สวัสดีครับเพื่อนๆพันทิพทุกๆคน วันนี้ผมจะมาเล่าเรื่องประสบการณ์ผีที่เจอมากับตัวเอง 100% ไม่ใช่เรื่องแต่งอย่างแน่นอน บอกเลยนะครับว่าผมไม่เคยเชื่อเรื่องผีมาก่อนเลยจนได้เจอกับตัวเองจังๆก็เชื่อทันที
ช่วงนั้นเป็นช่วงปลายเดือนธันวาคม ผมและครอบครัวได้ไปเที่ยวฉลองขึ้นปีใหม่ที่เกาะลังกาวี ที่ประเทศมาเลเซีย ครอบครัวของผมมีคุณแม่ น้องสาว ตากับยาย หลังจากที่ถึงลังกาวีผมก็เที่ยวกับครอบครัวตามปกติ จนถึงเวลาที่ได้เข้าที่พัก ผมและครอบครัวได้พักที่โรงแรม ซึ่งผม กับ แม่และน้อง ได้นอนแยกห้องกับ คุณตา คุณยาย แต่ห้องติดกันนะครับ ห้องพักเป็นห้องที่ไม่มีอะไรเลยขนาดเหมือนห้องเช่าในประเทศไทยเลยครับ มีเตียงนอนเตียงนึงและเตียงเสริมเล็กๆอีกอันนึง ก็แน่นอนละครับ ผมก็ต้องนอนเตียงเสริมอยู่แล้ว น้องกับแม่นอนเตียงใหญ่ไป
พอหลังจากที่แยกกันพักผ่อนแล้ว ผมและแม่กับน้อง ก็ได้อาบน้ำนอนตามปกติและได้เข้านอน แต่ผมนอนไม่หลับเพราะมันไม่คุ้นที่เลย น้องผมก็นอนไม่หลับเพราะกลัวผี แม่ผมก็นอนไม่หลับด้วยเช่นกันครับ ง่วงแต่ไม่ยอมปิดไฟนอนเพราะน้องกล้วผีดันให้ผมเปิดทีวีทิ้งไว้อีก ผมเลยยิ่งนอนไม่หลับเข้าไปใหญ่ จนผมทนไม่ไหว เลยลุกขึ้นมาดูทีวีซะเลย ดูไปเรื่อยๆพอหันไปอีกทีแม่กับน้องก็หลับเเล้ว จนผมดูนาฬิกา เป็นเวลาตี 1 กว่า ผมก็เลยปิดทีวี แต่ยังเปิดไฟอยู่นะ ก็พยามนอนหลับให้ได้อะ
แต่ไม่ทันไร ตอนที่ผมกำลังจะนอน ผมได้ยินเสียงคนเปิดน้ำในห้องน้ำแรงมากย้ำว่า “แรงมาก” จนผมสะดุ้ง ผมเลยลุกไปปิดแบบไม่คิดอะไร พอผมกลับมาที่นอน ก็ได้ยินเสียงเปิดน้ำอีกละ ผมเลยลุกไปปิดอีก แต่ครั้งนี้ผมเริ่มรู้สึกแปลกๆตอนเดินไปปิดครั้งที่สอง ขนลุกทั้งตัวและเริ่มเย็นๆบอกไม่ถูก แต่ก็ยังคิดในใจนะว่าไม่มีไรหรอก พอผมปิดเสร็จ ผมก็ขึ้นเตียงนอนปกติและผมก็ใกล้จะหลับเเล้ว แบบสะลืมมสะลือ
แต่อยู่ดี ๆ ผมก็รู้สึกเหมือนตัวขยับไม่ได้หายใจไม่ถนัด และรู้สึกเหมือมีคนกำลังเข้ามาหา และก็ได้ยินเสียงคนพูดข้างๆหูเป็นภาษาอะไรไม่รู้ คือผมฟังไม่ออกจริงๆผมตกใจมากและกลัวมาก ผมขยับตัวไม่ได้ร้องก็ไม่มีเสียงแม่กับน้องก็ไม่ได้ยิน
ด้วยความที่ผมกลัวมากทำไรไม่ถูก ผมเลยคิดถึงพ่อแม่และสิ่งดีๆไว้ แต่สิ่งที่ผมได้กลับมาคือเสียงหัวเราะที่โคตรจะเยาะเย้ยมากๆ ละมันก็พูดๆๆรัวๆต่อ และผมก็รู้สึกเหมือนมีมือมารูบที่หัวผม และเหมือนมีเส้นผมมาโดดที่หน้าผม ในตอนนั้นโคตรกลัว ผมเลยพยามร้องและดิ้นๆๆๆ สักพักผมก็หาย ผมเลยปลุกแม่กับน้อง และถามว่า “แม่เมื่อกี้ได้ยินเสียงลูกร้องไหม” แม่ก็บอก “ไม่นะ…..เห็นเป็นไรทำไมทำหน้าเสียแบบนั้น” ผมเลยบอกแม่ว่า “เปล่าลูกปวดท้องนอนต่อเถอะ” และแม่ผมก็นอนต่อ ด้วยความกลัวของผม ผมจึงนอนไม่หลับ เเละรู้ตัวอีกทีก็ตื่นมาเช้าซะเเล้ว
พอตื่นมาผมก็เล่าให้แม่ฟัง แม่ผมก็ปลอบใจบอกว่า “ไม่มีไรหรอกผ่านมาแล้วทำบุญเยอะๆอย่าคิดมาก” และผมก็ถามคุณยายในตอนเช้าด้วยว่า “เมื่อคืนเจออะไรไหมครับ” คุณยายก็บอก ได้ยินเสียงคนเหมือนคนมาเดินๆในห้อง และรู้สึกวูบๆวาบๆ ผมนี่ขนลุกเลย ผมเลยเล่าให้คุณตากับคุณยายฟัง เค้าก็บอกให้ผมทำบุญเยอะๆ
พอผมกลับบ้านผมก็มาทำบุญให้เค้าเลยครับ จากเหตุการณ์นี้ทำให้ผมเชื่อเลยว่าสิ่งที่มองไม่เห็นมีอยู่มีจริงๆ …เรื่องก็จบเพียงเท่านี้
