารออยู่
พอผมกลับมาบ้านแม่ก็บอกผมว่า แฟนแม่แกจะกลับผมก็บอกแม่ว่าพ่อปู่ให้แม่อยู่รักษาต่อนะ แต่แม่ร้องไห้บอกแฟนแม่แกไม่พอใจที่แม่มาหาลูก เค้าอยากให้แม่กลับตอนนี้ ตอนนั้นผมโกรธแฟนของแม่มาก ๆ แต่ก็ต้องเก็บอาการไว้ ผมพยายามรั้งให้แม่อยู่ต่อแล้ว แต่แม่ก็ยืนยันว่าจะไปอยู่ดี ผมก็ทำอะไรไม่ได้ เลยต้องปล่อยให้แม่กลับไปกับแฟนของแม่
พอแม่กลับ แม่บอกกับผมว่าจะย้ายห้องใหม่แต่ห้องที่จะย้ายไปมันเป็นที่ระมาดที่อิสลามเค้าอยู่กัน
“ผมขอบอกนิดนึงนะครับว่าแม่ผมมีของ ของแกครับแม่ผมถือพุทธ แต่ที่จะไปอยู่คือสุเหร่าของอิสลาม มันขัดต่อแม่ผมมาก”
พอวันแรกแม่เข้าไปอยู่ก็เจอดีเลยครับ แม่ผมบอกว่าตอนกลางคืนเจอเงาดำ ๆ ร่างใหญ่ ๆ อยู่บนยอดสุเหร่า ตอนดึก ๆ แม่ฝันว่ามีชายร่างใหญ่มาบีบคอแม่ แม่ดิ้นลนยังไงก็ไม่หลุด จนแฟนแม่แกเห็นเลยปลุกแม่ให้ตื่น แต่แม่ก็ยังอยู่ที่นั้นอยู่
แม่บอกผีเจ้าที่ ที่นั้นเค้าเกลียดเนื้อหมูมาก จากนั้นแม่ผมก็เริ่มอาการแย่ลงโดยไม่มีสาเหตุ ไปหาหมอก็ไม่เจออะไรจนแม่อาการเริ่มไม่สู้ดีถึงขั้นต้องเข้าโรงพบาล พอแม่เข้าโรงพยาบาลแม่ก็อาการทรุดทันทีโดยที่ไม่มีสาเหตุ มันเร็วมากครับ ภายในระยะเวลาแค่ 2 เดือน ทำให้แม่ผมจากคนร่างกายแข็งแรงก็มากลายเป็นคนไข้ติดเตียงลุกเดินไม่ได้เลย ชอบเพ้อเห็นโน้นนี้ตลอด
พอผมได้ขึ้นไปหาแม่สิ่งแรกที่ผมเจอผมรับไม่ได้จริงๆ คือแม่ผอมมากแม่จำผมแทบไม่ได้จริง ๆ ผมต้องคุยกับแม่นานมากแม่ถึงจะจำได้ บ้างที่แม่ก็มองผมเป็นอีกคน
บางที่แม่ผมมองเห็นผมเป็นผี แม่ก็กลัวผม จึงไล่ผมไม่ไห้ผมเข้าใกล้ แม่เพ้อหนักมาก จนผมทนไม่ไหวผมกราบเท้าแม่แล้วบอกกับแม่ว่า “ผมขอโทษครับแม่ที่ผมดูแลแม่ไม่ดีครับ ผมเห็นแม่ผมร้องไห้ออกมา ผมรู้ว่าแม่คงทรมารมาก
ผมดูแลแม่ตลอด 6 วัน ผมบอกกับแม่ว่า แม่ครับ รีบๆหายนะครับผมจะพาแม่ไปเที่ยวหลายที่ มีสิ่งที่ผมอยากทำให้แม่หลายอย่างครับ แม่ผมตอบกลับมาว่า “จ้าลูกแม่ก็รักลูกนะ” ผมน้ำตาไหลกอดแม่ ตั้งแต่ผมมาผมไม่เคยเห็นแม่พูดแบบนี้เลย แม่บอกผมว่า “ลูกผู้ชายไม่ร้องนะต้องเข้มแข็งนะ ถ้าแม่ไม่อยู่ก็ดูแลตัวเองด้วยนะ” แล้วแม่ก็ร้องไห้ออกมา คำที่แม่ผมพูดออกมานั้นผมตกใจมาก มันทำไห้ผมรู้ว่าผมกำลังจะเสียแม่ไปแล้วจริง ๆ แล้ว
พอวันที่ 7 ตอนตี 3 แม่ผมก็ไม่หายใจผมรีบตามหมอมาจะไห้หมอปั้มหัวใจ หมอบอกผมว่าแม่ไปดีแล้ว ปล่อยคนไข้ไปดีเถอะ ผมโกรธมากผมด่าหมอไปเยอะเลยผมร้องเหมือนคนจะขาดใจตายให้ได้เลยพอหมอบอกผมว่าแม่ผมป่วยเป็นมะเร็งระยะที 4 ด้วย หมอบอกผมว่าแม่อดทนมาก ไม่เคยเจอคนไข้ที่อดทนได้เท่านี้มาก่อน ….
ขอบคุณเรื่องจากสมาชิก
