กระทู้(ผี)เขย่าขวัญ

เรื่องนี้เป็นเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับต่อและนนท์ ต่อเป็นเด็กหนุ่มที่อาศัยอยู่ในจังหวัดอุดรธานี หลังเกณฑ์ทหารต่อก็บวชเรียน 1 พรรษาและสึกออกมา ต่อไม่ได้มีอาชีพอะไร เป็นเด็กต่างจังหวัดธรรมดา ทำงานรับจ้างทั่วไป ช่วยเหลือพ่อแม่  ต่ออยากเข้ามาทำงานในกรุงเทพ พยายามหางานที่รับวุฒิ ม.6 ซึ่งค่อนข้างจะหายาก จะมีก็แค่งานพนักงานทั่วไป เช่น พนักงานเซเว่น รับจ้างทั่วไป ซึ่งงานที่รับสมัครนั้นไม่ใช่งานที่ต่อใฝ่ฝัน ต่อเปิดหางานในเฟสบุ๊คไปเรื่อยๆ จนกระทั่งมาเจอเพื่อนคนนึงอยู่คนละอำเภอแต่เคยเรียนมาด้วยกันตอนมัธยม เพื่อนคนนี้ชื่อว่า นนท์ ต่อจึงทักไปหานนท์ ต่อ :  นนท์กูเห็นมึงแต่งตัวดี...

เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นเมื่อ 12 ปีก่อน เราชื่อจิน ตอนนั้นเราเคยมีแฟนและมีลูกด้วยกัน แต่เค้าเลิกกับเราไปตั้งแต่ลูกเราอายุได้ประมาณขวบเดียว พอเลิกกลับแฟนเก่า ก็มาเจอผู้ชายคนนึง ชื่อ บาส ซึ่งตอนนั้นเค้าเรียนอยู่ ม.กรุงเทพ ปีสุดท้าย เราอายุมากกว่าเค้า เวลาเค้าเลิกเรียน เค้าจะคอยไปรับไปส่ง หรือบางเวลาเค้าก็พาเราไปรับลูกที่เนอสเซอรี่  แต่เราคบกันได้ไม่นาน สุดท้ายบาสก็มาบอกกับเราว่าจะกลับไปคบกับแฟนเก่าที่เรียนมหาลัยมาเดียวกันและ ณ วันนี้ที่แฟนเก่าเค้ากลับมา ผู้หญิงคนนั้นโทรกลับมาบอกเราว่า “เออเนี่ย เค้าอยู่ด้วยกันแล้วนะ”   เราก็บอกว่า “อ่อโอเคค่ะ ตามสบาย...

ทั้งสามสาว​ ได้ยินเหมือนกันคือคำว่า​  ....". สร้อย"  เป็นเสียงที่เยือกเย็นมากกก​ ใครได้ยินต้องชวนขนลุกจริงๆ "สร้อยยยยย... สร้อยยยยย... คืนนั้นทั้งคืน​ สามสาว​ อันมี​ ไหม/แป้ง/เนียน​ ต้องนอนคลุมโปง​เบียดกันอยู่จนแจ้ง​ ยิ่งเนียนด้วยแล้วกลัวจนไข้ขึ้น   เพราะทั้งสามคิดว่าต้องเป็นผีของไอ้นูแน่ๆ​ เพราะเป็นเสียงของผู้ชาย​ ที่พูดคำว่า​ "สร้อย" ทั้งที่ไม่มีใครชื่อสร้อยเลย​  พอรุ่งเช้า​ เป็นวันหยุด​ ทั้งหมดนัดรวมพลกันทันที​ ที่ใต้ต้นจามจุรี(ต้นฉำฉา)​อันร่มรื่น ที่สูงใหญ่​ แผ่กิ่งก้านสาขา​ ให้ร่มเงา​ริมสนาม​...

ไหม : โธ่เอ๋ย!  ไอ้นู​ แกไม่น่าจะอายุสั้นแบบนี้เลยนะ​ ชั้นเคยบอกแกหลายครั้งแล้ว​ ว่าให้ลดความเฮ้วของแกลงบ้าง แกไม่เคยเชื่อชั้นเลย​ แล้วสุดท้ายเป็นไง... ฮือๆๆ​ ไอ้นู.. เป็นเพราะไอ้ยศแท้ๆเลย​ จะให้มันยืมรถไปขี่ทำไม​  รู้ๆอยู่ว่าไอ้นูมันเป็นคนใจร้อนขนาดไหน แป้ง : อย่าเสียใจไปเลยนะแก​ ไอ้นูมันพ้นทุกข์ไปแล้ว​ เหลือแต่พวกเรานี่ล่ะ​ ต้องสู้กันต่อไป​  จะไปโทษไอ้ยศมันก็ไม่ถูกนะแก​  ชั้นล่ะ สงสารแม่ไอ้นูจริงๆเล้ย ไหนไอ้นูจะต้องมาตายเพราะความประมาทคึกคะนอง​ ไหนยังจะต้องหาเงินมาชดใช้ค่ารถเครื่อง​ ของไอ้ยศอีก​ ตัวเองไม่มีรถขี่​...

เรื่องนี้เกิดขึ้นประมาณ 4-5 ปีที่แล้วที่บางแสน  ที่สี่แยกไฟแดงแหลมแท่น ติดกับโรงเรียนแห่งหนึ่ง จะมีซุ้มกาแฟโบราณอยู่ แม่ค้าจะมาเปิดร้านราวๆ ตี 5 ของทุกวันขายจนถึงเย็น  ข้างซุ้มกาแฟก็จะมีโต๊ะหินอ่อนชุดหนึ่งไว้ให้ลูกค้านั่งกิน มีต้นไม้ใหญ่ 2 ต้น และป่าหญ้ารกๆ ที่ตรงนี้ช่วงดึกๆ จะดูเปลี่ยวและน่ากลัว แต่กลุ่มเด็กแว๊นมักจะชอบแวะมานั่งกินเบียร์กัน แล้วคืนหนึ่งก็ได้เกิดเหตุการณ์สยองขึ้นที่นี่ คือมีแก๊งค์วัยรุ่นพาผู้หญิงคนหนึ่งมานั่งกินเบียร์ตอนกลางคืน แล้วก็รุมข่มขืนผู้หญิงคนนั้น ผู้หญิงก็เหมือนจะขัดขืนจึงถูกฆ่าตาย  จากนั้นแก๊งค์วัยรุ่นกลุ่มนี้ก็เอาศพของผู้หญิงไปไว้หลังซุ้มกาแฟ ในลักษณะนั่งบนถังน้ำแข็งแล้วเอาเชือกรัดคอ อำพรางว่าเป็นการผูกคอตาย..  และช่วงตี 4 กว่าๆ...

ย้อนไปในสมัยเมื่อ 20 กว่าปีที่แล้ว ผมมีกลุ่มเพื่อนที่สนิทกันอยู่ห้าคน มีผม (ชื่อชาติ)  เคน แปด เหลิม และนัท แต่นัทผมจะขอตัดออกไปก่อน เพราะเขาไม่มีส่วนเกี่ยวข้องในเรื่องนี้  เรื่องนี้เกิดขึ้นกับ เหลิม เพื่อนรักของผม เหลิม ทำงานอยู่ที่มูลนิธิแห่งหนึ่ง ในจังหวัดนครศรีธรรมราช ทำหน้าที่กับทุกอย่าง แม้กระทั่งเก็บศพผู้เสียชีวิตในอุบัติเหตุต่างๆ เหลิม เป็นคนที่ไม่กลัวศพ แต่กลัวผี วันนั้นพวกเราไปเที่ยวพักค้างคืนกันที่ต่างจังหวัด ตกเย็นเราก็มานั่งดื่มกิน คุยกันตามประสาวัยรุ่น...