กระทู้(ผี)เขย่าขวัญ

วันนี้ขอพาทุกคนไปย้อนรอยคดีระทึกขวัญที่โหดเหี้ยมสุดอีกคดีในช่วงเวลานั้น ส่วนคดีนี้เรื่องราวและบทสรุปจะเป็นอย่างไรนั้น ขอเชิญผู้อ่านทุกท่านร่วมย้อนคดีไปพร้อมๆเลยครับ เธอผู้นี้คือใคร ??  เธอมาจากไหน ?? เหตุใดเธอจึงถูกฆาตกรรมเหี้ยมโหดเช่นนี้ ?? ในวันอาทิตย์ ที่ 11 ธันวาคม พ.ศ. 2557 เกิดคดีฆาตกรรมสะเทือนขวัญ  อำเภอสำโรงเหนือ จังหวัดสมุทรปราการ สถานีตำรวจภูธรสำโรงเหนือได้รับแจ้งจากมอเตอร์ไซค์รับจ้าง พบชิ้นส่วนมนุษย์ถูกทิ้งเกลื่อนกลาด กระจัดกระจายไปทั่วบริเวณนั้น ตำรวจจึงระดมพลพร้อมกับชาวบ้านในพื้นที่ ช่วยกันตามหาชิ้นส่วนอวัยวะที่เหลือ ตำรวจพบชิ้นส่วน 7 ชิ้น คือ ชิ้นส่วนแขนซ้ายและขวาถูกตัดตั้งแต่ข้อศอกลงมา ที่มือของชิ้นส่วนนั้นไว้เล็บยาวทาเล็บสีแดง...

เรื่องนี้เป็นเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับรุ่นน้องของผมคนนึงที่ชื่อว่า “คุณสา” ปัจจุบันคุณสาอายุ 41 ปี เป็นคนจังหวัดสมุทรสงคราม คุณสาโทรทางไกลมาจากประเทศญี่ปุ่น ฝากให้ผมนำเรื่องนี้มาเล่าให้กับเพื่อนๆ ได้ฟัง ย้อนกลับไปตอนอายุประมาณ 20 ปี คุณสาเดินทางมาเรียนในกรุงเทพฯ และได้คบหากับแฟนที่เรียนอยู่มหาลัยเดียวกัน ตั้งแต่เข้าเรียนปี 1 จนกระทั่งเรียนจบรับปริญญาเสร็จ ทั้งคู่ก็ตัดสินใจตกลงแต่งงานใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน ตอนคบกันชีวิตก็ปกติดีไม่มีเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้น  กระทั่งหลังจากที่แต่งงาน… แฟนของคุณสาทำงานเป็นพนักงานขนส่งอะไหล่รถยนต์ ได้ขับรถไปประสบอุบัติเหตุเสียชีวิต คุณสาเสียใจมากกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เพราะทั้งสองคนรักกันมานาน  จนเวลาผ่านไปได้ประมาณ 2-3 ปี...

เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อประมาณ 20 กว่าปีก่อน  ซึ่งเป็นเหตุการณ์ที่เกี่ยวเนื่องกับช่วงที่เกิดไฟไหม้โรงงานตุ๊กตาเคเดอร์ที่นครปฐมด้วยครับ วันนั้นมีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นตอนที่ผมกำลังจะอาบน้ำเพื่อเตรียมจะออกไปข้างนอกพอดี  คนที่โทรมาคือ "พี่อ๊อด" พี่ใหญ่ที่ทำงานในมูลนิธิ   พี่อ๊อดโทรมาแจ๊งเหตุว่า เกิดเหตุไฟฟ้าที่โรงงานตุ๊กตาตรงพุทธมณฑลสายสี่  ผมที่ได้ยินดังนั้นก็รีบบึ่งรถไปยังที่เกิดเหตุทันที  แต่พอผมไปถึงเพลิงก็ได้สงบลงเรียบร้อยแล้ว  หากแต่ว่าด้านในโรงงานยังคงร้อนระอุไปหมด  พวกเราจึงทำอะไรกันไม่ได้มาก  ส่วนใหญ่จะใช้เครื่องจักรช่วยในการค้นหาซากศพผู้เสียชีวิต  ซึ่งในครั้งนั้นมีผู้เสียชีวิตจำนวนไม่ใช่น้อยเลยทีเดียว ซากศพเป็นจำนวนมาก  ส่วนนึงต้องนำส่งนิติเวชเพื่อชันสูตร ก่อนว่าเป็นศพของใคร แล้วถึงนำไปทำพิธีทางศาสนาต่อ   แล้วในวันรุ่งขึ้นตอนประมาณเที่ยงๆ  พี่อ๊อดก็โทรตามผมอีกรอบ  แกบอกให้ผมออกมาหาพี่แกที่บ้านหน่อย  พูดจบก็วางโทรศัพท์ไป ไม่ได้พูดอะไร   ผมรู้ได้ทันทีว่าต้องมีอะไรเกิดขึ้นแน่นอน  จึงรีบออกไปหาพี่อ๊อดทันที  โดยบ้านพี่อ๊อดอยู่ไม่ไกลจากบ้านผมเท่าไรนัก  เดินไปก็ถึงแล้ว “เออ…เมื่อตะกี้นี้ ...

เรื่องนี้คุณท๊อฟฟี่ได้รับฟังมาจากคุณแม่ เกิดขึ้นเมื่อราวปีพ.ศ 2520 ตั้งแต่คุณท๊อฟฟี่ยังไม่เกิด สมัยนั้นหลายจังหวัดในภาคอีสานถูกจัดให้เป็นพื้นที่สีแดง เพราะมีกำลังพลของพรรคคอมมิวนิสต์ ที่เห็นต่างกับรัฐบาล ถือปืนเข้าไปแทรกซึมอยู่ตามพื้นที่ของป่า ซึ่งจังหวัดกาฬสินธุ์ถือว่าเป็นแหล่งใหญ่ของพรรคคอมมิวนิสต์เลย  คุณพ่อได้เล่าให้ฟังว่า ตรงนั้นเป็นฤดูทํานา แกได้พาแม่ที่กำลังท้องพี่สาวของคุณท๊อฟฟี่และพี่ชายอายุประมาณ 11 ขวบ เข้าไปปักหลักอยู่ที่สร้างเถียงนาอยู่ในแปลงนาซึ่งอยู่ติดกับตีนเขาลูกนึง ด้วยความที่คุณพ่อเป็นหมอยาสมุนไพร แกจึงปลูกพวกพืชสมุนไพรต่างๆไว้ตามปลายนาที่ติดอยู่ติดกับตีเขาด้วย  และอีกเรื่องที่น้อยคนนักที่จะรู้ คือหมอยาสมุนไพรคุณพ่อยังเป็นช่างทำปืนด้วย นี่ก็เป็นอีกหนึ่งเหตุผลที่คุณพ่อมาสร้างเถียงนาอยู่ตรงนี้  เพราะถ้าใครรู้ว่าพ่อทำปืนเป็น ก็อาจจะโดนเพ่งเล็งจากทางรัฐ หรือจากกลุ่มคนที่อยู่ในป่าด้วย นาแปลงที่อยู่ติดกันมีผัวเมียคู่หนึ่งอาศัยอยู่ ผัวชื่อลุงตาล เมียชื่อป้าลำดวน ลุงตาลแกเป็นคนที่ติดการพนันไก่ชน...

"หลานลุงเอง" คำพูดนั้นทำผมสะดุ้งรีบหันขวับไปทางลุง สายตาลุงดูเหม่อลอยแววตาเศร้ามากครับ แล้วลุงแกก็เริ่มเล่าให้ฟังว่า… "เรื่องมันเกิดเมื่อสิบปีที่แล้ว ลุงชอบวิชาคาถาอาคม ชอบสายนี้มาตั้งแต่สมัยวัยรุ่น เมื่อก่อนลุงอยู่เขมรเลยไปฝากตัวเป็นศิษย์อาจารย์ท่านหนึ่ง แต่แล้วมีไอ้หมอผีชั่วมันคิดลองดีเลยเล่นคาถาใส่อาจารย์ลุง ลุงเลยเล่นคาถาช่วยอาจารย์ มันบาดเจ็บเจียนตาย หนีเข้าป่าไป  จนพักหลังๆ ลุงได้ยินว่ามันกลับลงมาในหมู่บ้านและตั้งตนเปิดสำนัก มันมาคราวนี้แกร่งกล้าด้วยคาถาอาคม มันมาปิดบัญชีกับอาจารย์ของลถง แต่ด้วยมันแข็งกว่า อาจารย์ลุงเป็นฝ่ายแพ้และเป็นศพลอยอยู่ในทะเล ลูกศิษย์ต่างพากันกลัวเลยไปเข้ากับมันหมด เหลือแต่ลุงที่ยังไม่ยอมอ่อนข้อ มันเลยให้คนไปจับหลานสาวลุง มันขืนใจหลานสาวลุง หลังจากนั้นมันฆ่าทิ้งแล้วสะกดวิญญานมาเป็นบริวาร" ถึงตอนนี้ผมน้ำตาคลอเบ้าเลยครับ นึกสงสารอย่างมาก  ขอแทรกนอดนึงนะครับพอดีนึกขึ้นได้ว่าลืมเล่าไปช่วงนึง คือตอนที่ลุงสนถึงสาเหตุที่ว่าทำไมพวกเราถึงโดนเพราะพวกเราดันไปทักเข้าอะครับ จริงๆเค้ากะจะเล่นพวกเราตอนเราลงไปทะเลแต่ลุงสนแกมาเห็นก่อนเลยรอดไปครับ...

"คนอยู่ส่วนคนผีอยู่ส่วนผีซิวะ!! เดี๋ยวกูแช่งไม่ให้ผุดไม่ให้เกิดเลยไอ้สัส!!"  สิ้นเสียงผมเท่านั้นแหละ ไฟดับทันทีครับ พรึ่บบ ทีนี้บ้านเบิ้นนี่มืดหมด ทุกคนรีบเปิดไฟจากหน้าจอโทรศัพท์ทันทีครับ ตอนนี้ลมพัดแรงกว่าเดิม ฟ้าร้องแรงกว่าเดิม แล้วเสียงหัวเราะดังขึ้นอีกรอบ หน้าต่างนี่สั่นเลยครับ หลังจากไฟดับ บรรยากาศเข้าสู่ความมืดมิด มีเพียงแค่แสงไฟจากโทรศัพแค่นั้น ทุกอย่างดูท่าจะแย่ลงไปอีกเมื่อไอ้บี ดันเป็นหอบกำเริบครับ ยาก็ไม่ได้เอามา พี่ทุกคนเลยรีบเข้าไปดู เพราะมันเริ่มหายใจไม่ทัน ต่างบอกให้หายใจลึกๆใจเย็นๆ ข้างนอกก็แย่ข้างในก็หนัก  จนผมนึกถึงคาถาต่างๆที่ลุงเคยสอนให้กับผม เพื่อเอาไว้ใช้ยามตกอยู่ในสถานการณ์ครับขัน ผมไม่คิดเลยว่าจะมีวันได้ใช้มัน เสียงเคาะประตูยังดังอยู่ตลอด เสียงข่วนกำแพงยังดังมาแบบไม่ขาดสาย ทุกคนกดดันมากครับไอ้บีเองก็แย่...