สวัสดีครับผมชื่อเล่น ว่าชื่อ เอ มีแฟนชื่อ เก่ง เหตุการณ์นี้เพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวันที่ 16 ตุลาคม 2563 ปกติแล้วผมเป็นคนไม่เชื่อเรื่องลี้ลับ หรือจะสิ่งงมงายที่มองไม่เห็น ขอย้ำว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องจริง ไม่ได้แต่งเติมอะไรเพิ่ม
วันศุกร์ คืนแรกของการพัก…เรื่องมีอยู่ว่า ผมเป็นคนสงขลา มาหาแฟนที่กรุงเทพ ปกติแล้วแฟนผมจะเป็นคนหาที่พักในกรุงเทพให้ เราได้นัดเจอกันที่โรงแรมแห่งนึง หลังจากที่เช็คอินโรงแรมเราได้ห้อง Z08 เสร็จเราก็เดินขึ้นไปในโรงแรม โดยใช้บรรไดปกติ เพราะเราได้ห้องชั้นที่ 2 พอเราทั้งคู่กำลังเดินขึ้นไปถึงชั้น 2 ระหว่างที่เรายืนอยู่กลางๆบันได ก็ต้องงงกับห้องที่เราได้พัก เพราะมันอยู่ตรงหน้าบรรไดเลย
เก่งก็อุทานว่า “เห้ย!! ทำไมเราได้ห้องตรงนี้ ดูไม่ดีเลย ไม่ค่อยชอบเลย เราเปลี่ยนห้องดีมั้ย”
ผมก็บอกว่า “ไม่มีอะไรหรอก โรงแรมก็ใหม่”
พอเราเดินถึงหน้าห้องเพื่อใช้ คีย์การ์ดแตะเซ็นเซอร์ แฟนผมก็เหลือบไปเห็นห้องข้างๆคือห้อง Z07 แง้มประตูทิ้งเอาไว้ และในห้องปิดไฟ
เก่งบอกว่า “เค้าเปิดประตูไว้ทำไมอะ ไฟก็ไม่เปิด ปิดให้เค้าดีมั้ย” ผมเลยบอกว่า “อย่าไปยุ่งเลย เค้าอาจจะลงไปซื้อของข้างล่างก็ได้ แปปเดียว เดี๋ยวก็กลับมาแล้วมั้ง”
ตอนนั้นเป็นเวลาประมาณ 2 ทุ่ม เห็นจะได้ ผมกับแฟนกินข้าวกันภายในห้อง เพราะแฟนผมได้ซื้อมาเตรียมไว้ก่อนที่ผมจะมาถึงแล้ว หลังจากกินเสร็จ ประมาณ 3 ทุ่ม แฟนผมก็กลับบ้าน โดยเธอขับรถมาเอง เพราะเธอต้องนอนที่บ้านตัวเองแถวบางบัวทอง แล้วเช้าก็มาหาผมไปเที่ยวกัน
ผมก็เดินไปส่งเธอที่รถ ตอนที่เดินออกมาจากห้องนั้น ผมก็เหลือบไปมองประตูว่าประตูปิดรึยัง มีคนกลับมารึยัง แต่ประตูก็ยังถูกแง้มเอาไว้อย่างนั้น และทุกวันโดยปกติแล้ว เวลา 3 ทุ่ม ผมกับแฟนจะต้องโทรไลน์คุยกัน ถ้าไม่รู้จะคุยอะไรก็จะตั้งโทรศัพท์ทิ้งเอาไว้ เพื่อให้ได้ยินอีกฝ่ายตลอดเวลาเหมือนได้อยู่ใกล้กันตลอด จนกว่าสัญญาณมันจะตัดไปเอง จนเวลาผ่านไป 4 ทุ่ม ผมก็เริ่มได้ยินเสียงของห้องข้างๆเป็น เปิดฟักบัวอาบน้ำ และเสียงลากของไปมา ผมไม่แน่ใจว่าเสียงลากอะไร
ผมคิดในใจว่า สงสัยเค้ากลับมากันแล้วมั้ง มีคนอยู่ห้องข้างๆ แค่เสียงเปิดฟักบัวอาบน้ำห้องเรายังได้ยินชัดขนาดนี้เลยหรอว่ะ!! ทีหลังเราจะทำอะไรก็ต้องเบาๆหน่อยละ เกรงใจห้องข้างๆ
วันเสาร์ คืนที่ 2 ของการพัก….เมื่อรุ่งเช้าผมกับแฟนผมก็นัดเจอกันเวลา 9 โมงเช้า เพื่อไปเที่ยวหาอะไรกินกัน หลังจากที่ผมปิดประตูห้องเพื่อจะออกไปข้างนอก ผมก็เหลือบไปดูห้องข้างๆ เอาจริงๆก็ไม่ได้ตั้งใจไปมองหรอกแต่มันอยู่ระยะสายตา สิ่งที่ผมเห็นก็เหมือนเดิมคือ ประตูถูกแง้มเอาไว้ และปิดไฟมืดสนิท ผมคิดในใจว่า สงสัยเค้าไปธุระข้างนอกมั้ง เปิดประตูให้แม่บ้านมาทำความสะอาด
ในขณะที่ผมกำลังเดินลงไปข้างล่างได้เจอแม่บ้านคนนึงเค้ามองผมแปลกๆ แต่ผมก็ไม่ได้คิดอะไรมาก สงสัยเราคนแปลกหน้ามั้ง หลังจากนั้นแฟนผมก็โทรมาบอกว่ามาถึงแล้ว ให้ลงไปเร็วๆ แฟนผมขับรถมารับ ระหว่างที่ผมนั่งในรถ แฟนผมก็ถามว่า
เก่ง : เอเธอทำอะไรทั้งคืนอ่ะ ไม่หลับไม่นอน เหรอ เดินไป เดินมา เสียงลากเก้าอี้ บ้างละเป็นบ้าอะไร ละเมอเหรอ
ผม : บ้าละเมออะไร เกิดมาไม่เคยละเมอ เสียงอะไร ไม่มีทำอะไรนะ นอนหลับปกติดี เธอหูฟาดเปล่า
เก่ง : เหรอแต่ได้ยินจริงๆนะ
หลังจากนั้นก็จบการสนทนานี้ไปเพราะต้องเถียงกันเรื่องหาของกินต่อ
ผ่านไปจนเวลา 3 ทุ่ม แฟนผมก็มาส่งที่โรงแรม ระหว่างที่ผมเดินขึ้นไปถึงชั้น 2 อยู่กลางๆบันได ผมก็สังเกตุเห็นเหมือนเดิม ประตูถูกแง้มเอาไว้ และปิดไฟมืดสนิท ผมเลยเดินไปใกล้ๆ และใกล้ๆจนถึงหน้าประตูห้องตัวเอง ด้วยความสงสัยว่ามันเกิดอะไรขึ้น ทำไมประตูถูกแง้มเอาไว้ตลอด และปิดไฟมืดสนิท ผมจึงชะเง้อหน้ามองรอดผ่านช่องประตูที่ถูกแง้ม มองเข้าไปในห้อง ก็ไม่มีอะไร มีแต่ความมืดสนิท และผมก็ได้มองที่ลูกบิดประตูห้องนั้น ผมก็ต้องผะงักกับสิ่งที่เห็น แต่ผมยังไม่แน่ใจและยังมองเห็นไม่ชัด เพราะลูกบิดมันเป็นสีเงินๆแววๆสะท้อนดวงไฟ สิ่งที่เห็นก็มีสีขาวๆขุ่นๆ เป็นเส้นเล็กๆ เลยทำให้มองไม่ชัด
ผมจึงก้มไปดูใกล้ๆ ผมเห็น เส้นสายสายสิญจน์ผูกอยู่ตรงลูกบิดประตูอยู่ 2-3 เส้น ผมตกใจเลยรีบเปิดประตูห้องตัวเองเข้าไปในห้อง หลังจากที่ผมเข้ามาในห้องผมก็โทรไลน์หาแฟน คุยเรื่องทั่วไป แต่ไม่ได้เล่าเรื่องที่เจอให้แฟนฟัง กลัวว่าแฟนจะกลัวเอา
พอถึงเวลา 4 ทุ่มโดยประมาณ ผมก็ได้ยินเสียงเดิม มีคนเปิดฟักบัวอาบน้ำ และเสียงลากสิ่งของ แต่ครั้งนี้ผมก็เริ่มจะ งงๆ และสงัยว่า ทำไมไม่เคยได้ยินเสียงเดินหรือเปิด-ปิดประตูเลย เพราะถ้าเราปิดประตูเราจะได้ยิงเสียงปิดดัง “ปัง” แต่นี่ไม่เคยได้ยินเลย ผมก็ไม่ได้สนใจอะไรต่อ คิดว่าคงบังเอิญไม่ได้ยินเองมั้ง หลังจากที่ผมอาบน้ำเสร็จ ผมก็มานอนบนเตียงพร้อมเปิดทีวี ด้วยเสียงของทีวี ระดับ 3 เต็ม 20
เพราะมันมืดแล้ว เสียงก็เงียบ ผมเปิด แค่เสียงระดับ 3 ผมก็ได้ยินทีวีแล้ว หลังจากที่ผมดู TV สักพักผมรู้สึกง่วงๆก็ปิด TV พร้อมนอนหลับไป
วันอาทิตย์…จนเวลาประมาณ ตี 3 ไม่รู้อะไรดลใจให้ผมเวลานี้ ในช่วงที่ผมเคลิ้มๆกำลังตื่นแบบ งงๆ ว่าตื่นมาทำไมตี 3 อยู่ ๆ ทีวีก็เปิดเองพร้อมกับเสียง ระดับ 3 ที่ตั้งเอาไว้ก่อนนอน และอึดใจเดียวที่ งงๆ ว่าทีวีมันเปิดเองได้ยังไงกัน อยู่ ๆ ทีวีก็กลับเปลี่ยนช่องเองได้ พร้อมกับเสียงระดับ 20 คือสูงสุดพร้อมกับเสียงหัวเราะของทีวี ใช่แล้วครับ เสียงมันกระโดดจาก 3 ไป 20 เลย ไม่มีการใต่ระดับเสียง ผมก็ตกใจสะดุ้งตัวเองขึ้นมา เพราะเกรงใจคนข้างห้อง เลยหยิบรีโหมดทีวีที่อยู่สุดมือเอื้อมโต๊ะข้างๆ มาปิดทีวี แต่ก็ปิดไม่ได้ ผมเลยคิดว่า ปุ่มปิด คงเสียมั้ง เลยไปกดปุ่มลดเสียงต่อ ก็กดไม่ได้เหมือนกัน หลังจากนั้นทีวีก็ขึ้นข้อความว่า ไม่มีสัญญาณ พร้อมกับเสียง ซี่ๆๆๆๆๆๆๆๆ ดังมากๆ เพราะเสียงระดับ 20 คือดังสุดของทีวีรุ่นนี้ ผมจึงลุกไปดึงปลั๊กออก แล้วกลับมานอน
ผมนอนไปได้ประมาณ 10-20 วินาที ปลายเท้าผมเป็นโต๊ะเครื่องแป้ง และมีขวดน้ำพลาสติกที่ผมกินหมดแล้ววางอยู่ ผมได้ยินเสียงเหมือนมีคนมาบีบขวดน้ำพลาสติกอย่างรุนแรง เสียงมันดัง แคร๊กๆๆๆๆๆๆๆ ผมสะดุ้งพร้อมขนลุกซู่มากๆ แต่ก็ยังหลับตาอยู่ หลังจากนั้นก็มีเสียงเด็กอายุน่าจะไม่เกิน 7 ขวบ หัวเราะข้างๆ และเด็กคนนั้นก็ได้วิ่งจากตู้เสื้อผ้าที่อยู่ซ้ายมือผม วิ่งผ่านเตียงที่ผมนอนอยู่ไปทางระเบียงขวามือ
ผม ที่ผมคิดว่า มีเด็กวิ่งผ่านผม เพราะผมรู้สึกว่าเตียงมันจะเด้งๆ ยวบๆ หลังจากที่ผม งง ๆ กับชีวิตเพราะไม่เคยคิดว่าจะเชื่อเรื่องพวกนี้เลย ผมก็คิดในใจว่า “ผมกำลังเจอกับอะไรกันแน่ มันพิสูจน์ไม่ได้ด้วยวิทยาศาสตร์แต่ทำไมผมถึงรู้สึกและสัมผัสได้ขนาดนี้ ” ผมก็ขืนใจจนหลับ จนเช้าผมก็รีบอาบน้ำ เช็คเอ้าส์ออก และนั่งเครื่องบินกลับบ้าน หลังจากถึงบ้านก็โทรหาแฟนเล่าเรื่องที่เจอให้แฟนฟัง และผมนึกขึ้นได้ว่า ไม่เคยได้ยินเสียงคนเดินหรือเปิด-ปิดประตูชั้น 2 เลยแม้แต่คนเดียว เรื่องก็มีเพียงเท่านี้ครับขอย้ำว่าเป็นเรื่องจริงที่เจอครับ ห้อง Z08
สมาชิกหมายเลข 4594076
