สวัสดีครับผมขอเล่าประสบการณ์ขนหัวลุกของผมบ้างนะครับ เรื่องของผมเกิดขึ้นเมื่อ 3 ปีที่แล้ว สมัยมาทำงานกรุงเทพใหม่ๆ ช่วงแรกๆผมพักอยู่กับเพื่อนๆหลังจากที่ต่างคนต่างได้งานทำกันแล้วเริ่มตั้งตัวได้ก็เริ่มขยับขยายครับ ผมมีเพื่อนที่ทำงานด้วยกัน เพื่อนแนะนำว่าที่พักที่เค้าอาศัยอยู่ราคาถูกและเงินประกันไม่แพง ผมจึงตัดสินใจตามเพื่อนไปดูและสอบถามว่ามีห้องว่างไหมจากเจ้าของหอ แล้วผมก็ได้ที่อยู่ใหม่สักที เป็นห้องใหม่ครับซึ่งเจ้าของหอบอกว่า พึ่งปรับปรุงทาสีใหม่ซึ่งผมมารู้ทีหลังว่ามันไม่ใช่อย่างที่เจ้าของหอพูดเลยซึ่งเจ็บใจมาก เอาเถอะคับมาฟังต่อดีกว่า ผมแปลกใจว่าห้องขนาดเท่ากันกับห้องของเพื่อนแต่ทำไมถูกกว่า ห้องว่างที่ผมจะเข้าอยู่ราคา 1xxx เองครับ ส่วนห้องเพื่อน 2xxx แต่ก็ไม่ได้คิดอะไรครับเพราะโอเคกับห้องนี้มาก พร้อมเฟอร์พัดลม และอินเทอร์เน็ต และผมก็ย้ายของเข้ามาอยู่ครับ
คืนแรกเพื่อนมานอนด้วย หลังจากช่วยย้ายของจัดของเหนื่อยกันมาก อาบน้ำนอนเล่นเน็ตแปปเดียวต่างคนก็หลับไปไม่มีอะไรเกิดขึ้น พอตื่นเช้าเพื่อนก็กลับห้องตัวเองแยกย้ายกันไปทำงาน แต่สิ่งที่ผิดสังเกตุคือเส้นผมผู้หญิงครับ ผมยาว หลายเส้นมาก ไม่รู้มาจากไหน ซึ่งมันก็ไม่น่าจะปริวเข้ามาในห้องได้ ถึงจะเปิดหน้าต่างทิ้งไว้แต่ก็มีมุ้งลวด ผมต้องกวาดเอาเศษผมออกไปทิ้งถังขยะก่อนไปทำงานครับ
หลังจากตรวจดูความเรียบร้อยเสร็จแล้ว ผมก็อาบน้ำแต่งตัวไปทำงาน ผมจำได้ว่าผมล็อคห้องเรียบร้อยแล้วไม่มีใครเข้ามาในห้องได้แน่นอน แต่เมื่อเลิกงานกลับมาห้องปรากฏว่ามีเส้นผมอยู่บนหมอนของผมครับเป็นเส้นผมผู้หญิงผมยาว เหมือนที่ผมกวาดเมื่อเช้าเลย ผมชักไม่ตลกเลยถามเพื่อน เพื่อนบอกว่าไม่น่าจะมีอะไรนะเพราะว่าหอนี้มันเก่าแล้ว ถึงจะทาสีใหม่แต่ก็น่าจะมีฝุ่นมีอะไรอยู่ เพื่อนบอกให้ผมเลิกคิดมากครับ แต่ไหงมันไม่มานอนเป็นเพื่อนผมล่ะคืนนี้
คืนที่ 2 ผมต้องนอนคนเดียวครับเพราะว่าเพื่อนไม่มานอนด้วย แต่ก็ไม่เป็นไรนะครับเพราะว่าเรายังไม่เคยนอนคนเดียวเลย ก็เลยคิดว่าต้องลองนอนคนเดียวดูบ้างเพราะหลังจากนี้เราต้องใช้ขีวิตคนเดียว แล้วเจ้าของเส้นผมปริศนาที่ผมกวาดเมื่อเช้ากับที่เจอตอนเย็น เธอก็เผยตัวตนขึ้นมาครับ
คืนที่ 2 หลังจากที่อาบน้ำเล่นเน็ตแล้วลมตัวลงนอนนั้น ตอนที่ผมใกล้เคลิ้มหลับก็มีความรู้สึกว่าเตียงยุบลงเหมือนใครมานั่ง ผมไม่กล้าลืมตาครับเพราะว่าผมมีเซ้นท์เรื่องนี้ ผมรู้ตัวแล้วล่ะครับว่าเธอไม่ใช่คน ตอนนั้นผมตัวแข็งมากครับไม่กล้าจะขยับ และไม่กล้าลืมตาเลย ในหัวนึกจินตนาการไปต่างๆนานา ผมพยายามรวบรวมความกล้าค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาสุดท้ายแล้วก็ไม่มีอะไรครับ ผมลุกขึ้นมาเปิดไฟและทำการสวดมนต์บทใหญ่เลยครับเพื่อความสบายใจที่ผมก็รู้แล้วว่าเธออยู่ในห้องนี้แน่นอนห้องนี้เป็นห้องของเธอและเธอคงตายในห้องนี้ครับ คืนนี้ผมตัดสินใจเปิดไฟนอนทั้งคืนเลยครับ พยายามข่มตาให้หลับจนในที่สุดก็หลับประมาณตีสี่ตีห้า
ผมตื่นเช้ามาทำงานแล้วกวาดเส้นผมเหมือนปกติและปรึกษาเพื่อนเพื่อหาหอใหม่ เพื่อนบอกว่าออกตอนนี้ไม่ได้เงินประกันคืนนะ แต่ผมคิดว่าไม่เป็นไรครับออกไปซะตอนนี้ดีกว่าหัวโกร๋นออกไปนะครับ
คืนที่ 3 ผมพยายามจะขอไปนอนห้องเพื่อน แต่ไม่มีเพื่อนคนไหนสะดวกเลย ผมจึงจำเป็นต้องนอนที่นี่อีกคืนครับ แล้วคืนนี้ผมก็ต้องเจอสิ่งที่ผมไม่อยากจะเจอที่สุดและผมจะไม่มีวันลืมสิ่งนี้เลย
ผมคิดว่าคืนนี้ไม่น่าจะมีอะไรเพราะว่ามันเงียบมาก กลับมาก็ไม่มีอะไรที่ผิดปกติเลยครับ อาจเป็นเพราะว่าเมื่อคืนผมสวดมนต์บทใหญ่ไปแล้ววันนี้เธอคงไม่มากวนผม แต่ผมคิดผิด เพราะวันนี้เธอจัดเต็ม
ผมกำลังเคลิ้มเลยนอนตะแคงทางด้านขวา แล้วผมก็รู้สึกว่ามีคนมองผมอยู่ ผมทนความรู้สึกนี้ไม่ไหวจึงลืมตาขึ้นมา แล้วภาพที่อยู่ตรงหน้าทำเอาผมแทบช็อค นึกภาพตามนะครับ ผู้หญิงนั่งพับเพียบอยู่บนพื้น แขน 2 ข้างพาดอยู่บนเตียงเอามือทับกัน และเอียงคอนอนบนแขนของตัวเอง หน้าของเธอและหน้าของผมตรงกันครับ สายตาของเธอมองมาที่ผม ผมร้องออกมาสาวแตกเลย กระโดดขึ้นเปิดไฟแทบไม่ทัน พอเปิดไฟเธอก็หายไป จากนั้นไม่ต้องคิด ผมเก็บข้าวของทันทีไปไหนล่ะ ไปเคาะประตูห้องเพื่อนสิครับ หน้าเธอยังติดตาผมอยู่ถึงทุกวันนี้เลย ผู้หญิงผมยาวหน้าซีด ปากซีด ไม่มีตาดำ นั่งเท้าคางมองผมหลับ มันเป็นอะไรที่ทรมานใจผมมากในการที่จะลืม ยิ่งกว่ารักแรกพบอีกครับลืมยากมาก ติดตาเหลือเกิน
หลังจากที่ผมหาหอใหม่เรียบร้อยแล้วและได้หอใกล้ที่ทำงานมาก ผ่านไปสักพักเพื่อนของผมที่อยู่หอเดียวกันที่เคยมานอนเป็นเพื่อนผมก็ยอมปริปากเล่าให้ผมฟังว่าเกิดอะไรขึ้นในคืนแรกที่ไปนอนเป็นเพื่อนผม
เพื่อนผมเล่าให้ฟังว่าในขณะที่นอนอยู่กำลังจะเคลิ้มหลับ มันเห็นเท้าของผู้หญิงคนนึง ลอยอยู่เท้าไม่ติดพื้น เพื่อนผมมองตามเท้าขึ้นไปเห็นเป็นผู้หญิงผูกคอตายอยู่กับพัดลมเพดานหน้าเขียวช้ำทั้งตาทั้งปากมีเลือดไหลออกมา แต่เพื่อนผมเป็นคนจิตอ่อนครับไม่กล้าลุกไปพยายามกลั้นใจ หลับตาและไม่มองมันอีกจนข่มตาหลับลงได้
ผมรู้สึกเสียใจนะครับที่เจ้าของหอเค้าเห็นแก่ตัวเกินไป ยังปล่อยห้องนี้ให้คนเช่าอยู่ ซึ่งฟันเงินประกันจากคนไปเยอะเลยทีเดียว บางคนจิตแข็งก็อยู่ได้หลายวันหน่อยบางคนจิตอ่อนก็อยู่ได้แค่วันเดียว ถึงห้องนั้นจะดูใหม่น่าอยู่แค่ไหนแต่ก็ลบอดีตมันไปไม่ได้ และเธอก็ยังวนเวียนอยู่ในห้องนั้น
จนวันหนึ่งผมเล่นเน็ตเพลินเพลินก็คลิกเข้าไปเจอข่าวเก่าเกี่ยวกับหอพักอันนั้นครับ ซึ่งตรงกับที่เพื่อนผมเล่าให้ฟังเลยครับว่ามีผู้หญิงผูกคอตาย เพราะน้อยใจแฟน อยู่ในหอนี้ แล้วมันคือห้องที่ผมเข้าไปอยู่นั่นเอง
ผมไม่ขอเปิดเผยชื่อหอชื่อหนังสือพิมพ์และข่าวนะครับ เพราะผมไม่อยากโดนฟ้องจากเจ้าของหอและให้เกียร์ติผู้ตาย บอกคร่าวๆได้แค่ว่าอยู่ตรงซอยข้างๆวัดพระศรีบางเขนครับ
นี่แหละครับประสบการณ์เจอผีของผมซึ่งมันทำให้ผมลืมไม่ได้จริงๆกับหน้าของเธอที่มองผมอยู่ตอนผมหลับ
ขอบคุณเรื่องหลอน ๆ จากพันทิป
