เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อ 10 กว่าปีที่แล้ว..คือ ขอไม่ระบุจังหวัดที่เกิดเหตุนะคะ เมื่อตอนยังเป็นเด็ก ช่วงปิดเทอมเราว่างมากพ่อเราจึงบอกให้เราไปอยู่กับย่าสัก2-3อาทิตย์ เราก็เหงาๆและเราก็มีเพื่อนในวัยเด็กแถวๆบ้านย่าด้วย เลยตัดสินใจว่าจะไปอยู่บ้านย่าสักพัก
พอถึงเวลาพ่อเราก็ขับรถพาเราไปบ้านย่า (บ้านพ่อกับแม่เราจะอยู่คนละอำเภอกับปู่กับย่าเราอะค่ะ) ซึ่งบ้านย่าเราไกลมาก เรียกว่าบ้านนอกเลยก็ว่าได้ พอถึงบ้านย่าแล้วพ่อเราก็ส่งเรา ช่วยเรายกของเสร็จแล้วก็กลับ
แล้วช่วงประมาณ 6 โมงเย็น เพื่อนเราที่เราสนิทรู้ว่าเรามาเลย ชวนเราไปเที่ยวงานขึ้นบ้านใหม่ที่บ้านเพื่อนย่าเราหน้าปากซอย เราก็เที่ยวตามประสาเด็ก แล้วถึงช่วงเวลาประมาณ 4 ทุ่ม ย่ามาตามเรากลับบ้าน ซึ่งขณะที่เรากำลังสนุกอยุ่เลยไม่อยากกลับทำให้ย่าเราโมโห รีบดึงมือเรากลับทันทีแล้วพูดว่า”ช่วงดึกๆอย่าออกไปเที่ยวดึกอีกมันอันตราย”
ในขณะที่เดินจะกลับบ้าน ซึ่งบ้านเราไม่ไกลจากปากซอยมากนัก เราเห็นลุงแก่คนหนึ่งนั่งที่ศาลาไม้ข้างถนน เราเลยถามย่าเราว่าใคร ทำไมอยุ่นั้นคนเดียว ย่าเราไม่พูดอะไรแล้วดึงเราต่อไปเรื่อยๆจนถึงบ้าน เหตุการณ์ทุกอย่างปกติ จนอีก3วันผ่านไป
เรานั่งดูหนังผีเรื่องจันทร์เอ่ยจันทร์เจ้า เวลาประมาณสี่ทุ่มกว่าๆหนังใกล้จบในขณะที่เรานั่งดูหนังก็มีเสียงหมาเห่าเยอะมาก ซึ่งเราก็ไม่เอะใจอะไรเพราะแถวบ้านนอกเค้าจะเลี้ยงหมาเยอะอยู่แล้ว จู่ๆย่าเราที่อยู่ในห้องครัวก็รีบวิ่งมาปิดและล็อคประตูและหน้าต่างทุกบาน ซึ่งเราก็ตกใจเหมือนกันแต่ก็ยังไม่ได้ถามอะไรแล้วดูหนังต่อ
พอเสียงหมาเห่าและหอนมาอยู่หน้าบ้านเราย่าเราก็ปิดไฟทุกดวง และปิดทีวีหมด ซึ่งตอนนั้นเราตกใจมากแต่ยังมีแสงจากไฟห้องน้ำที่ปู่เรากำลังอาบน้ำอยู่ส่องมานิดหน่อย เราเห็นย่าเรากำลังถ้ำมองในช่องเล็กของประตูหน้าบ้านกับสีหน้าที่ไม่ค่อยจะดีเท่าไหร่เลยเราเลยถามย่าว่าเกิดอะไรขึ้น ซึ่งย่าเราก็บอกว่า “ให้เราไปเรียกปู่แล้วบอกว่ามันมาหน้าบ้านแล้ว
เราก็รีบวิ่งไปที่หน้าห้องน้ำแล้วเคาะประตูเรียกปู่แล้วพูดตามที่ย่าบอก ปุ่เรารีบออกมาจากห้องน้ำแล้วทำสีหน้าตกใจมาก ซึ่งเราก็ไม่กล้าถามอะไรกลัวเค้ายุ่งๆกันอยู่ สักพักเสียงหมาเห่าผ่านหน้าบ้านเราไปทางบ้านป้าเราซึ่งอยู่ข้างบ้านเรา ปู่กับย่าเรารีบดึงแขนเราไปที่ห้องครัวที่ปิดไฟอยุ่ แล้วถ้ำมองจากรูเล็กๆ สีหน้าทั้งสองเครียดมาก ทั้งสองคนจ้องอยู่นานมากเราจึงตัดสินใจถามว่าเกิดอะไรขึ้น ย่าเราจึงให้เราดูผ่านจากช่องเล็กๆ (ห้องครัวเราติดกับห้องนั่งเล่นของบ้านป้าเรา)
ซึ่งภาพที่เราเห็นไกลๆคือ มีผู้ชาย ร่างบอบบาง แก่มาก นั่งบนหน้าต่างกินอะไรสักอย่างในบ้านป้าเรา ซึ่งปู่เราก็รีบโทรหาป้าเราที่อยู่บ้านคนเดียว เพราะสามีเค้าทำงานต่างจังหวัดเพื่อที่จะบอกเค้า เพราะกลัวจะเป็นขโมย แต่ป้าเราน่าจะหลับไปแล้ว
เราเห็นผู้คนนั้นค่อยๆหันหน้ามาหาเรา เราตกใจมากเลยรีบถอยตัวออกมา วินาทีนั้นกลัวมาก ปู่กับย่าเรารีบพาเราขึ้นไปนอน แล้วเสียงหมาเห่าก็ค่อยๆเงียบลงเราเคลิ้มหลับไป แล้วช่วงกลางดึกเราตรงใจตื่นมาพอเราพลิกตัวหันหน้ามาทางหน้าเราเห็นเงาดำๆนั่งกินอะไรไม่รุ้ ซึ่งเรานอนกับปุ่กับย่า เราตกใจมากแต่ขยับตัวไม่ได้เลย เราหลับตาตั้งสติลืมตาขึ้นมาอีกทีก็ไม่เจอไรเลย เราคิดว่าคงฝันไปแน่ๆเพราะสิ่งที่เราเจอก่อนหน้านี้เลยทำให้เราเก็บมาฝันแน่ๆ
พอเช้าวันรุ่งขึ้นย่าเราก็รีบไปเล่าให้ป้าเราฟัง ป้าเราก็ตกใจมากแล้วพูดว่า “ผีลุงชัย” แล้วป้าเราก็รีบไปวัด เราสงสัยเลยถามย่าไปว่าลุงชัยคือใคร ย่าก็เล่าให้ฟังว่า ลุงชัยเค้าเป้นขี้เหล้า เป็นโรคประสาทชอบมาขอเหล้าที่บ้านคนอื่นกิน เมื่ออาทิตยืที่ผ่านมาลุงชัยตกน้ำบ่อตายเพราะความเมา ไม่มีญาติมาจัดงานศพให้เพราะติดต่อไม่ได้ จึงทำพิธีแล้วเผาเลย จากนั้นลุงชัยก็ไปหลอกหลอนชาวบ้าน โดยการเข้าบ้านคนที่เคยเข้ามาแล้วตอนยังมีชีวิตอยุ่ ซึ่งบ้านของเราลุงชัยก็เคยเข้ามาขอเหล้ากินแต่ย่าไม่ให้แล้วไล่ลุงชัยออกไป เราตกใจมาก ที่ตอนกลางคืนคนที่เราเจอกับคนที่นั่งศาลานั้นคือลุงชัยนั้นเอง
เมื่อเราได้ยินเรื่องที่ย่าเราให้ฟังแล้วเรากลัวมากๆ อยากกลับบ้านพ่อ แต่ย่าบอกเราว่าไม่ต้องกลัว บ้านเรามีห้องพระ ย่าสวดมนต์ทำสมาธิทุกคืน (ย่าเราชอบสวดมนต์และมีชมรมสวดมนต์ด้วยนะ ไม่ธรรมดา) จากนั้นหมาก็เห่าทุกๆคืน แต่ไม่เคยได้ยินเรื่องลุงชัยอีก แต่สิ่งที่เกิดขึ้นคือเมื่อเวลาประมาณ 1-2 ทุ่ม ป้าคนที่เค้าโดนลุงชัยเข้าบ้าน จู่ๆ เค้าเดินมาหน้าบ้านเราแล้วแลบลิ้น เหมือนหิวอะไร ใส่ย่ากับเราในขณะที่ย่ากับเรานั่งดูทีวีอยู่ ย่าเราตกใจมากเลยตะโกนด่าป้าเราว่า “อี่ขาร อย่าทำแบบนี้!!!” (ป้าเราชื่อขาร)
ต้องบอกก่อนเลยว่าป้าเราใจดีมาก เป็นคนรักเด็ก รักเรามาก เลี้ยงเราตั้งแต่เล็กๆ เราตกใจและงงมาก ว่าป้าเราทำอะไร แล้วป้าเราก็เดินกลับบ้านไป ย่าเราบอกว่า ความเชื่อโบราณถ้ามีใครแลบลิ้นใส่โดยที่เค้าไม่รู้ตัวจะเป็นรางว่าเค้ากำลังจะตาย ซึ่งเราก็ไม่ค่อยเชื่อเท่าไรเราว่าย่าเรางมงาย
แต่พอคืนนั้นตอนเราเข้านอนเสียงนกแสกดังมากที่ข้างบ้านเรา ซึ่งความเชื่อโบราณบอกว่า ถ้านกแสกร้องที่บ้านใครคนในบ้านจะตาย พออีกสองวันมา เราก็ได้ข่าวว่า ป้าเราป่วยหนักเข้าโรงพยาบาล พอเราไปเที่ยวหาป้าที่โรงพยาบาล เราเห็นป้าเราผอม โทรม หนักมากกก เพราะป้าเราจากที่เป็นคนอ้วนๆ ร่าเริงยิ้มแย้มเล่นกับเด็ก กลายเป็นคนที่นอนโทรมอยู่บนเตียงอย่างเดียวเลย แล้วเราก็กลับบ้านหลับ พอประมาณตี4-ตี5 ย่าเราก็เรียกเราตื่นแล้วบอกว่าป้าขารตายแล้วเราตกใจมาก เรากับย่าเราและชาวบ้านคนอื่นๆ ไปบ้านป้าเรา เราเห็นศพป้าเรา ผอมมาก ตอนนั้นเราเสียใจมากๆ
พอพิธีทำบุญ เผาศพเสร็จเรียบร้อย เราก็กลับบ้านพ่อกับแม่ เพราะใกล้จะเปิดเทอมแล้ว อีกสามวัน ย่าเราก็โทรหาพ่อเราแล้วคุยกันนานมาก เราเลยถามพ่อเราว่าย่าโทมาทำไม พ่อเราก็บอกว่า มีลุงที่ท้ายหมู่บ้านผูกคอตาย เราตกใจมาก เลยไปร่วมงานศพ เราไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับลุงคนนั้นเพราะตอนนั้นเราไม่ได้มาบ้านย่าเลย
แล้วพออีกสัก1-2เดือน เพื่อนสนิทที่แถวบ้านย่าเราโทรมาบอกว่าแม่ขอบน้องบุ๋มผูกคอตาย (น้องบุ๋มเป็นรุ่นน้องที่เล่นด้วยกันตอนเด็กๆ) เพื่อนของเราเล่าว่าแม่ของน้องบุ๋มอยู่ๆก็เป็นโรคประสาท เพราะเห็นน้องบุ๋มเป็นเด็กใจแตกพาผู้ชายมากนอนที่บ้าน น้องบุ๋มยังอยู่มอ4-มอ5 อยู่เลย ด่าก็ไม่ฟัง และรวมถึงพฤติกรรมต่างๆของน้องบุ๋มที่ก้าวร้าวด้วย รวมถึงกับแม่ของเค้าเป็นโรคประสาทจึงผูกคอตายที่บ้านของตน เราเลยไปร่วมงานศพแม่ของน้องบุ๋ม ไปกับย่ากับปู่ แล้วเราก็กลับบ้านพ่อเรา
จนเมื่อผ่านไป2-3เดือนจากที่แม่น้องบุ๋มตาย มีป้าที่หน้าหมู่บ้านตายอีกคน ชื่อว่าป้าพัด ไม่รู้สาเหตุการตาย ซึ่งเราไม่รู้นะว่าคนที่ตายนี่ จะเกี่ยวอะไรกับลุงชัยหรือป่าว แต่ว่าคนที่หมู่บ้านถยอยตายกันบ่อยมาก ซึ่งเมื่องานศพของป้าพัดเผ่าได้ไม่นาน เราก็มาอยู่บ้านพ่อกับแม่เรายาวเลย เพราะเปิดเทอมพอดี นานๆทีเราจะไปนอนกับย่ากับปู่เรา แต่ตอนนี้ก็ไม่ได้ยินเรื่องลุงชัย หรือใครตายอีกเลยยย
จบแล้วค่ะ เรื่องที่เราเล่าเป็นเรื่องที่เราพบเจอจริงๆ เราไม่รู้สาเหตุการตายและไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นหลังจากที่เรากลับบ้านพ่อแม่ เลยรู้แค่นี้แหละ ปัจจุบันนี้ บ้านที่ปู่กับย่าเราก็สงบสุขดีแล้วค่ะ เมื่อหลังจากที่ป้าพัดตายสัก1-2เดือนชาวบ้านก็ติดต่อญาติขอบลุงชัยได้แล้วค่ะ และลูกของลุงชัยมาทำบุญและทุบบ้านของลุงชัย ปัจจุบันนี้ทำเป็นโรงสีข้าวแล้ว ไม่มีข่าวเรื่องผีลุงชัยเลยค่ะ
ขอบคุณที่มาสมาชิกหมายเลข3598872
ติดตามอ่านเรื่องเล่าผีต่อได้ที่ คลังหลอน
